Την αποστολή οκτώ μαχητικών αεροσκαφών F-16 Block 30 στη Ρουμανία από την 1η Αυγούστου έως τις 30 Νοεμβρίου 2025, στο πλαίσιο της αποστολής Ενισχυμένης Αεροπορικής Αστυνόμευσης (Enhanced Air Policing ‒ eAP) του ΝΑΤΟ φαίνεται να έχει αποδεχθεί και να προγραμματίζει η χώρα μας. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, 8 F-16 Block 30 της 330 Μοίρας (με έδρα τη Νέα Αγχίαλο), 16 πιλότοι και περίπου 70 τεχνικοί και ομάδα ασφαλείας αναμένεται να αναπτυχθούν στην Αεροπορική Βάση «Μιχαήλ Κογκαλνιτσάνου» κοντά στην Κωστάντζα, στη Μαύρη Θάλασσα, διαδεχόμενα αντίστοιχες αποστολές της Ιταλίας και της Ισπανίας που είχαν προηγηθεί. Τα F-16 θα είναι πλήρως οπλισμένα με πυραύλους αέρος-αέρος υπέρυθρης και ραντάρ καθοδήγησης.
Η αποστολή εντάσσεται στο πλαίσιο της συλλογικής άμυνας του ΝΑΤΟ, με στόχο την ενίσχυση της ασφάλειας του εναέριου χώρου των κρατών-μελών, ιδιαίτερα σε περιοχές κοντά σε ζώνες έντασης όπως η Μαύρη Θάλασσα. Το FIR της Ρουμανίας εφάπτεται με αυτό της Κριμαίας και σίγουρα μέρος της αποστολής των ελληνικών F-16 θα είναι η επιτήρηση του εναέριου χώρου περιοχών της Ουκρανίας, εμπλέκοντας στην πράξη τη χώρα μας (και πιο άμεσα το προσωπικό των ενόπλων δυνάμεων) με τους κινδύνους που συνεπάγεται η συμμετοχή σε επιχειρήσεις τόσο κοντά στις εμπόλεμες περιοχές, με αυξημένο τον κίνδυνο κάποιου «ατυχήματος» ‒ το πάθημα της Λιβύης δεν φαίνεται να γίνεται μάθημα. Είναι ένα ακόμη βήμα της τυχοδιωκτικής εμπλοκής της ελληνικής κυβέρνησης στο ουκρανικό μέτωπο μετά τις επαναλαμβανόμενες αποστολές πολεμικού υλικού, και την εμπλοκή Ελλήνων πιλότων στην εκπαίδευση Ουκρανών χειριστών F-16, και μάλιστα σε μια εποχή που η ρωσο-ουκρανική αντιπαράθεση μπαλαντζάρει μεταξύ του αδιέξοδου διαλόγου και της εξίσου αδιέξοδης όξυνσης.
Η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει τη νομιμοποίηση για την απόφαση αυτή, την οποία επιβάλει χωρίς διάλογο στο όνομα των «συμμαχικών υποχρεώσεων». Ο ελληνικός στρατός όλο και πιο συχνά, απομακρύνεται από την αποστολή του, αυτή της αποτροπής και υπεράσπισης της κυριαρχίας της χώρας μας, εμπλεκόμενος οργανικά στις ΝΑΤΟϊκές επιχειρησιακές προτεραιότητες.
Αυτή τη στιγμή ελληνικές δυνάμεις βρίσκονται:
- Στη Ερυθρά θάλασσα, συμμετέχοντας από το 2023 στην πολυεθνική ναυτική αποστολή υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, Prosperity Guardian, με μία φρεγάτα, που επιτηρεί τη θαλάσσια περιοχή εναντίων των Υεμενιτών Ανσαρουλάχ.
- Στη Σαουδική Αραβία, όπου έχει μετεγκατασταθεί από το 2021 μια πλήρως εξοπλισμένη πυροβολαρχία Patriot με περίπου 120 άτομα προσωπικό, για την προστασία ενεργειακών υποδομών.
- Στα Βαλκάνια, ως μέρος των αποστολών σε Βοσνία (EUFOR ALTHEA) και Κοσσυφοπέδιο (KFOR), συχνά ερχόμενοι σε σύγκρουση με τα αντικειμενικά εθνικά μας συμφέροντα, αλλά και συμμετέχοντας με πολεμικά αεροσκάφη σκάφη στην από κοινού αεροπορική επιτήρηση γειτονικών χωρών (στις γειτονικές χώρες, προφανώς δεν εντάσσεται η Κύπρος η κοινή άμυνα με την οποία έχει μείνει κενό γράμμα) με βάση διακρατικές συμφωνίες στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ.
Πλάι στα παραπάνω πρέπει να προσθέσουμε την παρουσία (μόνιμη ή προσωρινή) ΝΑΤΟϊκών στρατευμάτων και μέσων στη χώρα μας (Σούδα, Αλεξανδρούπολη, Λάρισα κ.α.), την προσαρμογή των εξοπλιστικών προγραμμάτων στις ΝΑΤΟϊκές απαιτήσεις (βλ. F-35) και όχι τις άμεσες εθνικές αμυντικές ανάγκες, αλλά και τη συμμετοχή σε ΝΑΤΟϊκές ασκήσεις όχι μόνο στην περιοχή της Ν.Α. Μεσογείου και των Βαλκανίων αλλά και πολύ μακριά από τα σύνορά μας (ακόμη και στον Ειρηνικό, όπου σύμφωνα με δημοσίευμα της Καθημερινής, η ελληνική κυβέρνηση σκοπεύει να στείλει την πρώτη ελληνική φρεγάτα τύπου FDI με την ονομασία «ΚΙΜΩΝ», για την παρθενική της αποστολή στο πλαίσιο της άσκησης RIMPAC 2026, που διεξάγεται υπό την Αμερικανική Διοίκηση Ινδο-Ειρηνικού).
Είναι ζήτημα ουσιαστικής εθνικής αξιοπρέπειας να απαιτηθεί η ανατροπή αυτής της πολιτικής προσάρτησης στις ΝΑΤΟϊκές επιταγές. Είναι ζήτημα στοιχειώδους εθνικής ασφάλειας να απεμπλακούν άμεσα οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις από επιχειρήσεις στο εξωτερικό και ειδικά από εμπόλεμες ζώνες και να μην υπάρξουν άλλες αποστολές, όπως η σχεδιαζόμενη των F-16 στην Ρουμανία.
