Διπλή ταρίφα: Μια τριανδρία και μια… βλαχάρα

Καλημέρα πελάτες μου, συντρόφια του Δρόμου και της κρίσης!

Όταν ήμασταν παιδιά στο χωριό (Βάγια), μας άρεσε να πηγαίνουμε στα πανηγύρια των γύρω χωριών και να κάνουμε βολτάντζα και ολίγον… καμάκι. Λοιπόν, το τραγούδι που έρχονταν στα χείλη μας ήταν το καψουροτράγουδο του Χριστοδουλόπουλου «Μάδησα μια μαργαρίτα και τη ρώτησα, μα αυτή μου είπε “όχι” και αρρώστησα!» Λοιπόν, Αντωνάκη, έχεις κυβέρνηση ή όχι;
Τι ακούνε τα αυτιά μου, τη «Βαγγελιώ την αρκούδα», να λέει «η χώρα μου δεν είναι προτεκτοράτο»! Βαγγέλη σε βλέπω με πράσινο ζιβάγκο. Δεν έχει σημασία αν δεν σκεπάζει τον αφαλό! Θα είσαι και στη μόδα. Πάντως, πρόσεχε και λίγο τα CD και τα στικάκια πού τα αφήνεις, γιατί μπορεί κάποιος να προσθέσει το τραγουδάκι «ήθελα να ‘χα ένα και δύο και τρία και τέσσερα κελιά…». Λες αυτή η αλεπού ο Άκης να φτιάξει επιστάτη τον «boskos» (βοσκός)!
Πάντως ο Φώτης άρχισε να τα στρίβει: «Δεν τα ‘χαμε συμφωνήσει τα εργασιακά». Βέβαια, βλέπει τον Μέγκελε (Καρατζαφέρη) να «διδάσκει» στο δημοσιογραφικό εργαστήρι και να νομίζει ακόμα ότι μιλάει στην κοινοβουλευτική του ομάδα! Και σου λέει «δεν την κάνω, μπας…». Αλλά ο Μέγκελε άφησε άξιο συνεχιστή στη Βουλή τον «αυτά τα χέρια μπορεί καμιά φορά να χαιρετούν ναζιστικά, αλλά είναι πεντακάθαρα» (Μιχαλολιάκος). Εμείς πάντως, Μιχαλολιάκο, προτιμάμε τα μουντζουρωμένα χέρια που έλεγε και ο Στελάρας κι ας ρίχνουν και καμιά μούντζα στην Βουλή, παρά τα δικά σας, τα ναζιστικά που είναι γεμάτα σκατά!
Πάντως, πελάτες μου, χωρίς αμφιβολία πέρυσι ήμασταν όλοι σε υπερδιέγερση: οι πολιτικοί με τα γιαουρτώματα, οι Αγανακτισμένοι με τις μούντζες και τις παρελάσεις, όλη η χώρα «ανάστα ο κύριος». Ας είναι, θα έρθουν καλύτερες μέρες αρκεί να πιστέψει ο λαός το Σχέδιο Β!
Πάμε τώρα στην ιστορία μας:
Ο ταξιτζής βυθισμένος στις σκέψεις του, μηχανικά κρατά το τιμόνι και ονειρεύεται μια άλλη κατάσταση χωρίς μνημόνια, σε μια άλλη ζωή και με επίδομα γάμου, μπας και το τολμήσει κάποτε! Οπότε το τηλέφωνο χτυπά επίμονα:
– Αμάν βρε Πέννυ (Δρόμος), μου χάλασες το όνειρο.
– Δεν φταίω Γιάννη, το φύλλο κλείνει την Πέμπτη, λόγω εθνικής εορτής.
– Τι έκανε λέει και ακόμα δεν έχω γράψει το άρθρο…
Η κατάσταση αλλάζει, το γκάζι βυθίζεται και οι στροφές ανεβαίνουν, οπότε η μαντάμ πίσω το πιάνει:
– Συμβαίνει κάτι, κύριε ταξιτζή;
– Και βέβαια, έχω γράψιμο και ακόμα είμαι στις κούρσες!
– Μα για ποιο γράψιμο μου μιλάτε;
– Κυρία μου, δεν σας πάει κούρσα οποιοσδήποτε ταξιτζής. Έχετε την τιμή να σας σοφάρει ένας καλλιτέχνης, ποιητής, δημοσιογράφος και μεγάλος πολιτικός! Τύφλα να έχει ο Καραμανλής, ο Παπανδρέου, ο Άκης, ο «boskos» κ.λπ.
– Πως τον είπες τον τελευταίο;
– Boskos (βοσκό), δεν ξέρετε τον βοσκό;
– Όχι.
– Κυρία μου, πού ζείτε! O Άκης είχε έναν υπαρχηγό, ο οποίος τον έριξε στη μοιρασιά και όταν ο Άκης του τηλεφωνούσε για να στείλει τα λεφτά, ο boskos απαντούσε: «Δεν ξέρω για ποια λεφτά μιλάς Άκη, εγώ βόσκω τα γίδια μου στον Ψηλορείτη!»
– Έτσι του έμεινε το βοσκός.
Η κυρία λύνεται στα γέλια και λέει:
– Bρε ‘συ ταξιτζή, είσαι θησαυρός. Για πες μου, ξέρεις τι κάνει στον Κορυδαλλό η βλαχάρα;
– Πώς την είπες κυρία;
– Βλαχάρα… είναι η γυναίκα του Άκη, βρε!
– Θα σου πω νέα, αφού πρώτα ρίξω τη διπλή γιατί οι δουλειές τώρα με την κρίση πάνε κατά διαόλου.
– Ρίξε ό,τι θες, αρκεί να έχω νέα για τη βλαχάρα, γιατί έχω το βράδυ μπιρίμπα και θέλω να εντυπωσιάσω.
– Η Βίκυ, κυρία, δεν μπορεί ακόμα να πιστέψει πώς βρέθηκε από το Four Seasons και τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου στον Κορυδαλλό. Έτσι, γυρίζει με γάντια για τα μικρόβια, με τις κρέμες της στο νεσεσέρ και της λέει τον καφέ μια Βουλγάρα. Ακόμα, παίρνει τον Άκη τηλέφωνο και τον στολίζει «γαλλικά» ή «βλάχικα» – δηλαδή «βγάλε με έξω ανεπρόκοπε, δεν θέλω να σε ξέρω» κ.λπ.
– Και αυτός;
– Αυτός μαντάμ είναι στα μαύρα χάλια και υπόσχεται μια καινούργια ζωή.
– Βρε ταξιτζή, εσύ είσαι για μεγάλα πράγματα, μου δίνεις το τηλέφωνό σου να σε βρίσκω;
– Εγώ κυρία έκανα για υπουργός… και κάνω, αλλά με την Αριστερά που έμπλεξα χαντακώθηκα!
Αφιερωμένο στην κυρία από το Φάληρο και στην Πέννυ (του Δρόμου)
και καλές παρελάσεις!

Σχόλια