«Φιλικός» στα συμφέροντα ο διακανονισμός που ξεπουλάει τον ΟΛΠ
Γράφει ο ειδικός συνεργάτης
Δεν θα σας το κρύψω, ανατριχίλα μού προκάλεσε (του Ειδικού Συνεργάτη) ο σφικτός εναγκαλισμός του Έλληνα πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά με τον Κινέζο ομόλογό του, Λι Κετσιάνγκ, στο περιθώριο των επίσημων συζητήσεων στο Μιλάνο την εβδομάδα που πέρασε. Επιβεβαίωσαν, λέει, τη στενή οικονομική συνεργασία των δύο χωρών, ενώ ξεκάθαρα ο Κινέζος πρωθυπουργός (γιατί να το κρύψει ο άνθρωπος άλλωστε;) εξέφρασε την ικανοποίησή του για την εξέλιξη της συμφωνίας με την Cosco στον Πειραιά…
Αν συνδυάσω και το ότι στα SocialMedia ο αρμόδιος υπουργός Ναυτιλίας, Μ. Βαρβιτσιώτης –χωρίς να τον ρωτήσει κανείς– προϊδέαζε (την ίδια ημέρα, παρακαλώ, που το αφεντικό του συναντιόταν με τον Κινέζο) πως «δεν θα υπάρξει κανένα ζήτημα στη Βουλή και το θέμα του φιλικού διακανονισμού ΟΛΠ-COSCO θα έχει περάσει έως τα τέλη Νοεμβρίου», κάτι άρχισε να μου βρομάει…
Και επειδή για τον πολύ κόσμο, όλα αυτά ακούγονται πραγματικά… κινέζικα, ας το κάνουμε τάλιρα (σαν τον παλιό καλό καιρό) για να δούμε τι σημαίνει «φιλικός διακανονισμός» και πώληση του λιμένα:
Α) Το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας μας, ειδικά σε επίπεδο δυναμικότητας εμπορευματοκιβωτίων (που μετριούνται με την ειδική μονάδα μέτρησης TEUs), έχει σαφώς μια αξία. Όταν οποιαδήποτε μη δημόσια εταιρία, αναλαμβάνει τη διαχείριση μέρους του λιμένα αυτού, για ίδιους σκοπούς, οφείλει –με βάση το διεθνές οικονομικό δίκαιο– να καταβάλει ένα σταθερό εγγυημένο αντάλλαγμα κατ’ έτος (κάτι σαν ενοίκιο) για να κάνει χρήση των υποδομών του λιμένα. Το ποσό αυτό ορίστηκε –με βάση τις ποσοστιαίες τιμές του έτους αγοράς– στα περίπου 25 εκατ. ευρώ, από τα οποία δεν έγινε ποτέ ξεκάθαρο τι έχει καταβληθεί και τι όχι από τη ΣΕΠ Α.Ε., διαχειρίστρια της COSCO στην Ελλάδα. Αντ’ αυτού, η εν λόγω εταιρία διεκδικεί κανονικά επιστροφή ΦΠΑ από το ελληνικό κράτος, ενώ αποδεδειγμένα δεν είναι συνεπής στις υποχρεώσεις της.
Β) Η βασική αιτιολογία για την οποία οι Κινέζοι / Έλληνες διαχειριστές τους δεν πληρώνουν, είναι πως εφόσον τους παραχωρηθεί και ο Προβλήτας ΙΙΙ (μέχρι τώρα διαχειρίζονται τον ΙΙ) οι επενδύσεις που θα κάνουν για την αναμόρφωσή του θα διπλασιάσουν σχεδόν τη δυναμικότητα του Πειραιά (στο σύνολό του) σε TEUs φορτίων, από 3.700.000 TEU της ΣΕΠ + 1.000.000 του ΟΛΠ σε 6.200.000 TEU ΣΕΠ + 1.000.000 του ΟΛΠ.
Η αλήθεια των αριθμών
Από την απλή αυτή πράξη αριθμητικής που παραθέσαμε παραπάνω, θα πρέπει να είναι αφελής κάποιος για να μην αντιληφθεί ότι από την παραχώρηση των δύο Προβλητών ΙΙ & ΙΙΙ, ο μόνος που δεν ωφελείται είναι ο ΟΛΠ (άρα προς το παρόν το Ελληνικό Δημόσιο) καθώς η δική του δυναμική είναι αναιμική μπροστά στον ιδιώτη ανταγωνιστή του.
