Να παραιτηθεί ο Παναγόπουλος, να γίνει έκτακτο συνέδριο.
Ο Παναγόπουλος πήρε μέρος σε διαβουλεύσεις με ΣΕΒ και κυβέρνηση, μάλλον συμφώνησε για την κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων, και όταν αυτό «διέρρευσε» φώναζε παντού ότι είναι ψέμα. Δεν μπόρεσε όμως να διαψεύσει τη συμμετοχή του στις διαβουλεύσεις (με πρωτοβουλία του και χωρίς ενημέρωση των υπολοίπων της ΓΣΕΕ). Γι αυτό και ξέσπασε κρίση ανάμεσα στα μέλη του προεδρείου της ΓΣΕΕ. Παραιτήθηκαν και οι εκπρόσωποι της ΔΑΚΕ και οι εκπρόσωποι της Αυτόνομης Παρέμβασης από το προεδρείο της ΓΣΕΕ.
Η εξέλιξη αυτή είναι σημαντική γιατί δείχνει έως που μπορεί να φτάσει ο υποταγμένος συνδικαλισμός και ιδιαίτερα οι κορυφές του και μάλιστα αυτοί που είναι συνέταιροι με την κυβέρνηση και μεριμνούν να περάσουν όσο πιο ανώδυνα γίνεται την μνημονιακή πολιτική στους εργασιακούς χώρους. Ο Παναγόπουλος έχει εξελιχθεί σε μέγα ακροβάτη και προκαλεί με τις πρωτοβουλίες και τις θέσεις του συνολικά το συνδικαλιστικό κίνημα. Όταν προπηλακίστηκε από εργαζόμενους, γιατί τότε αρνιόταν επίμονα να κηρύξει απεργία και είχε ήδη ξεπουλήσει τους συμβασιούχους, όλοι έστερξαν να του συμπαρασταθούν. Τώρα που μόνος του πάει και συμφωνεί με μνημειώδεις καταστρατηγήσεις δικαιωμάτων (κλαδικές συμβάσεις) εισπράττει την αποχώρηση της ΔΑΚΕ και της Αυτόνομης Παρέμβασης από το προεδρείο. Στις δηλώσεις του φαίνεται να μην ιδρώνει το αυτί του: «Επέλεξαν να φυγομαχήσουν μετατρέποντας την παραταξιακή τους κρίση, την κομματική κρίση, σε κρίση του συνδικαλιστικού κινήματος», δήλωσε απλά και κυνικά. Σε σχέση με το θέμα δύο είναι τα άμεσα ζητήματα που πρέπει να δρομολογήσει αυτή η εξέλιξη: Να παραιτηθεί άμεσα ο Παναγόπουλος ως φερέφωνο της κυβέρνησης και της τρόικας και να συγκληθεί άμεσα έκτακτο συνέδριο της ΓΣΕΕ. H ουσία, όμως, βρίσκεται αλλού: Στο ότι η ΓΣEE δεν τους ανήκει, ανήκει στους εργαζόμενους και αυτοί πρέπει να την ξαναδιεκδικήσουν.
