Τα λόγια είναι η πιο εύκολη συνθήκη και στον αθλητισμό. Μπορείς να τα εκτοξεύσεις προς πάσα κατεύθυνση, ορίζοντας εσύ το χωροχρόνο κατά τον οποίο θα λάβουν χώρα.
Μπορείς να το κάνεις, φερ’ ειπείν, οργανώνοντας μια περισπούδαστη συνέντευξη Τύπου όπου όλοι οι παρευρισκόμενοι θα κρέμονται από τα χείλη σου… Μπορείς να μιλήσεις αποκλειστικά σε κάποιον δημοσιογράφο που «συμπαθείς»… Μπορείς να τα μετατρέψεις σε γραπτές λέξεις σε κάποια βαρυσήμαντη ανακοίνωση, ή σε κάποιο δελτίο Τύπου. Μπορείς να τα αναρτήσεις στο Facebook και στο Twitter…
Μπορείς ακόμα να κάνεις επιλεκτικές διαρροές που «προδιαγράφουν» τις προθέσεις σου και να «δημιουργήσεις κλίμα», απευθυνόμενος σε εχθρούς και φίλους… Τρόποι υπάρχουν πολλοί. Και η αξία χρήσης των λόγων, παραμένει παντοτινή. Ειδικά αν απευθύνεσαι σε ακροατήρια που πρέπει να πειστούν, χαράζεις και την ανάλογη στρατηγική…
Αυτό το απόγευμα φύσαγε. Έτσι, η θερμοκρασία που ήταν υψηλή δεν προκαλούσε δυσφορία. Η Εβίνα κοίταξε ψηλά στον ουρανό, σχεδόν ενστικτωδώς. Και, ω του θαύματος, είδε σκόρπια γράμματα να αιωρούνται στον αέρα. Πρόχειρα, σκέφτηκε πως μπορούσε να τα βάλει με το μυαλό της σε μια σειρά, σχηματίζοντας λέξεις. Αποφάσισε να παίξει αυτό το παιχνίδι. Πρώτα, συγκράτησε το λάμδα, μετά ένα όμικρον, ακολούθησε ένα γάμα. Γρήγορα, αναλογίστηκε πως λείπει ένα γιώτα και ένα άλφα. Σαν κάποιος να την άκουσε και να της έκανε τη χάρη, και αυτά εμφανίστηκαν στον ορίζοντα σε δευτερόλεπτα… «Λόγια», αναφώνησε. Μα, πριν προλάβει να χαρεί, τέσσερα γράμματα, κολλημένα το ένα δίπλα στο άλλο, πέρασαν με ραθυμία από το οπτικό της πεδίο. Ήταν, μάλιστα, κεφαλαία. «ΕΡΓΑ».
Κάθε καλοκαίρι οι ιθύνοντες της κάθε ομάδας τάζουν. Υπόσχονται και δημοσιολογούν τα σχέδια τους για την επόμενη σεζόν. Τώρα, το κατά πόσο όλα αυτά ανταποκρίνονται στα μελλούμενα, μόνο τα αγωνιστικά δρώμενα που έπονται, το πιστοποιούν ή όχι. Γίνεται, άραγε, δημόσιος απολογισμός στο τέλος της κάθε χρονιάς; Λόγια κατατίθενται, όμως, δεν υπάρχει χρόνος για κάτι παραπάνω… Πρέπει να γίνουν οι εξαγγελίες για την επόμενη χρονιά. «Περασμένα ξεχασμένα», «ο χρόνος είναι χρήμα», και σε καιρούς κρίσης, αφού ο πήχης χαμηλώνει, πρέπει να αυξηθούν οι προσδοκίες. Πώς; Μα, είπαμε. «Λόγια». Και τα έργα; Γονατισμένα περιμένουν τη σειρά τους με την εγωπάθεια της αυταξίας, αλλά και την ξεκούραση της αδράνειας. Σημασία δεν έχει να μπαίνει η μπάλα στα δίχτυα, αυτό στατιστικά θα γίνει. Το θέμα είναι να γυρνάει σπίτι ο καθένας και να μη μετάνιωσε για το δίωρο που αφιέρωσε για να επισκεφθεί κάποιο γήπεδο. Τα «λόγια» πάντα τον χάιδευαν αυτόν τον καθένα, το θέμα είναι να τον αγκαλιάσουν και τα έργα. Γιατί, το χρειαζόμαστε το καλό και ποιοτικό ποδόσφαιρο. Μπορούμε, όμως, να το δούμε όταν όλα γίνονται αντιληπτά μέσα από τους φακούς της οπισθοχώρησης;
Κώστας Μαρούντας
