Στο πλοίο Blue Star Chios της περίφημης Attica Group όλα λειτουργούν στην εντέλεια. Και οι πόρτες, και οι συναγερμοί, τα πάντα. Το είπαν οι ειδικοί, τέλος. Πώς καταπλακώθηκε την περασμένη Τετάρτη ο 20χρονος νεαρός από τη βαριά πόρτα κι έχασε τη ζωή του, αποτελεί μυστήριο. Μην ανησυχείτε όμως, θα το διαλευκάνει η δικαιοσύνη, ναι;
Την επόμενη μέρα, Πέμπτη, στο εργοστάσιο της Coca Cola 3E που φτιάχνει τα τσιπς Tsakiris, ένας 53χρονος ενοικιαζόμενος εργάτης έπεσε «υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες» σε δεξαμενή βιολογικού καθαρισμού. Έχασε κι αυτός τη ζωή του. Οπωσδήποτε οι ειδικοί θα διαπιστώσουν ότι κι εκεί όλα ήταν ΟΚ. Άλλο ένα μυστήριο προς διαλεύκανση.
Την ίδια μέρα, Πέμπτη πάντα, πέθανε στο νοσοκομείο της Λάρισας ένας 70χρονος οικοδόμος που νοσηλευόταν εκεί αφού έπεσε από σκάλα σε εγκατάσταση φωτοβολταϊκών – όπου κι εκεί, εννοείται, όλα δουλεύουν ρολόι. Ναι, αλλά τι γύρευε εκεί ένας 70χρονος οικοδόμος; Αυτό δεν είναι μυστήριο: ακόμη μάζευε ένσημα για σύνταξη.
Τρεις θάνατοι εργαζομένων σε «ατυχήματα» μέσα σε ένα 48ωρο (τους τραυματισμούς δεν τους μετράμε πια). Πάει ο άνθρωπος για δουλειά, και δεν ξέρει αν θα γυρίσει. Φανταστείτε και να μην λειτουργούσαν όλα στην εντέλεια δηλαδή. Τώρα πάντως που θα ικανοποιηθεί το… πάγιο αίτημα των εργατών, να δουλεύουν 13 ώρες το 24ωρο (και γιατί όχι 16, να βγαίνουν σερί δύο 8ωρα στρογγυλά;), τα πράγματα θα γίνουν ακόμη καλύτερα. Ιδίως αν το δουλεμπορικό γραφείο στέλνει τον «ενοικιαζόμενο» τη μία μέρα 13 ώρες στον τάδε εργοδότη, την άλλη μέρα 13 ώρες στον δείνα κ.ο.κ., δεν θα βαριέται, τι άλλο να ζητήσει κανείς από τη ζωή; Δεν θα προλαβαίνει βέβαια και να μάθει τη δουλειά και πώς να φυλάγεται από όλα αυτά που «λειτουργούν κανονικά», αλλά αυτή είναι μια λεπτομέρεια με την οποία μόνο γκρινιάρηδες θα ασχολούνταν. Αν επιζήσει, θα αποκτήσει πλούσιο βιογραφικό, λίγο είναι αυτό;
Για να σοβαρευτούμε: είναι κοινό μυστικό πως οι (αποψιλωμένοι από τις αλλεπάλληλες μνημονιακές λαίλαπες) κανονισμοί περί υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους εργασίας χρησιμεύουν στους εργοδότες μόνο ως χαρτί υγείας. Και το κράτος τους κλείνει το μάτι, αφού εδώ και μια δεκαπενταετία έχει ξεπατώσει κάθε μηχανισμό στοιχειώδους πρόληψης και ελέγχου, από τις επιτροπές υγιεινής και ασφάλειας έως τις επιθεωρήσεις εργασίας. Από κοντά και οι «ειδικοί» (στο να κάνουν τα στραβά μάτια), που κατόπιν εορτής «ερευνούν» και τα βρίσκουν όλα τέλεια (και στα τρένα όλα τέλεια ήταν, σωστά;). Να μην μιλήσουμε καν για τη δικαιοσύνη, που τόσους «επιχειρηματίες» της συμφοράς έχει τιμωρήσει παραδειγματικά… Τα δε μεγάλα ΜΜΕ μιλούν για «άτυχο» εργάτη, αποσιωπώντας φυσικά τα όσα καταγγέλλουν τα σωματεία, και μετά πάμε στο επόμενο θέμα: Κυρίες και κύριοι, ποτέ δεν ήμασταν καλύτερα!
