Μπορεί οι ιδιοκτήτες των Ατλάντικ να συνεχίζουν να μεταβιβάζουν καταστήματα σε πιστωτές τους -όπως πρόσφατα τα δυο καταστήματα στα Πατήσια και στον Κορυδαλλό, αλλά οι εργαζόμενοι δεν «είναι σαμπουάν για να μεταβιβαστούν στα νέα αφεντικά», όπως εύστοχα είπε στο Δρόμο εργαζόμενη.
Οργανώνονται και περνούν σε μορφές αγώνα, που είναι πρωτόγνωρες για τις αλυσίδες των σούπερ μάρκετ. Οι εργαζόμενοι από δέκα καταστήματα της Εύβοιας, κάπου διακόσια άτομα, από χτες Παρασκευή ξεκίνησαν επίσχεση εργασίας, ενώ έχει ήδη κατατεθεί αίτηση για ίδρυση σωματείου Εύβοιας-Βοιωτίας. Αντίστοιχες κινήσεις έχουν γίνει και σε άλλες πόλεις.
Η αντίδραση της εργοδοσίας είναι υποσχέσεις, αλλά και πιέσεις όπως στο Αίγιο, όπου στελέχη πιέζουν τους εργαζόμενους να δεχτούν από 8ωρη εργασία να περάσουν «για δυο μήνες» σε 6ωρο ή 4ήμερη εργασία. Και να που μια απόφαση δικαστηρίου έρχεται να στηρίξει τον αγώνα των εργαζομένων. Το Πρωτοδικείο Κυπαρισσίας, όπου είχαν προσφύγει με ασφαλιστικά μέτρα εργαζόμενοι από τα τοπικά καταστήματα, αν και δεν έκανε δεκτή τη συντηρητική κατάσχεση ιδιοκτησίας της επιχείρησης (αφού ο νόμος προστατεύει τον εργοδότη όσο είναι στις διαδικασίες του άρθρου 99), αποφάσισε να την ενεργοποιήσει στην περίπτωση που υπάρξει αρνητική εξέλιξη στη δικαστική προσφυγή της εταιρίας – δηλαδή μη ένταξη στο άρθρο 99, μη αποδοχή της συνδιαλλαγής από τους πιστωτές, απόφαση πτώχευσης κ.λπ. Μια απόφαση, που, σύμφωνα με νομικούς κύκλους, μπορεί να αποδειχτεί οδηγός και για τις διεκδικήσεις άλλων εργαζομένων, τόσο στα καταστήματα Ατλάντικ όσο και σε άλλες επιχειρήσεις που προσφεύγουν στις αντεργατικές διαδικασίες του Πτωχευτικού Νόμου.
Σχέδια με εγγύηση του… δημοσίου
Οι επιδιώξεις της οικογένειας Αποστόλου κινούνται σε πολλά παράλληλα επίπεδα. Την περασμένη Τετάρτη, έγινε τριμερής συνάντηση στο υπουργείο Εργασίας έπειτα από πρωτοβουλία της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων και του κλαδικού σωματείου τροφίμων, όπου συμμετείχε ο υφυπουργός Β. Κεγκέρογλου. Στη συνάντηση αυτή, όπως ανακοίνωσε η ομοσπονδία, η ιδιοκτησία της εταιρίας μίλησε για «αξιόπιστο εταιρικό σχέδιο», τη χρηματοδότηση του οποίου ζητήθηκε να εγγυηθεί το ελληνικό Δημόσιο. Ο υφυπουργός, πάντα σύμφωνα με την ανακοίνωση της ομοσπονδίας, δήλωσε «ότι θα στηρίξει, εφόσον είναι βιώσιμο, το επιχειρησιακό σχέδιο» και ότι «υπάρχει δυνατότητα ένταξης της εταιρίας στο πρόγραμμα διαρθρωτικής προσαρμογής του ΟΑΕΔ, στο αμέσως επόμενο διάστημα, ώστε να υπάρξει βοήθεια ως προς την καταβολή των μισθών». Όσο για την ομοσπονδία, ζήτησε τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας και των εργασιακών δικαιωμάτων.
Από την ανακοίνωση της συνδικαλιστικής οργάνωσης πληροφορηθήκαμε τα σχέδια της εταιρίας και επίσης ότι οι εργαζόμενοι είναι 3.000 (οι υπόλοιποι;). Ούτε για τη διαδικασία του άρθρου 99 (μήπως εγκαταλείφθηκε;), ούτε για τις μεταβιβάσεις καταστημάτων (τηρήθηκαν τα δικαιώματα των εργαζομένων σε αυτά;), ούτε για τις διεκδικήσεις επιμέρους εργαζομένων αναφέρεται τίποτα. Οι ιδιοκτήτες της εταιρίας ζητούν την εγγύηση του ελληνικού Δημοσίου, και οι εκπρόσωποι του κράτους, που, όταν πρόκειται για εταιρία δημοσίου συμφέροντος, σπεύδουν να την ξεφορτωθούν, προστρέχουν να στηρίξουν ένα έωλο σχέδιο, που πατάει σε χρέη εκατοντάδων εκατομμυρίων, σε εργαζόμενους που πληρώνονται με κλήρωση και τους οφείλονται μηνιάτικα και σε εκβιαστικές αλλαγές εργασιακών σχέσεων.
