Μια ευρωπαϊκή και ταυτόχρονα βαλκανική χώρα, μικρότερη από την Ελλάδα και με λίγες μόλις δεκαετίες ύπαρξης, που όμως είναι κι αυτή –όπως η Ελλάδα– κράτος μέλος της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, στο θέμα της Παλαιστίνης κρατά μια στάση η οποία υπογραμμίζει ακόμη περισσότερο το αίσχος της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Ο λόγος περί της Σλοβενίας, η οποία υποστηρίζει ενεργητικά μία ακόμη διεθνή προσφυγή εναντίον του κατοχικού κράτους του Ισραήλ που αφορά: α) Την παρατεταμένη κατοχή, τον εποικισμό και την προσάρτηση παλαιστινιακών εδαφών από το Ισραήλ. β) Τις προσπάθειες του Ισραήλ να αλλάξει τα δημογραφικά στοιχεία, τον χαρακτήρα και το καθεστώς της Ιερουσαλήμ. γ) Την υιοθέτηση νομοθεσίας και μέτρων που εισάγουν διακρίσεις εις βάρος των Παλαιστινίων.
Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε αυτήν την εβδομάδα η Σλοβένα υπουργός Εξωτερικών Τάνια Φαγιόν, «πρόκειται για ένα πολύ ευρύ φάσμα εικαζόμενων παραβιάσεων που διαπράττονται στην περιοχή εδώ και δεκαετίες, με φρικτές συνέπειες». «Υπό το φως των πρόσφατων γεγονότων στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη», συνέχισε, «η Σλοβενία θα συμμετάσχει ενεργά στις σχετικές διαδικασίες ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου, ακόμη κι αν είναι ένα από τα λίγα κράτη μέλη της Ε.Ε. που θα το πράξουν». Είναι εντυπωσιακό (αν και εξηγείται εύκολα…) το γιατί όλα τα ελληνικά ΜΜΕ επέλεξαν να μην κάνουν την παραμικρή αναφορά στη σλοβενική στάση. Η ελληνική κοινή γνώμη δεν χρειάζεται να γνωρίζει τέτοια «κακά παραδείγματα»!
Κι όμως, η Ελλάδα είναι από τις χώρες που θα είχαν πολλούς συγκεκριμένους λόγους να τηρήσουν μια ανάλογη στάση – τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την προστασία των ελληνορθόδοξων και γενικότερα των χριστιανών Παλαιστινίων (οι οποίοι μάταια προσδοκούν από τη χώρα μας κάτι παραπάνω από το να στέλνει κάθε Πάσχα κυβερνητικό αεροσκάφος για να μεταφέρει το Άγιο Φως από την Ιερουσαλήμ). Αλλά η ελληνική κυβέρνηση αδιαφορεί για τη σωρεία ισραηλινών παραβιάσεων των δικαιωμάτων του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων και των χριστιανών Παλαιστινίων, τόσο στη Δυτική Όχθη όσο και στη Γάζα – όπου απειλούνται με ολοκληρωτική εξαφάνιση. Αυτή η συνένοχη σιωπή μετατρέπεται πλέον σε ηθική αυτουργία στο έγκλημα, καθώς κορυφώνεται το αιματοκύλισμα και η ισοπέδωση της κατεχόμενης Παλαιστίνης.
Γιατί το Ισραήλ θέλει να εξαλείψει τη χριστιανική παρουσία
Οι σιωνιστές επιχειρούν να εξαφανίσουν κάθε ίχνος παλαιστινιακής (συνακόλουθα και χριστιανικής) ιστορικής παρουσίας, βομβαρδίζοντας τζαμιά, εκκλησίες και μοναστήρια, ανασκάπτοντας νεκροταφεία, ανατινάζοντας μνημεία και μουσεία, καταστρέφοντας ιστορικά κειμήλια και βυζαντινές αρχαιότητες – και φυσικά σκοτώνοντας. Περιοριζόμενοι στη Γάζα, να θυμίσουμε τον εγκληματικό βομβαρδισμό της ελληνορθόδοξης εκκλησίας του Αγίου Πορφυρίου, που θεωρείται η τρίτη αρχαιότερη παγκοσμίως (εκεί βρήκαν το θάνατο 25 ελληνορθόδοξοι, σχεδόν όλοι γυναίκες και παιδιά), αλλά και την εν ψυχρώ δολοφονία μιας καθολικής μητέρας και της κόρης της από ισραηλινούς ελεύθερους σκοπευτές έξω από την μονή της Αγίας Οικογένειας*.
«Η στοχοποίηση των εκκλησιών από το Ισραήλ έχει ως στόχο να στείλει το μήνυμα ότι δεν υπάρχει ασφαλές μέρος για κανέναν και πουθενά στη Γάζα», δηλώνει ο Ριφάτ Κασίς, συντονιστής του δικτύου Kairos Palestine, στο οποίο συμμετέχουν όλες οι χριστιανικές οργανώσεις της Ιερουσαλήμ [βλ. φύλλο 655]. Και συμπληρώνει: «Η χριστιανική κοινότητα ενοχλεί το Ισραήλ εξαιτίας των στενών σχέσεών της με τις παγκόσμιες Εκκλησίες και συνολικά με τη Δύση. Το Ισραήλ βλέπει τις δυνατότητές μας να μεταφέρουμε στο εξωτερικό τη σωστή εικόνα της κατάστασης εδώ, η οποία αφορά την κατοχή και το απαρτχάιντ, όχι μια θρησκευτική σύγκρουση».
Όπως επισημαίνει η Αλεσάντρα Μπάγετς μέσα από την ιστοσελίδα The New Arab, «η παλαιστινιακή χριστιανική πρωτοβουλία για τα ανθρώπινα δικαιώματα Balasan απηύθυνε τον Νοέμβριο επείγουσα έκκληση προς τον ΟΗΕ, να ανταποκριθεί στις άμεσες απειλές για την παρουσία των χριστιανικών κοινοτήτων στα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη, συμπεριλαμβανομένης της Λωρίδας της Γάζας». Υπογραμμίζοντας ότι η καταστροφική ισραηλινή επίθεση, μαζί με τον συνεχιζόμενο αποκλεισμό, απειλούν την ίδια την ύπαρξη των χριστιανών στη Λωρίδα της Γάζας για πρώτη φορά στη δισχιλιετή ιστορία τους, καταλήγει με μια δραματική αποστροφή του λουθηρανού πάστορα Μίτρι Ραχίμπ: «Φοβάμαι ότι γράφεται το τελευταίο κεφάλαιο του χριστιανισμού στη Γάζα». Αλλά στου κουφού την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα…
* Βλ. μεταξύ άλλων: Συνιστά έγκλημα πολέμου (φύλλο 656), «Γάζα: Οι Χριστιανοί παίρνουν σαφή θέση (φύλλο 657), Μια γεύση της καθημερινότητας στη Γάζα (φύλλο 665).
