Αναγκαία η συγκρότηση ενός πλατιού μετώπου σωτηρίας.
O Αλέξανδρος Μιχ. Μεϊκόπουλος είναι υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ στη Μαγνησία.
Η εκλογική μάχη της 6ης Μάη έχει ιδιαίτερη σημασία μιας και είναι η πρώτη φορά που έχει τη δυνατότητα ο ελληνικός λαός να εκφραστεί μέσα και από κάλπη μετά την επιβολή του ειδικού καθεστώτος από την τρόικα και το μαύρο μνημονιακό μέτωπο. Δίνεται η δυνατότητα να επισφραγιστεί μέσω της ψήφου όλο το πολύμορφο κίνημα που αναπτύχθηκε από τις 5 Μάη 2010 και έπειτα και να εκφραστεί ο διάχυτος λαϊκός ριζοσπαστισμός των αγανακτισμένων στις πλατείες, των κινημάτων ενάντια στα χαράτσια και τα διόδια, του περήφανου «όχι» στις παρελάσεις. Είναι στοίχημα και για την Αριστερά αλλά και όλο τον προοδευτικό κόσμο να καταδικάσει το μνημονιακό μπλοκ. Να το βρει πληγωμένο η 7η Μάη, αδύναμο να συνεχίσει να υλοποιεί τις πολιτικές της τρόικας ΔΝΤ, ΕΚΤ, Ε.Ε.
Σ ‘αυτές τις συνθήκες η Αριστερά έπρεπε να βγει πιο θαρρετά μπροστά. Να πάρει με αφορμή τις εκλογές πρωτοβουλίες συγκρότησης ενός πλατιού πολιτικού και κοινωνικού μετώπου. Ενός μετώπου που δε θα έχει κοντόθωρο βλέμμα, μέχρι τις εκλογές, αλλά θα αποτελέσει το φορέα αλλαγής της κοινωνίας, εκφράζοντας και εγκολπώνοντας το αίτημα των πλατειών για Δημοκρατία, Ανεξαρτησία και Δικαιοσύνη. Έτσι θα μπορούσε να υλοποιήσει τη διπλή ενότητα που έχει ανάγκη. Ενότητα με τη βάση της και όλο το αγωνιζόμενο και πληττόμενο κομμάτι της κοινωνίας.
Ένα τέτοιο ανοιχτό μέτωπο, με δυνατή την Αριστερά που θα αφουγκράζεται τα προβλήματα και τις ανάγκες του κόσμου, έχει τη δυνατότητα του δώσει λύσεις, απαντήσεις και ελπίδα για το μέλλον της χώρας και της κοινωνίας.
Στοίχημά του οφείλει να είναι το μπλοκάρισμα της ισοπέδωσης που δέχεται όλη σχεδόν η κοινωνία, το ξήλωμα ολόκληρου του σάπιο πολιτικού συστήματος και να ανοίξει έναν άλλο δρόμο για την πορεία του τόπου. Μια πορεία χωρίς τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις που επέβαλαν οι δωσίλογες κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου, χωρίς τη θηλιά του χρέους, όπου η δικαιοσύνη δε θα είναι είδος προς εξαφάνιση, η δημοκρατία θα είναι πραγματική και θα βαθαίνει μέρα με τη μέρα σε μια χώρα παραγωγικά ανασυγκροτημένη.
Να δώσει, δηλαδή, διέξοδο σε πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο.
Ο δρόμος αυτός, μπορεί να μην είναι ούτε απλός, ούτε εύκολος. Ο ελληνικός λαός όμως έχει δείξει πολλές φορές στο παρελθόν ότι μπορεί να δώσει αγώνες δύσκολους, κάτω από αντίξοες συνθήκες και να βγει νικητής. Η παρακαταθήκη τόσο περασμένων δεκαετιών, όσο και η πρόσφατη των πλατειών είναι εδώ για να μας γεμίζει αισιοδοξία, ότι μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα στη χώρα και την κοινωνία.
Με αυτές στις σκέψεις συμμετέχω στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ, παρόλες τις υπαρκτές του αδυναμίες, αποτελεί μία δύναμη ξεκάθαρα αντιμνημονιακή, ενωτική, χωρίς να περιχαρακώνεται. Αντίθετα, συμμετείχε σε όλες τις κινηματικές διαδικασίες των τελευταίων δύο ετών. Ένας ΣΥΡΙΖΑ δυνατότερος από την εκλογική μάχη, με πραγματική μετωπική λογική και μέσα στα κινήματα μπορεί να συμβάλει στη ανατροπή του καθεστώτος χούντας και κατοχής που έχει επιβληθεί στη χώρα. Μπορεί να συμβάλλει σε μια νέα αληθινή μεταπολίτευση. Τη Μεταπολίτευση του Λαού!
