H προεκλογική περίοδος που διανύουμε είναι μια προεκλογική περίοδος ομαλότητας και ελευθερίας ή έχουμε πάει χρόνια πίσω, με εκλογές απίστευτης πόλωσης, εκβιασμών, πίεσης και γενικευμένης τρομοκρατίας με στόχο τη χειραγώγηση της ψήφου;
Να πούμε εξαρχής ότι η πόλωση είναι αναμενόμενη. Ο κομματικός ανταγωνισμός, ως αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης και κυρίως των πολιτικών αντιμετώπισής της και των συνεπειών αυτών των πολιτικών, έχει μετατοπίσει τη βάση του ανταγωνισμού από το σχήμα κεντροδεξιά – κεντροαριστερά πολιτική δύναμη, στο δεξιά και αριστερή πολιτική δύναμη, με συγκεκριμένες πολιτικές προτάσεις, οι οποίες είναι σε εντελώς άλλη κατεύθυνση. Άρα, η πόλωση είναι απολύτως αναμενόμενη. Τα μέσα τα οποία χρησιμοποιούνται για την έκφραση και άρθρωση των σχετικών διλημμάτων, είναι επίσης πρωτόγνωρα. Έχουμε για πρώτη φορά ένα τέτοιο κομματικό ανταγωνισμό, όπου ο ένας πόλος διαθέτει Μέσα επικοινωνίας (και θα έλεγε κανείς προβολής) των απόψεών του, ενώ ο άλλος ελλείπεται πολύ σε μέσα με τα οποία συμμετέχει σ’ αυτόν τον κομματικό ανταγωνισμό, σ’ αυτήν την εκλογική μάχη. Από τη μια μεριά, λοιπόν, έχουμε όλο το συγκρότημα των Μέσων -έντυπου και ηλεκτρονικού Τύπου- στη διάθεση, με ποικίλους τρόπους και εντάσεις, της Ν.Δ. και από την άλλη μεριά ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ διαθέτει μόνο τρεις μικρές εβδομαδιαίες εφημερίδες, μια καθημερινή και ένα σταθμό που έχει εμβέλεια μόνο στην Αττική. Όσοι, λοιπόν, κάνουν παραλληλισμό με το 1981, πρέπει να το σκεφτούν αυτό. Οι προϋποθέσεις του ανταγωνισμού δεν είναι ίδιες, είναι τελείως διαφορετικές.
Από εκεί και μετά, από τη μεριά της Ν.Δ. έχουμε μια αμυντική συσπείρωση, μια συσπείρωση πολλών αντιφατικών συνιστωσών αυτού του πόλου, αυτής της κομματικής οικογένειας και φαίνεται ότι με δεδομένη τη διάταξη των πολιτικών δυνάμεων και του διακυβεύματος αυτών των εκλογών, χρησιμοποιούνται μέθοδοι που πραγματικά παραπέμπουν σε εποχές όπου το κράτος δικαίου δεν ήταν απολύτως δεδομένο, οι αρχές του Διαφωτισμού δεν γίνονταν απολύτως σεβαστές κ.ο.κ. Με αυτήν την έννοια, αυτό είναι ένα στοιχείο του πολιτικού πολιτισμού που πηγάζει από τη Ν.Δ., που μας παραπέμπει πράγματι σε άλλες εποχές. Η χρησιμοποίηση, δηλαδή, από ένα κόμμα της κοινοβουλευτικής – συντηρητικής παράταξης των επιχειρημάτων του φόβου και της τρομοκρατίας, τα οποία προέρχονται από το μιλιταριστικό, ναζιστικό, κομματικό οργανισμό που λέγεται Χρυσή Αυγή. Αυτό, πραγματικά, αλλοιώνει κάποια κεκτημένα του πολιτικού μας πολιτισμού που, όπως και να το κάνουμε, παρά την όποια κριτική θα μπορούσαμε να ασκήσουμε σ’ αυτήν την παράδοση της μεταπολίτευσης, είχαμε κατακτήσει ή πιστεύαμε ότι είχαμε κατακτήσει: ένα δημοκρατικό, ένα φιλελεύθερο και ένα κοινωνικό κεκτημένο. Φαίνεται, όμως, ότι πολλά από αυτά, εμπράκτως, αμφισβητούνται.
