Επειδή πολλά λέγονται και γράφονται από σοβαρούς και μη ανθρώπους που προέρχονται από το χώρο της Αριστεράς σε ραδιόφωνα, τηλεοράσεις, εφημερίδες και μέσα κοινωνικής δικτύωσης ως ερμηνείες του αποτελέσματος των Ευρωεκλογών, ας ξαναδούμε, με τις βουλευτικές σε απόσταση αναπνοής, πέρα από υποθέσεις, αυτοσχέδιες εκτιμήσεις, ευσεβείς πόθους και προσπάθειες δικαιολόγησης εμφανών και αφανών πράξεων και παραλήψεων του ΣΥΡΙΖΑ, τι ακριβώς συνέβη τον περασμένο Μάιο.
Κατ’ αρχήν, υπάρχει μια σοβαρή και με μαθηματική ακρίβεια στατιστική αλήθεια που αποκρούει και αποδυναμώνει τις κραυγές και τους ψιθύρους για τη δήθεν στροφή που έκανε η «αχάριστη» κοινωνία προς τη Ν.Δ. και τον Μητσοτάκη. Αλήθεια που αποδεικνύει ότι η κοινωνία δεν ψήφισε μεν τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά επί της ουσίας δεν στράφηκε μαζικά ούτε στη Ν.Δ., ούτε στο ΚΙΝΑΛ ούτε στη Χρυσή Αυγή. Απλά, η κοινωνία απομακρύνθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ κρατώντας μακριά από την κάλπη ή διασκορπίζοντας τις ψήφους της ατάκτως.
Οι αριθμοί που δεν επιδέχονται αμφισβήτηση δείχνουν ότι το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας απείχε με άμεσο και έμμεσο τρόπο. Οι περισσότεροι πολίτες είτε δεν πήγαν να ψηφίσουν, είτε πήγαν στην κάλπη, αλλά έριξαν την ψήφο τους συνειδητά σε «κενό εκλογής» εφόσον έριξαν ψήφο (άκυρη και λευκή) που δεν υπολογίζεται στην κατανομή ή επέλεξαν ψηφοδέλτια κομμάτων/σχημάτων που ήταν παγκοίνως γνωστό και προβλέψιμο ότι δεν είχαν την παραμικρή πιθανότητα, δυνατότητα ή ευκαιρία να εκλέξουν βουλευτή. Δηλαδή, αυτό το πλειοψηφικό κομμάτι της κοινωνίας συνειδητά έριξε με πλήρη επίγνωση αυτό που στην πολιτική ονομάζουμε «χαμένη ψήφο».
Αθροιστικά, το ποσοστό όσων απείχαν, έριξαν άκυρο ή λευκό και ψήφισαν κόμμα που ήταν δεδομένο ότι δεν θα περνούσε το όριο του 3% για να εκλέξει ευρωβουλευτή, αποδεικνύει ότι το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας γύρισε την πλάτη στα κόμματα εξουσίας διατρανώνοντας με κάθε πρόσφορο και απρόσφορο τρόπο την αποδοκιμασία και αποστροφή του τόσο για τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και για τη Ν.Δ.
Τα κόμματα ρουτίνας δεν θέλουν να μιλούν με πραγματικά δεδομένα, γιατί δεν ταιριάζουν στο δημαγωγικό αφήγημά τους. Και γιατί είναι μέσα στην ιδεολογία και την καθιερωμένη πρακτική τους να αποσπούν τα μερίδια εξουσίας που διεκδικούν ακόμα και με ελλιπή, παραπλανητικά ή πλαστά στοιχεία, ακόμα κι αν η κοινωνία στην πλειονότητά της τα αποδοκιμάζει και τα απορρίπτει. Γι’ αυτό, τα εκλογικά συστήματα είναι από τους ίδιους κατασκευασμένα έτσι ώστε να διαιωνίζουν το σύστημα με όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, όποια κι αν είναι η συμμετοχή, όποια και να είναι η αποδοκιμασία. Με συνεργούς σ’ αυτή τη «φάμπρικα» τους δημοσιογράφους, ειδικούς και παρατρεχάμενους που δουλεύουν για το σύστημα, τους ολιγάρχες και τους ξένους κηδεμόνες, γενικώς για τα «αφεντικά». Κι αυτό δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο, αλλά συμβαίνει σχεδόν σε ολόκληρο το «δημοκρατικό κόσμο».
Η ακλόνητη πραγματικότητα
Ας δούμε, όμως, με πραγματικά νούμερα το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών του Μαΐου 2019 και ας το συγκρίνουμε με τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών του 2015 που ανέδειξαν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Εκλογές 2019: Εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι 10.088.325, ψήφισαν 5.920.355 (58,69%), έγκυρα ψηφοδέλτια 5.656.119.
Με βάση τους ψηφίσαντες 5.920.355 (58,69%), οι ψήφοι κατανέμονται ως εξής:
Στα καθιερωμένα κόμματα: Ν.Δ. 1.873.137 (33,12%), ΣΥΡΙΖΑ 1.343.595 (23,75%), ΚΙΝΑΛ 436.726 (7,72%), ΚΚΕ 302.603 (5,35%) και Χρυσή Αυγή 275.734 (4,87%).
