Την περασμένη εβδομάδα η Ένωση Συντακτών σε μια απόπειρα αυτοκριτικής του κλάδου που έχει γραμμένο τον Κώδικα δεοντολογίας στα παλαιότερα των υποδημάτων του, ζήτησε δημόσια τις λίστες των δημοσιογράφων για τις οποίες έγινε αναφορά στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής για το σκάνδαλο Siemens, κατά την κατάθεση του επικεφαλής τους εταιρίας Civitas Γιώργου Φλέσσα. Όπως, επίσης, και τις λίστες δημοσιογράφων που δέχθηκαν το «δώρο» – χορηγία της Τράπεζας Πειραιώς να ταξιδέψουν στη Νότια Αφρική για να παρακολουθήσουν το Μουντιάλ.
Το αίτημα υποβλήθηκε σαν ρουκέτα στον ουρανό της δημοσιότητας και δεν συγκίνησε κανέναν, εκτός από τον Γ. Φλέσσα, ο οποίος σε επιστολή του δηλώνει πως μάλλον έγινε λάθος και ότι ο ίδιος δεν ανέφερε στη Βουλή ονόματα δημοσιογράφων. Πράγματι, αν κάποιος διαβάσει τα πρακτικά αυτής της συνεδρίασης στις 12 Ιουνίου 2010, θα διαπιστώσει πως ονόματα δεν υπάρχουν. Υπάρχει, όμως, κάτι άλλο που επιβεβαιώνει την «είδηση» που γράψαμε στο Δρόμο για τα σεμινάρια του ΔΝΤ σε Έλληνες δημοσιογράφους. Ο επικεφαλής της εταιρίας, απαντώντας σε ερώτηση του βουλευτή της Ν.Δ. Πάνου Καμμένου αναγνωρίζει, με πολλά κενά μνήμης, ότι μια ευρωπαϊκή εταιρία, η RSCG, επέλεξε τη Civitas για να διοργανώσει τις συναντήσεις του ΔΝΤ με… σημαντικούς ανθρώπους από την Ελλάδα (εκδότες, δημοσιογράφους, παρουσιαστές, επιχειρηματίες -επιμένουμε εμείς). Επιβεβαιώνει δε τουλάχιστον δυο τέτοιες συναντήσεις, μια πριν και μια μετά την αναγγελία του Μνημονίου, ενώ όπως ισχυρίζεται δέχθηκε «κάποια άλλα αιτήματα από έντυπα, εφημερίδες και τηλεοράσεις που έλεγαν “κλείστε μας ραντεβού να μιλήσουμε με το ΔΝΤ”».
Η σύνδεση των παραπάνω γεγονότων είναι αυταπόδεικτη. Την ώρα που η αφρόκρεμα της ελληνικής τηλεοπτικής δημοσιογραφίας διαρρηγνύει τα ιμάτια της για τα… δωράκια της Siemens σε πολιτικούς, κάνει σόου ουρλιάζοντας για τη διαφθορά του πολιτικού συστήματος, εκπρόσωποι του δημοσιογραφικού κλάδου ανέβηκαν στα δυο τσάρτερ που μίσθωσε η Τράπεζα Πειραιώς, παρέα με άλλους επιχορηγούμενους –διαφημιστές, μαρκετίερς, επιχειρηματίες, στελέχη- για να απολαύσουν το μουντιάλ. Την ίδια ώρα δεκάδες άλλοι δημοσιογράφοι δέχονται «δωράκια» (ταξιδάκια αναψυχής, τοστιέρες ή καφετιέρες από εταιρίες των ρεπορτάζ τους, διαμαρτυρόμενοι, μάλιστα, για το χαρακτηρισμό «παπαγαλάκια». Και για να μη βιαστούμε να επιρρίψουμε την ευθύνη αποκλειστικά στους δημοσιογράφους, να υπενθυμίσουμε ότι οι ίδιοι οι εκδότες ή οι διευθυντές των εφημερίδων προσφέρουν ενίοτε θέσεις Γραφείου Τύπου οργανισμών, ιδιωτικών ή δημόσιων, με την προϋπόθεση ότι ο συντάκτης θα συνεχίσει να εργάζεται στο Μέσο τους!
