«Αστυνομικός σκοτώθηκε στη Βενεζουέλα υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες» έγραφε χτες η Washington Post. Όχι και τόσο αδιευκρίνιστες, στην πραγματικότητα. Ο Αλεχάντρο Μολίνα Ραμίρεζ (βλ. φωτό) πυροβολήθηκε από δεξιούς «διαδηλωτές» στην πόλη Μιράντα, και εξέπνευσε στο νοσοκομείο. Τρεις ακόμη συνάδελφοί του, που επίσης τραυματίστηκαν από πυροβόλα όπλα, νοσηλεύονται. Η δράση ένοπλων ακροδεξιών «διαδηλωτών» δεν είναι βέβαια κάτι νέο στη Βενεζουέλα… Πριν το πραξικόπημα του 2002, με το οποίο οι ΗΠΑ και η ντόπια ολιγαρχία επιχείρησαν, δίχως επιτυχία τελικά, να ανατρέψουν τον Τσάβες, είχαν πολλαπλασιαστεί ανάλογα επεισόδια. Το ίδιο και το 2014, με 40 συνολικά νεκρούς.
Τώρα η κατάσταση οξύνεται εκ νέου, με μεγάλο τμήμα των μεσαίων στρωμάτων να βγαίνει στους δρόμους επιδιώκοντας την εκδίωξη του διαδόχου του Τσάβες, προέδρου Μαδούρο. Και, για να την επισπεύσει, το πιο ακροδεξιό κομμάτι του συνασπισμού της αντιπολίτευσης επιδιώκει, προφανώς με τις ευλογίες της Ουάσιγκτον, αιματοχυσία – φέρνοντας σε δύσκολη θέση την εύθραυστη ηγεσία της αντιπολίτευσης, που θέλει να εμφανίζεται ως «ειρηνικό θύμα του δικτάτορα Μαδούρο». Την ίδια στιγμή, ο σκληρός πυρήνας των υποστηρικτών του κυβερνητικού Ενιαίου Σοσιαλιστικού Κόμματος της Βενεζουέλας (PSUV) επίσης βγαίνει στους δρόμους για να υπερασπίσει το καθεστώς.
Είναι γεγονός ότι ο πολύμορφος πόλεμος που έχουν εξαπολύσει οι Δυτικοί και η ολιγαρχία εναντίον της Βενεζουέλας, σε συνδυασμό με τη γενικότερη ανάσχεση των προοδευτικών ρευμάτων σε όλη τη Λατινική Αμερική, προκαλεί σοβαρά υλικά προβλήματα σε πλατιά λαϊκά στρώματα και «θαμπώνει» στα μάτια τους τις κατακτήσεις που πέτυχαν από την άνοδο του Τσάβες στην εξουσία μέχρι σήμερα. Επιπλέον, ο επί χρόνια μονόπλευρος προσανατολισμός της οικονομίας στην εξαγωγή πετρελαίου, του οποίου οι τιμές έχουν καταρρεύσει εδώ και καιρό, δεν επιτρέπει τώρα στην κυβέρνηση Μαδούρο να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τα σαμποτάζ και την έλλειψη βασικών ειδών (όσο κι αν ξεθάβει τόνους τροφίμων που κρύβουν οι μαυραγορίτες). Οι επόμενες μέρες θα είναι κρίσιμες, αφού το ακραίο τμήμα της αντιπολίτευσης καλεί σε «γενική απεργία» και «πορεία στο προεδρικό μέγαρο», ενώ οι πιο μετριοπαθείς δέχονται το διάλογο με την κυβέρνηση.