Και στα άλλα:
Ελληνική Λύση 236.347 (4,18%)
Άκυρα-Λευκά 264.236 (173.781+90.455) 4,46% (2,94%+1,53%)
Λοιπά (κάτω από το όριο 3%) 1.187.785 (21%)
Αποχή πλας
Με βάση τη συμμετοχή (5.920.355) προκύπτει αποχή 4.167.970 (41,31%) εγγεγραμμένων στους εκλογικούς καταλόγους ψηφοφόρων. Σ’ αυτούς τους αριθμούς πρέπει να προσθέσουμε τα άκυρα/λευκά, αλλά και τις ψήφους της «Ελληνικής Λύσης» και των «Λοιπών» κομμάτων που όλοι οι αναλυτές συμφωνούν ότι αποτελούν στη συντριπτική τους πλειονότητα ψήφους διαμαρτυρίας και αποδοκιμασίας. Πρόκειται, δηλαδή, για εξαιρετικά ασυνήθιστη σε μέγεθος στα εκλογικά χρονικά επιλογή αυτού που αποκαλούμε «χαμένη ψήφος»!
Ανέκαθεν, η ψήφος για κόμματα «ευκαιρίας» που δεν διεκδικούσαν την πρωτιά ή τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έμπαινε στην κατηγορία της «χαμένης ψήφου», κι αυτός ο χαρακτηρισμός μετρούσε πολύ στην απόφαση του ψηφοφόρου να μην ρίξει την ψήφο του σε ένα μικρό κόμμα και πάει χαμένη. Στις πρόσφατες εκλογές, έχουμε μια καταφανή ανατροπή αυτής της αντίληψης. Αυτή τη φορά είναι φανερό, και από τις σχετικές έρευνες των εταιριών που κάνουν τις σχετικές δημοσκοπήσεις, πρόκειται για συνειδητή επιλογή της «χαμένης ψήφου». 34 πολιτικά σχήματα, που δεν είχαν καμία ελπίδα να παίξουν ρόλο στη διακυβέρνηση αλλά ούτε καν να υπερβούν το κατώφλι του 3%, λαμβάνουν αθροιστικά το 21% που αντιστοιχεί σε 1.243.274 ψήφους! Και σίγουρα, στην ψήφο «διαμαρτυρίας» ή στη «χαμένη» πρέπει να βάλει κανείς και τις ψήφους στον Βελόπουλο, όπως ίσχυε για τις ψήφους στον Λεβέντη.
Αν, λοιπόν, προσθέσουμε στην αποχή, τα άκυρα/λευκά, τις ψήφους διαμαρτυρίας και τις «χαμένες ψήφους», το άθροισμα των 5.911.827 είναι εκκωφαντικό! Σχεδόν ΕΞΙ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ψηφοφόροι, που αντιστοιχούν περίπου στο 60% των εγγεγραμμένων, ρίχνουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αρνητική ψήφο. Ακόμα κι αν απ’ αυτό το νούμερο αφαιρέσουμε τους απολίτικους που απείχαν από παντελή αδιαφορία, αλλά και όσους με καθαρά πολιτικά κριτήρια επιλέξανε κάποιο μικρό σχηματισμό, το συνολικό αποτέλεσμα ελάχιστα επηρεάζεται. Τα δε 5 κόμματα της Βουλής που πέρασαν το 3% στις ευρωεκλογές πήραν συνολικά μόνο 4.230.000 ψήφους από το σύνολο των 10.088.325 εγγεγραμμένων!
Εάν δούμε και τι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ πήρε το κάθε κόμμα από το σύνολο του εκλογικού σώματος, είναι ολοφάνερο ότι η «δημοφιλία» ακόμα και των «πρώτων» είναι εξαιρετικά περιορισμένη. Κι αν θεωρήσουμε ότι κι απ’ αυτούς που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ., κάποιος όχι ευκαταφρόνητος αριθμός ψηφοφόρων το έκανε μόνο και μόνο για να μην βγει «ο άλλος», αντιλαμβανόμαστε ότι σε πανελλαδικό επίπεδο, και τα δύο κόμματα δεν χαίρουν ιδιαίτερα μεγάλης εκτίμησης.
Εν ολίγοις, με βάση τους εγγεγραμμένους ψηφοφόρους, στις Ευρωεκλογές του 2019, η Ν.Δ. πήρε 15%, ο ΣΥΡΙΖΑ 12,4%. Και οι δυο μαζί μόλις 27,5%!
Με αυτά τα ποσοστά θριαμβολογούν οι «πρώτοι» και με αυτά τα ποσοστά διεξάγεται η συζήτηση στα τηλεοπτικά κανάλια! Υπάρχει μεγαλύτερη απάτη σχετικά με την πραγματική βούληση/επιλογή του εκλογικού σώματος;
Η κοινωνία στην πλειονότητά της ήταν πολύ σαφής: δεν θέλει ούτε τον ΣΥΡΙΖΑ ούτε τη Ν.Δ., ούτε τον Τσίπρα ούτε τον Μητσοτάκη.
Επίσης, πρέπει να γίνει κατανοητό ότι οι ψηφοφόροι δεν έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ για να πάνε στη Ν.Δ. Η πλειονότητα προτίμησε να αποδοκιμάσει ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. με αποχή, ψήφο διαμαρτυρίας ή χαμένη ψήφο. Και είναι γελοίο και ανήθικο να λένε οι Συριζαίοι ότι τον Μητσοτάκη τον φέρνει ο αχάριστος λαός στην εξουσία. Ο ΣΥΡΙΖΑ στις Ευρωεκλογές, σε σχέση με τις πρώτες εκλογές του 2015, έχασε 900.000 ψηφοφόρους, ενώ η Ν.Δ. πήρε παραπάνω μόλις 150.000 (κυρίως από Χρυσή Αυγή, ΑΝΕΛ, Λεβέντη και Ποτάμι)! Τελικά, αυτό που συνέβη στις Ευρωεκλογές δεν είναι ότι κέρδισε η Ν.Δ., αλλά ότι έχασε παταγωδώς ο ΣΥΡΙΖΑ. Τον Μητσοτάκη τον σπρώχνει στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ με την αυτοϋποβάθμισή του, διαμέσου του νόθου εκλογικού συστήματος.
Προκόπης Καΐρης
