Τoυ Θανάση Καρτερού
Το ακούμε συνεχώς από τον Παπανδρέου, τον Πάγκαλο, τον Σγουρό, σοβαρούς καθηγητές αλλοδαπών και ημεδαπών ΑΕΙ, ακόμα και από τον ΕΒΕΑ Μίχαλο: το Μνημόνιο είναι κακό, αλλά είναι και μια ευκαιρία.
Να βάλει η τρόικα κάποια τάξη, που δεν μπορούσαμε να βάλουμε μόνοι μας, να μας υποχρεώσει σε μεταρρυθμίσεις, που δεν κάναμε τόσα χρόνια μόνοι μας, να εξυγιανθεί επιτέλους με τις δικές της εντολές το διεφθαρμένο Δημόσιο, που δεν εξυγιαίνουμε μόνοι μας.
Δεν πρόκειται για άλλη μια άποψη, αλλά για την άποψη των απόψεων, η οποία συμπυκνώνει το ιστορικό νόημα μιας κρίσιμης καμπής. Διότι τι θα γινόταν με τα βυτία και τα φορτηγά, με τα τρένα και τα λεωφορεία, με δέκατες τρίτες και δέκατες τέταρτες συντάξεις και μισθούς, με νυχτερινά επιδόματα και αποζημιώσεις απολύσεων, με ασφαλιστικό και εργασιακό, με την εν γένει απελευθέρωση, απορρύθμιση, μεταρρύθμιση ή δέσμη μεταρρυθμίσεων -όπως θέλετε ονομάστε το- χωρίς το Μνημόνιο, την τρόικα, το θάρρος του Παπανδρέου; Τι-πο-τε.
Το θέμα όμως αυτή τη στιγμή δεν είναι να περιγράφουμε την ευκαιρία, αλλά αν θα την αξιοποιήσουμε. Η τρόικα, η κυβέρνηση, το Μνημόνιο, τη διαμόρφωσαν και, φυσικά, επιδιώκουν την πλήρη εκμετάλλευσή της. Η ιστορία όμως δείχνει ότι εμείς, ως λαός και ως έθνος, ενώ είχαμε κι άλλες παρόμοιες ευκαιρίες, όχι μόνο δεν τις αξιοποιήσαμε, αλλά τις καταπολεμήσαμε κιόλας με πείσμα και φανατισμό.
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ευκαιρία της Κατοχής. Δεν υπήρχαν και τότε τολμηροί κυβερνήτες που μάλλιασε η γλώσσα τους να μας λένε ότι δεν ήταν μεν καλός ο αγκυλωτός στην Ακρόπολη, αλλά ήταν μια μεγάλη ευκαιρία να έρχονται τα τρένα στην ώρα τους, να επιβληθεί η αναγκαία σε κάθε έθνος πειθαρχία, να διδαχτούμε την τευτονική τάξη και το σεβασμό στους νόμους; Δεν υπήρχε όχι απλώς τρόικα, αλλά και Άξονας και Γκεστάπο και SS; Και ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Αν εξαιρέσει κανείς τα τάγματα ασφαλείας και τους μαυραγορίτες της ελεύθερης αγοράς, κανένας δεν τους άκουσε και δεν συμμορφώθηκε – και να σημειωθούν, μάλιστα, και οι γνωστές αγριότητες κατά των τότε γερμανικών μεταρρυθμίσεων.
Οι Άγγλοι με τον Δεκέμβρη και τον παππού του σημερινού πρωθυπουργού δεν μας έδωσαν μια ευκαιρία; Ο εμφύλιος με τον Βαν Φλιτ και την αμερικάνικη οικονομική αποστολή δεν ήταν μια ευκαιρία; Η χούντα δεν ήταν μια ευκαιρία; Όλες, όμως, πήγαν στο βρόντο.
Τώρα είναι μπροστά μας η τελευταία. Θα κάνουμε αυτό που μας ζητάει ο πρωθυπουργός ή θα ακούσουμε πάλι τα πολιτικά εγγόνια εκείνων που κατέβασαν τη γερμανική σημαία από την Ακρόπολη και τα πολιτικά παιδιά εκείνων που ανέβασαν την ελληνική σημαία στο Πολυτεχνείο, για να την καταστρέψουμε κι αυτή;