Αυτή είναι η πραγματική εικόνα της σημερινής δημοσιογραφίας. Η φαυλότητα και η εξαχρείωση που επέβαλλαν οι ίδιοι οι επιχειρηματίες στον κλάδο. Και αυτός, όχι μόνο δεν αντιστάθηκε με επικεφαλής τους επιφανείς δημοσιογράφους, αλλά έτρεξε, πολλές φορές, να γλύψει τα κόκαλα που έπεφταν από τα τραπέζια χλιδής και διαπλοκής.
Η άλλη όψη του νομίσματος είναι το αδιάφορο περιεχόμενο των εφημερίδων, η εξαφάνιση των ερευνών και του κοινωνικού ρεπορτάζ, η προβολή και δημοσίευση κομματιών που στηρίζονται σε δημόσιες σχέσεις. Και φυσικά, οι άθλιες συνθήκες εργασίας που επιβάλλονται στα Μέσα, ειδικά το τελευταίο διάστημα, οι εκατοντάδες απολύσεις που έγιναν και οι πολλές ακόμα που έρχονται σε όλα τα ΜΜΕ.
Η σύνδεση των παραπάνω γεγονότων είναι αυταπόδεικτη. Την ώρα που η αφρόκρεμα της ελληνικής τηλεοπτικής δημοσιογραφίας διαρρηγνύει τα ιμάτια της για τα… δωράκια της Siemens σε πολιτικούς, κάνει σόου ουρλιάζοντας για τη διαφθορά του πολιτικού συστήματος, εκπρόσωποι του δημοσιογραφικού κλάδου ανέβηκαν στα δυο τσάρτερ που μίσθωσε η Τράπεζα Πειραιώς, παρέα με άλλους επιχορηγούμενους –διαφημιστές, μαρκετίερς, επιχειρηματίες, στελέχη- για να απολαύσουν το μουντιάλ. Την ίδια ώρα δεκάδες άλλοι δημοσιογράφοι δέχονται «δωράκια» (ταξιδάκια αναψυχής, τοστιέρες ή καφετιέρες από εταιρίες των ρεπορτάζ τους, διαμαρτυρόμενοι, μάλιστα, για το χαρακτηρισμό «παπαγαλάκια». Και για να μη βιαστούμε να επιρρίψουμε την ευθύνη αποκλειστικά στους δημοσιογράφους, να υπενθυμίσουμε ότι οι ίδιοι οι εκδότες ή οι διευθυντές των εφημερίδων προσφέρουν ενίοτε θέσεις Γραφείου Τύπου οργανισμών, ιδιωτικών ή δημόσιων, με την προϋπόθεση ότι ο συντάκτης θα συνεχίσει να εργάζεται στο Μέσο τους!
Αυτή είναι η πραγματική εικόνα της σημερινής δημοσιογραφίας. Η φαυλότητα και η εξαχρείωση που επέβαλλαν οι ίδιοι οι επιχειρηματίες στον κλάδο. Και αυτός, όχι μόνο δεν αντιστάθηκε με επικεφαλής τους επιφανείς δημοσιογράφους, αλλά έτρεξε, πολλές φορές, να γλύψει τα κόκαλα που έπεφταν από τα τραπέζια χλιδής και διαπλοκής.
Η άλλη όψη του νομίσματος είναι το αδιάφορο περιεχόμενο των εφημερίδων, η εξαφάνιση των ερευνών και του κοινωνικού ρεπορτάζ, η προβολή και δημοσίευση κομματιών που στηρίζονται σε δημόσιες σχέσεις. Και φυσικά, οι άθλιες συνθήκες εργασίας που επιβάλλονται στα Μέσα, ειδικά το τελευταίο διάστημα, οι εκατοντάδες απολύσεις που έγιναν και οι πολλές ακόμα που έρχονται σε όλα τα ΜΜΕ.
Σχόλια