Το εύλογο ερώτημα είναι γιατί δεν βάζει εγγύηση η διοίκηση του Ατλάντικ, τα ιδιόκτητα ακίνητα αξίας 100 και πλέον εκατομμυρίων, όπως δήλωνε ή ακόμα την προσωπική περιουσία της οικογένειας, που δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητη;
Η αντίδραση της εργοδοσίας είναι υποσχέσεις, αλλά και πιέσεις όπως στο Αίγιο, όπου στελέχη πιέζουν τους εργαζόμενους να δεχτούν από 8ωρη εργασία να περάσουν «για δυο μήνες» σε 6ωρο ή 4ήμερη εργασία. Και να που μια απόφαση δικαστηρίου έρχεται να στηρίξει τον αγώνα των εργαζομένων. Το Πρωτοδικείο Κυπαρισσίας, όπου είχαν προσφύγει με ασφαλιστικά μέτρα εργαζόμενοι από τα τοπικά καταστήματα, αν και δεν έκανε δεκτή τη συντηρητική κατάσχεση ιδιοκτησίας της επιχείρησης (αφού ο νόμος προστατεύει τον εργοδότη όσο είναι στις διαδικασίες του άρθρου 99), αποφάσισε να την ενεργοποιήσει στην περίπτωση που υπάρξει αρνητική εξέλιξη στη δικαστική προσφυγή της εταιρίας – δηλαδή μη ένταξη στο άρθρο 99, μη αποδοχή της συνδιαλλαγής από τους πιστωτές, απόφαση πτώχευσης κ.λπ. Μια απόφαση, που, σύμφωνα με νομικούς κύκλους, μπορεί να αποδειχτεί οδηγός και για τις διεκδικήσεις άλλων εργαζομένων, τόσο στα καταστήματα Ατλάντικ όσο και σε άλλες επιχειρήσεις που προσφεύγουν στις αντεργατικές διαδικασίες του Πτωχευτικού Νόμου.
Σχέδια με εγγύηση του… δημοσίου
Οι επιδιώξεις της οικογένειας Αποστόλου κινούνται σε πολλά παράλληλα επίπεδα. Την περασμένη Τετάρτη, έγινε τριμερής συνάντηση στο υπουργείο Εργασίας έπειτα από πρωτοβουλία της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων και του κλαδικού σωματείου τροφίμων, όπου συμμετείχε ο υφυπουργός Β. Κεγκέρογλου. Στη συνάντηση αυτή, όπως ανακοίνωσε η ομοσπονδία, η ιδιοκτησία της εταιρίας μίλησε για «αξιόπιστο εταιρικό σχέδιο», τη χρηματοδότηση του οποίου ζητήθηκε να εγγυηθεί το ελληνικό Δημόσιο. Ο υφυπουργός, πάντα σύμφωνα με την ανακοίνωση της ομοσπονδίας, δήλωσε «ότι θα στηρίξει, εφόσον είναι βιώσιμο, το επιχειρησιακό σχέδιο» και ότι «υπάρχει δυνατότητα ένταξης της εταιρίας στο πρόγραμμα διαρθρωτικής προσαρμογής του ΟΑΕΔ, στο αμέσως επόμενο διάστημα, ώστε να υπάρξει βοήθεια ως προς την καταβολή των μισθών». Όσο για την ομοσπονδία, ζήτησε τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας και των εργασιακών δικαιωμάτων.
Από την ανακοίνωση της συνδικαλιστικής οργάνωσης πληροφορηθήκαμε τα σχέδια της εταιρίας και επίσης ότι οι εργαζόμενοι είναι 3.000 (οι υπόλοιποι;). Ούτε για τη διαδικασία του άρθρου 99 (μήπως εγκαταλείφθηκε;), ούτε για τις μεταβιβάσεις καταστημάτων (τηρήθηκαν τα δικαιώματα των εργαζομένων σε αυτά;), ούτε για τις διεκδικήσεις επιμέρους εργαζομένων αναφέρεται τίποτα. Οι ιδιοκτήτες της εταιρίας ζητούν την εγγύηση του ελληνικού Δημοσίου, και οι εκπρόσωποι του κράτους, που, όταν πρόκειται για εταιρία δημοσίου συμφέροντος, σπεύδουν να την ξεφορτωθούν, προστρέχουν να στηρίξουν ένα έωλο σχέδιο, που πατάει σε χρέη εκατοντάδων εκατομμυρίων, σε εργαζόμενους που πληρώνονται με κλήρωση και τους οφείλονται μηνιάτικα και σε εκβιαστικές αλλαγές εργασιακών σχέσεων.
Το εύλογο ερώτημα είναι γιατί δεν βάζει εγγύηση η διοίκηση του Ατλάντικ, τα ιδιόκτητα ακίνητα αξίας 100 και πλέον εκατομμυρίων, όπως δήλωνε ή ακόμα την προσωπική περιουσία της οικογένειας, που δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητη;
Γ.Κ.
Σχόλια
