Στο στόχαστρο και πάλι οι ελεύθεροι κατασκηνωτές. Του Μάριου Διονέλλη.
Προστασία μέχρι τις 3μ.μ.
Το έργο χρηματοδοτήθηκε από το πρόγραμμα «Κοινωνία της Πληροφορίας» και προέβλεπε την εγκατάσταση πυλώνων με κάμερες και πομπούς μέσα στα δάση της Πρέβελης και του Ρούβα και την ενεργοποίηση συναγερμού σε περίπτωση φωτιάς. Το σήμα όταν θα συνέβαινε κάτι κακό θα έφτανε με την υπηρεσία της τεχνολογίας αυτόματα σε έναν υπολογιστή ο οποίος θα ήταν εγκατεστημένος στην έδρα κάποιας υπηρεσίας. Η Περιφέρεια Κρήτης πλήρωσε για το έργο 1,4 εκατομμύρια ευρώ αλλά δεν βρήκε ποτέ ανθρώπους να κάθονται και να παρακολουθούν την οθόνη του υπολογιστή μετά τις 3 το μεσημέρι. Έτσι, αποφάσισε να το παραδώσει στην Πυροσβεστική, όπου υπάρχει κάποιος όλο το 24ωρο.
Η Πυροσβεστική όμως αρνήθηκε να το παραλάβει αφού δεν ήταν δική της παραγγελία, ενώ δεν το είχε εντάξει καν στον φετινό της επιχειρησιακό σχεδιασμό. Εν τω μεταξύ μερικοί από τους πυλώνες και τις κάμερες είχαν καταστραφεί από τους κτηνοτρόφους που φοβήθηκαν ότι τους παρακολουθούν για παράνομη βόσκηση ή για οτιδήποτε άλλο, οπότε το σύστημα ούτως ή άλλως δεν θα λειτουργούσε. Μόνος κερδισμένος από την υπόθεση είναι ο προμηθευτής που πούλησε και εγκατέστησε το συγκεκριμένο σύστημα, κερδίζοντας περίπου ενάμιση εκατομμύριο ευρώ.
Οι αποδιοπομπαίοι και οι… τράγοι
Και όταν όλος αυτός ο τραγέλαφος αποδείχτηκε αναποτελεσματικός τότε έφταιγαν και πάλι οι κατασκηνωτές. Και τότε τα κανάλια άρχισαν να λένε πως η Πρέβελη είχε σκουπίδια, που αφήνουν πίσω τους όσοι κάνουν ελεύθερο camping. Αλήθεια είναι και αυτό γιατί όντως στην Πρέβελη υπήρχαν και πολλά σκουπίδια γιατί ούτε όλοι οι κατασκηνωτές είναι συνειδητοί αλλά ούτε και όλοι οι επισκέπτες του σαββατοκύριακου έχουν την ευαισθησία για την προστασία του οικοσυστήματος. Ωστόσο, αυτή είναι για ακόμα μια φορά η μισή αλήθεια.
Γιατί μόλις ένα μήνα πριν η Πρέβελη είχε «καθαρίσει» από τους κατασκηνωτές. Οι συλλήψεις οδήγησαν και πάλι στον περιορισμό των «τζαμπατζήδων που δεν θέλουν να πληρώσουν δωμάτιο», όπως τους αποκαλούν οι τοπικές αρχές κάνοντας τα στραβά μάτια όταν η περιοχή κατακλύζεται από τους εκατοντάδες επισκέπτες που φτάνουν καθημερινά με τα καραβάκια, μαζί με τα σκουπίδια τους φυσικά, αλλά και από τους κτηνοτρόφους που με τα κοπάδια τους κάνουν κουμάντο στην περιοχή.
Αναγέννηση φοινίκων και ξενοδοχείων
Λείπει κι άλλο κομμάτι της αλήθειας όμως: Γιατί η φωτιά ξεκίνησε από πολύ μακρύτερα, εκεί όπου υπάρχουν «οικοπεδοποιήσιμες» εκτάσεις και είναι κάτι παραπάνω από φανερό ότι η καταστροφή εξυπηρετούσε το σχέδιο για ανάπτυξη μαζικού τουρισμού σε έναν από τους ομορφότερους τόπους της Ελλάδας. Ακόμα κι αν κάηκε το φοινικόδασος, τα σχέδια καλά κρατούν αφού δυστυχώς εκείνοι που έβαλαν τη φωτιά ακούν και αυτοί με χαρά ότι οι φοίνικες σε δυο χρόνια θα ξαναφυτρώσουν, μαζί με τα ξενοδοχεία τους, όπως ελπίζουν.
Ο προϊστάμενος της Διεύθυνσης Δασών της Περιφέρειας Κρήτης Γιάννης Πουλιανάκης, επιβεβαιώνει στον Δρόμο πως αν υπάρξει περιφρούρηση, το φοινικόδασος μπορεί να αναγεννηθεί και ήδη στην ειδική σύσκεψη στη Νομαρχία Ρεθύμνου αποφάσισαν σειρά μέτρων για την επίμαχη περιοχή, με κυριότερο ασφαλώς τον αποκλεισμό οποιασδήποτε ανθρώπινης παρουσίας τουλάχιστον για δύο χρόνια.
«Ναι να αποκλειστεί» λένε οι εκπρόσωποι του Κινήματος για την Ελεύθερη Κατασκήνωση. Αρκεί, λένε, να αποφευχθεί και η δόμηση στις άλλες περιοχές, παραπάνω, εκεί από όπου ξεκίνησε η φωτιά. Γιατί τώρα που όλοι βλέπουν το καμένο στολίδι της Πρέβελης η υπόλοιπη περιοχή φαίνεται να μπαίνει σε δεύτερη μοίρα.
Τυχαίο;
«Δεν είναι τυχαίο ότι η περίπτωση μοιάζει τόσο πολύ με την καταστροφή του Καϊάφα πριν 3 χρόνια», λέει στο Δρόμο ο Μιχάλης Θεοδωρόπουλος, από το Κίνημα για το free camping. «Εκεί, μόλις εκδιώχθηκαν οι ελεύθεροι κατασκηνωτές μπήκαν οι καταστροφικές πυρκαγιές για να δημιουργήσει οικόπεδα με θέα ο νυν υπόδικος, πρώην Δήμαρχος της Ζαχάρως και το κατασκευαστικό λόμπι να καταλήξει εκεί την Ιονία οδό, έργο που σταμάτησε πρόσφατα το Συμβούλιο της Επικρατείας. Οι ελεύθεροι κατασκηνωτές και στις δύο περιπτώσεις θα λειτουργούσαν ως ανάχωμα και πρώτη γραμμή για την αντιμετώπιση της πυρκαγιάς, αλλά και μόνο η παρουσία τους λειτουργούσε ως αποτρεπτικός παράγοντας για τους επίδοξους καταπατητές, που βρήκαν στους ελεύθερους κατασκηνωτές, με τη βοήθεια των ΜΜΕ, τους απαραίτητους αποδιοπομπαίους τράγους».
