Πώς κάμπτεται μια κοινωνία!
Πώς εξουθενώνεται ο άνθρωπος που αγαπά την ησυχία!
Με μια κουβέντα: πώς γίνεται ο λαός κοσμάκης!
Η παραμονή στην Ευρώπη είναι «μονόδρομος»!
Έξω από την Ευρώπη χίλιοι κίνδυνοι καιροφυλακτούν!
Μέσα στην Ευρώπη θα υπακούς στο Μνημόνιο!
Μια ξένη πειθαρχία!
Πλήθη ειδικών επιστρατεύονται για να κάνουν
κάθε μυαλό να αδρανήσει, κάθε ψυχή να παραλύσει
Στο φόβο δίνεται βήμα ν ’ακουστεί
Η δίκαιη οργή περιφρονείται
Η ρήξη εμφανίζεται σαν καταστροφή
Η Έξοδος σαν ουτοπία
Αφού το μέσα είναι αφόρητο και το έξω αδύνατο
… τότε η σιωπή! Τα σκυμμένα κεφάλια!
Στην έρπουσα φρίκη δίχως τέλος
η Έξοδος, αντιπαραβάλλεται μόνο σαν ένα φριχτό τέλος
Πόσο καταθλιπτικό το δίλημμα! Πόσο κάλπικο!
Γιατί έξω και πέρα απ’ αυτό
υπάρχει μια απέραντη περιοχή στο ημίφως
όπου ζει κρυφά και αναπνέει η ελευθερία,
η φαντασία, η ευρηματικότητα και η δημιουργική σκέψη
που ζητούν το Σχέδιο
Εκεί ζει εξόριστος, περιμένοντας
και ο ίδιος σου ο εαυτός
Κι έχει αυτό ισχύ νόμου: (είτε έχουμε
έναν άνθρωπο μονάχο μέσα στην παγίδα
είτε ένα λαό)
μόλις
παραμερίσεις το δίλημμα
που παραλύει
κι ανασκουμπωθείς
η δύναμη πολλαπλασιάζεται
εμφανίζεται αναπάντεχη βοήθεια
ο πλούτος των ευκαιριών
η εύνοια της Τύχης
γιατί ως και η Τύχη καταφθάνει
για να βοηθήσει τον τολμηρό
Τότε
ο φόβος χάνει τη δύναμή του
τα φαντάσματά του υποχωρούν
κι ο αυτοσεβασμός επιστρέφει
Είναι θέμα θάρρους.
Και ανθρώπινης περηφάνιας.
Και δεν υπάρχει πιο εμψυχωτικό πράγμα
απ’ τον φιλήσυχο άνθρωπο που βγαίνει στα ανοιχτά.
Β.H.
Πύραυλος των Υπογείων