Προτού επιχειρήσουμε να σας αποδείξουμε ότι και διά της νομικής οδού έχει γίνει, στην κυριολεξία, «του κουτρούλη ο γάμος», να διευκρινίσουμε και μια άλλη πτυχή της ιστορίας. Η COSCO, διά της ΣΕΠ ή και απευθείας διά των Κινέζων αξιωματούχων που παρελαύνουν εδώ και πολλούς μήνες στον Πειραιά, έχει διαμηνύσει πως από το πόσα χατίρια θα της γίνουν, αναφορικά με το «φιλικό διακανονισμό» (να μην πληρώσει, δηλαδή, όσα χρωστάει από το σταθερό εγγυημένο αντάλλαγμα προς τον ΟΛΠ) θα εξαρτηθούν τόσο οι επενδύσεις της στο νέο Προβλήτα, όσο και η συμμετοχή της ή όχι στον διαγωνισμό για την αποκρατικοποίηση του ΟΛΠ.
Το παράλογο μιας προδιαγεγραμμένης πώλησης
Και εδώ ξεκινά η ιστορία του παραλόγου. Η κυβέρνηση πασχίζει εδώ και δύο χρόνια να πείσει ότι οφείλει να ανοίξει διεθνή διαγωνισμό για την πώληση του ΟΛΠ, φέρνοντας ως μόνιμη δικαιολογία ότι το έχει ζητήσει η τρόικα και άρα δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Έλα μου όμως, που η τρόικα ποτέ δεν έχει ζητήσει πώληση του φιλέτου του 67% του ΟΛΠ, αλλά μικρότερου και από το 50% (ώστε να μείνει ο στρατηγικός έλεγχος στο Δημόσιο)… Όσο και να προσπαθούν να πείσουν τον σοκαρισμένο Έλληνα φορολογούμενο ότι αυτό είναι προς το συμφέρον του Πειραιά και της ναυτιλίας, και ο πιο πρωτόβγαλτος στη ναυτιλιακή κοινότητα γνωρίζει ότι στη συντριπτική πλειοψηφία των λιμένων του κόσμου, ο διαχειριστής μπορεί να είναι ιδιώτης, αλλά τα λιμάνια ως υποδομές μένουν υπό δημόσιο κρατικό έλεγχο. Σύμφωνα μάλιστα με στοιχεία που έφερε στη δημοσιότητα το μέλος του Δ.Σ. του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά Γ. Καρδαράς, η Εταιρία Carnival, μια από τις μεγαλύτερες διαχειρίστριες παγκοσμίως στον τομέα της κρουαζιέρας το επιβεβαιώνει, καθώς διαχειρίζεται στις ΗΠΑ 24 λιμάνια, όλα υπό δημόσιο έλεγχο.
Ο παραλογισμός –που φτάνει στα όρια της υπαιτιότητας αν αναλογιστεί κανείς τις πολιτικές κορώνες προς τους Κινέζους– συμπληρώνεται από το γεγονός ότι ενώ το ΤΑΙΠΕΔ που ανέλαβε την πώληση του ΟΛΠ πλήρωσε 4 εκατ. ευρώ για την αναλογιστική μελέτη ιδιωτικού οίκου και ο οποίος κατέληξε ότι δεν απαιτείται να πουληθεί το 67% του ΟΛΠ, η κυβέρνηση και το ΤΑΙΠΕΔ επιμένουν σε αυτό το ποσοστό, αποτιμώντας μάλιστα την αξία του ΟΛΠ μόλις σε 450 εκατ. ευρώ, ενώ έτερος βρετανικός οίκος την είχε αποτιμήσει σε 2 δισ. ευρώ!
Δηλαδή, να πουλήσουμε τον ΟΛΠ σε ποσοστό που δεν θα αφήνει στο Ελληνικό Δημόσιο κανένα δικαίωμα παρέμβασης, να τον δώσουμε κοψοχρονιά, μόνο και μόνο για να έχουμε στον «διαγωνισμό» την COSCO, και αφού προηγουμένως της έχουμε κάνει και το «δωράκι» να της χαρίσουμε μερικά εκατομμύρια από αυτά που όφειλε να πληρώνει (άσε που αν κερδίσει τον διαγωνισμό, ό,τι πληρώνει αντί να πηγαίνει στο ταμείο του δημόσιου ΟΛΠ θα επιστρέφει στην… τσέπη της).