Πώς θα χαρακτηρίζατε την πολιτική συγκυρία που βιώνουμε σήμερα ως χώρα, εντάσσοντάς την όσο γίνεται στη γενικότερη και συνολικότερη ευρωπαϊκή πορεία, έτσι όπως αυτή διαμορφώνεται;
Νομίζω ότι η ψήφος των Ελλήνων πολιτών την Κυριακή που μας έρχεται, φέρνει στους ώμους της το μέλλον της Ευρώπης. Βιώσαμε πολιτικές εντελώς ασυνήθιστες όχι μόνο για τη χώρα μας ή για την Ευρωζώνη, αλλά και για την ευρωπαϊκή ήπειρο. Πολιτικές λιτότητας, πολιτικές που συνοδεύτηκαν από πρωτοβουλίες και πρακτικές μη δημοκρατικές, αμφισβήτηση στοιχειωδών κανόνων νομιμότητας, σεβασμού της λαϊκής κυριαρχίας κ.ο.κ. Εάν οι Έλληνες πολίτες, στις εκλογές της Κυριακής, ξεπεράσουν τον τρόμο και πουν «όχι» σε αυτές τις πολιτικές, νομίζω ότι εκ των πραγμάτων θα ανοίξει στην Ευρώπη μια συζήτηση αμφισβήτησης των εφαρμοζόμενων πολιτικών. Με αυτή την έννοια, αυτό που θα κάνουμε εμείς εδώ, έχει τεράστιες συνέπειες για την Ευρώπη, για να μην πω για τον κόσμο ολόκληρο. Έλεγε ένας συνάδελφός μου καθηγητής πριν από μερικές μέρες, μιλώντας δημόσια στη χώρα μας, ότι αυτό που γίνεται στην Ελλάδα αυτήν τη στιγμή, δεν είναι κάτι λιγότερο από αυτό που έκανε ο Τσάβες στη Λ. Αμερική. Είναι πάρα πολύ σημαντικό οι Έλληνες πολίτες να εκφραστούν, στηρίζοντας ένα πρόγραμμα -έστω και εκλογικά. Γνωρίζουμε, όμως, ότι δεν είναι μόνο εκλογική η υποστήριξη. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έπεσε από τον ουρανό λίγο πριν από τις εκλογές. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εδώ, έχει συμπαρασταθεί, δεν έχει υποκαταστήσει, αλλά έχει συμμετάσχει ενεργά στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων, στις κινητοποιήσεις για τα δικαιώματα, στα κινήματα που προέκυψαν ως αποτέλεσμα των πολιτικών λιτότητας. Είχε μια ισχυρή παρουσία στο Κοινοβούλιο με σαφή, ισχυρό προσανατολισμό, έχει ένα αριστερό πρόγραμμα. Και το «αριστερό» και «δεξιό», «πόσο αριστερά» και «πόσο δεξιά», έχει να κάνει πάντα με τη συγκυρία και τους συσχετισμούς δύναμης. Άρα, θα είναι ένα μήνυμα στην Ευρώπη, θα είναι ένα μήνυμα στον κόσμο, ότι η κοινωνική συμμαχία που διαμορφώνεται ως αποτέλεσμα αυτών των πολιτικών λιτότητας (εργαζόμενοι στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, άνεργοι, φτωχοί, νέοι που δεν έχουν εισέλθει ακόμα στην αγορά εργασίας γιατί δεν μπορούν, αλλά και μικρομεσαίες επιχειρήσεις οι οποίες κλείνουν κ.λπ.) δεν αποδέχεται αυτές τις πολιτικές, οι οποίες οδηγούν καταρχήν τη χώρα μας και την Ευρώπη στην πτώχευση. Και αυτό θα είναι ένα ηχηρό μήνυμα που θα ξεκινήσει διαδικασίες διεξόδου, σε άλλη κατεύθυνση. Άρα το διακύβευμα είναι μεγάλο και για τη χώρα μας αλλά και για την Ευρώπη. Είναι διεθνιστικός ο αγώνας που δίνουμε. Τον δίναμε πάντα διεθνιστικά, αλλά τώρα περνά και από την ψήφο.
