Της Ματίνας Παπαχριστούδη.
Το βράδυ της περασμένης Δευτέρας μια ομάδα από αποφασισμένους μαχητικούς αδιόριστους καθηγητές προσπάθησε να ακουστεί η γνώμη των εκπαιδευτικών στην κρατική τηλεόραση, όπου ήταν προγραμματισμένη μια ακόμη εκπομπή δημοσίων σχέσεων της υπουργού Παιδείας Άννας Διαμαντοπούλου στο διευθυντή του Βήμα FM και δημοσιογράφο του ΔΟΛ Γιάννη Πολίτη. Και το κατάφερε, έστω και με απώλειες. Τους αδιόριστους καθηγητές περίμεναν στους διαδρόμους δυνάμεις των ΜΑΤ. Τους κυνήγησαν, τους έδειραν. Και όταν μπήκαν στο στούντιο των ειδήσεων διοίκηση και «ερτικός» μηχανισμός κατέβασαν τον πομπό, κόβοντας στον αέρα το δελτίο τους. Σύσσωμος ο μηχανισμός της ΕΡΤ υπηρέτησε το ρόλο του, απαγορεύοντας σε πολίτες που αντιδρούν στα μέτρα του ΔΝΤ και το πολυνομοσχέδιο του υπουργείου να επικοινωνήσουν τη γνώμη τους.
Αυτή η γνώμη απουσιάζει διαρκώς από το σύνολο των ΜΜΕ. Η συγκέντρωση μετατράπηκε, άμεσα, σε κατάληψη του στούντιο και εκτός Ραδιομεγάρου συγκεντρώθηκε κόσμος. Το μήνυμα τους τελικά ακούστηκε με 2λεπτη δήλωση στο δελτίο της ΕΤ-1. Έστω κι έτσι ήταν η πρώτη πετυχημένη απόπειρα να σπάσει η συνομωσία της σιωπής σε Μέσο Ενημέρωσης και η πιο δυναμική στιγμή στην εκπεμπόμενη εικόνα της κρατικής τηλεόρασης, τα τελευταία χρόνια.
Το ψευτο-δίλημμα της αντικειμενικής ενημέρωσης
Το επιχείρημα για «ψύχραιμη» και «αντικειμενική» ενημέρωση, που σαν καραμέλα πιπιλίζουν στελέχη και παπαγαλάκια της κυρίαρχης τάξης στα ΜΜΕ ενάντια σε κάθε απεργιακή κινητοποίηση του δημοσιογραφικού κλάδου, καταρρέει μπροστά στους πηχυαίους τίτλους και τα τρομολαγνικά τηλε-παράθυρά τους. Σε πρωτοσέλιδα εφημερίδων, τίτλους και σουπεράκια των καναλιών, αναρτήσεις σε (εκ)βιαστικά blogs, η εικόνα του τραγικού θανάτου τριών εργαζομένων στη Marfin κυριάρχησε, σβήνοντας όλα τα άλλα γεγονότα της ημέρας. Κυρίως χρησιμοποιήθηκε για την καλλιέργεια μαζικού φόβου ενός κοινού που οργισμένο από τα μέτρα του ΔΝΤ άφησε τον καναπέ του και ξεχύθηκε ζαλισμένο στους δρόμους
Οι εφημερίδες, τα κανάλια και οι δημοσιογράφοι δεν «είδαν» τη μεγαλειώδη συγκέντρωση, τα αλλεπάλληλα κύματα μαχητικών διαδηλωτών που πολιόρκησαν τη Βουλή (αυτά τα πλάνα τα είδαμε μέσα από τις ανταποκρίσεις των ξένων καναλιών που έπαιξαν στα δελτία!), τις δολοφονικές επιθέσεις των δυνάμεων καταστολής εναντίον τους, τις εγκληματικές επιθέσεις στα Εξάρχεια το απόγευμα, τα ανακοινωθέντα για προληπτικές συλλήψεις που παραπέμπουν ευθέως σε επιβολή χούντας. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτοί που δεν «βλέπουν» έχοντας αναλάβει πρόθυμα την αποστολή της «αντικειμενικής ενημέρωσης» είναι οι εκπρόσωποι – αντιπρόσωποι – μεσάζοντες και τηλεαστέρες, οι οποίοι συνωστίζονταν και στα προηγούμενα καθεστώτα της κρατούσας εξουσιαστικής ιδεολογίας. Είναι φανερό πως στα χειραγωγούμενα ΜΜΕ λειτουργούν τρεις κατηγορίες εργαζομένων: Η κρατούσα και κυρίαρχη απαρτίζεται από τα καλοβολεμένα, καλοταϊσμένα από τους εργοδότες golden boys, που εξυπηρετούν πιστά τα πιο αντιδραστικά συμφέροντα της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας και δεν διστάζουν να απολύσουν τους χαμηλά αμειβόμενους, οι οποίοι κάνουν χωρίς αντίσταση τη δουλειά τους. Πρόκειται για την τρίτη κατηγορία εργαζομένων στα Μέσα, που εντάχθηκε χωρίς όρους και όρια σε καθεστώς πλήρους απαξίωσης και ευτελισμού της ενημέρωσης. Αδυνατούν να κατανοήσουν απλούς αλλά βασικούς όρους της δημοσιογραφίας και της ενημέρωσης, ακκιζόμενοι μπροστά στην κάμερα, θεωρώντας πως πετυχαίνουν κάτι παραπάνω με τη δραματοποίηση και το μελοδραματισμό.
Ανάμεσα στις δυο αυτές κατηγορίες εργάζεται η μεγάλη μάζα των δημοσιογράφων που σιωπά, φοβάται ή επιχειρεί να αντιδράσει. Και η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στα συμφέροντα των μεν και των δε δεν μπορεί πια να αποσιωπηθεί ή να παραλλαχθεί