Εδώ Ελεγκτικό, εκεί Ελεγκτικό, πού είναι το Δίκαιο;
Για να ολοκληρωθεί το παζλ του ξεπουλήματος του ΟΛΠ, ας δούμε και αυτό. Όπως εξηγεί ο Γ. Καρδαράς από τον Δικηγορικό Σύλλογο Πειραιά, το Ελεγκτικό Συνέδριο (Ε.Σ.), σε πρώτη φάση, δεν είχε εγκρίνει (267/30/12/2013 Πράξη) τον λεγόμενο «φιλικό διακανονισμό». Η ΣΕΠ Α.Ε. καταθέτει άμεσα «Αίτηση Ανάκλησης» και το θέμα επιστρέφει στο Ζ’ Κλιμάκιο του Ε.Σ. που με δεύτερη απόφασή του, στις 25 Αυγούστου, αποφαίνεται «ότι κωλύεται η υπογραφή της Σύμβασης, διότι διαταράσσεται η οικονομική ισορροπία της Σύμβασης λόγω κατάργησης του ελαχίστου εγγυημένου ανταλλάγματος και ότι, αντίθετα, επεκτείνεται το αντικείμενο της αρχικής Σύμβασης». Η απόφαση αυτή κοινοποιείται στις 4 Σεπτεμβρίου και την ίδια ημέρα(!) η ΣΕΠ Α.Ε. καταθέτει νέα «Αίτηση Ανάκλησης» με 16 σελίδες αιτιολογία – απορίας άξιο πώς γνώριζαν το περιεχόμενο της απόφασης του Ε.Σ ώστε να συγκεντρώσουν και να καταθέσουν την ίδια ημέρα δικαιολογητικά. Κοινοποίησαν μάλιστα αυθημερόν νέα αίτηση και προς τον ΟΛΠ, λαμβάνοντας δικάσιμο σε μόλις τέσσερις ημέρες (!) για τις 8 Σεπτεμβρίου. Δέκα ημέρες μετά, τα πρώτα Media πανηγύριζαν πως το Ε.Σ. ενέκρινε τον «φιλικό διακανονισμό», ενώ η απόφαση του Ε.Σ. δεν εκδόθηκε παρά στις 10/10 και έθετε δύο όρους για την έγκριση του «φιλικού διακανονισμού»: α) Αναστολή καταβολής του σταθερού εγγυημένου ανταλλάγματος έως το 2021, οπότε και θα έχει ολοκληρωθεί η επένδυση της ΣΕΠ Α.Ε. στον Προβλήτα ΙΙΙ προς όφελος και του ΟΛΠ και β) να καταβάλει από τώρα η ΣΕΠ ένα συμφωνημένο αντάλλαγμα στον ΟΛΠ για την χρήση του χώρου του Προβλήτα ΙΙΙ.
Η ΣΕΠ Α.Ε., για ακόμη μια φορά αγνοεί το Ε.Σ. αφού δεν της ταίριαζε πλήρως η απόφασή του και αποστέλλει στις 13/10 στην ΟΛΠ Α.Ε. εξώδικο με το οποίο ζητεί να προχωρήσει η υπογραφή του Φιλικού Διακανονισμού, θέμα για το οποίο πρόκειται να συνεδριάσει τελικώς εκτάκτως τη Δευτέρα 20 Οκτωβρίου το Δ.Σ. του ΟΛΠ.
Και σαν να μην έφτανε αυτός ο εκβιασμός, η ίδια η κυβέρνηση επιταχύνοντας τις διαδικασίες πώλησης του 67% και ενώ είχε αποφασίσει να τροποποιήσει την Σύμβαση Παραχώρησης μεταξύ Ελλ. Δημοσίου-ΟΛΠ Α.Ε. πριν αναδειχθεί ο αγοραστής, έρχεται τώρα και αποφασίζει με την, με αρ. 731/10-10-2014, Κοινή Υπουργική Απόφαση (Ναυτιλίας και Οικονομικών) ότι αποτελεί μνημονιακή της υποχρέωση η πώληση του 67% και ότι η όποια αναδιαμόρφωση των όρων της Σύμβασης θα προταθεί για να υπογραφεί από το Ελληνικό Δημόσιο και τον ΟΛΠ με όποιον ανάδοχο προκύψει από την πώληση του πακέτου μετοχών του ΟΛΠ! Δηλαδή, αφού τον πουλήσουμε θα αποφασίσουμε για ζητήματα εθνικής ασφάλειας, προστασίας του περιβάλλοντος, της πόλης κ.λπ. με όποιον τον αγοράσει…
