Της Ματίνας Παπαχριστούδη.
Από μεθαύριο αρχίζει ο μαραθώνιος της νέας τηλεοπτικής σεζόν. Νέα προγράμματα, εκπομπές, δελτία, πρόσωπα. Ο τηλεοπτικός θίασος, γνωστός ή νιόφερτος, παρατάσσεται ενώπιον του κοινού, το οποίο -το λένε όλοι πια- αυξάνεται θεαματικά εξαιτίας της κρίσης. Τηλεόραση βλέπουμε, είτε το θέλουμε είτε όχι.
Είναι το κουτί της μαζικής σπιτικής «θαλπωρής», το Μέσο στο οποίο δύσκολα θα αρνηθούμε την εισβολή του στο οπτικό πεδίο μας. Της συνειδητής, φιλικής μας αποχαύνωσης. Η αύξηση, όμως, της θέασης δεν σημαίνει ότι τα προγράμματα θα γίνουν καλύτερα ή ότι θα αυξηθούν οι διαφημίσεις. Αντιθέτως, αυτή η τηλεοπτική σεζόν θα αποδειχθεί ο μεγάλος σκουπιδότοπος του τηλεοπτικού θεάματος.
Οι δραστικές περικοπές που έγιναν ήδη από την Άνοιξη -λόγω της σταθερής πτώσης στη διαφήμιση και της αδυναμίας (ή της ανικανότητας;) των στελεχών- οδήγησαν σε αποφάσεις για ακόμη πιο άθλιες ελληνικές παραγωγές. Η ελληνική παραγωγή αρχίζει και τελειώνει στις live εκπομπές με ακόμη πιο πεινασμένους για αναγνώριση πανελίστες.
Οι ελληνικές σειρές, καλές ή κακές, περιορίστηκαν στα δάχτυλα του ενός χεριού. Στη θέση τους μπαίνουν σόου. Πολλά ριάλιτι με παίκτες ικανούς και εκπαιδευμένους πια να παράγουν θέαμα επί σκηνής ή πλατό, πολλά σόου με πρωταγωνιστές ηθοποιούς σε ρόλο χορευτών, τραγουδιστών ακόμη και καραγκιόζηδων αν χρειαστεί. Είναι το ρημάδι το μεροκάματο των 1.000 ευρώ ανά εμφάνιση που προσφέρουν τα κανάλια, οπότε εξηγείται και η υπερπροσφορά «καλλιτεχνών» για τον πάγκο του τηλεοπτικού χασάπη.
Από τη διεθνή τηλεοπτική αγορά έρχονται τα πιο φθηνά προγράμματα: Τουρκικές σαπουνόπερες, τρεις στο σύνολο, αργεντίνικες, ιταλικές. Οι διάσημες αμερικάνικες σειρές οι οποίες και διακρίνονται για την αρτιότητα της παραγωγής «κλειδώνονται» στη συνδρομητική τηλεόραση, η οποία επίσης φαίνεται να κερδίζει «πελάτες». Το ίδιο θα συμβεί με το αθλητικό θέαμα. Θα κλειδώσει κι αυτό στη συνδρομητική τηλεόραση της Nova ή του Conn X TV και οι φίλαθλοι αν θέλουν να δουν θέαμα θα πρέπει να το πληρώσουν.
Μπορεί να φαντάζει οξύμωρο ότι σε εποχές κρίσης αντί να κλείσουν κανάλια αυτά αυξάνονται, αλλά είναι εξηγήσιμο: Οι χρεωμένοι μεγάλοι τηλεοπτικοί σταθμοί που απολύουν μαζικά εργαζόμενους απλώς αποφάσισαν να επιβιώσουν και όχι να προσφέρουν τηλεοπτική παραγωγή και θέαμα. Καθημερινά φωνάζουν ότι η κυβέρνηση δεν δίνει αναπτυξιακά μέτρα και οι ίδιες οι επιχειρήσεις τους καταστρέφουν οποιαδήποτε ενέργεια και επιλογή ανάπτυξης. Στο περιβάλλον αυτό, ξεφυτρώνουν και οι νέες προσπάθειες δημιουργίας καναλιών. Ήδη από την επόμενη εβδομάδα βγαίνει το νέο κανάλι του Γιώργου Κουρή, Contra, με έτοιμη την εύκολη συνταγή: Πολιτικά και αναγνωρίσιμα πρόσωπα που πετάχτηκαν από τους ισχυρούς της tv στον κάλαθο, θέλουν να πάρουν την εκδίκηση τους στον τηλεοπτικό αέρα του πρώην Τηλεφώς TV! Στο Channel 9 ο Δημήτρης Κοντομηνάς επαναδραστηριοποιείται μετά τη συμφωνία του με τον Π. Μπουσμπουρέλη για παροχή «οικονομικής ειδησεογραφίας». Και ο Βίκτωρ Ρέστης επενδύει στην αγορά του παιδιού για να βγάλει τα δικά του σπασμένα, εκπέμποντας σε ελεύθερη συχνότητα το πρόγραμμα του Nickelodeon.
Είναι φανερό: Οι επιλογές για τη χειρότερη ελληνική τηλεόραση αυξάνονται. Χωρίς καμία ελπίδα πως τουλάχιστον η κρατική τηλεόραση, που δεν κινδυνεύει από έλλειψη εσόδων αφού την πληρώνουμε σταθερά κάθε μήνα όλοι οι Έλληνες πολίτες, θα προσφέρει κάτι διαφορετικό. Ούτε η ΕΡΤ έχει κάτι να επιδείξει αυτή τη χρονιά. Προς το παρόν πασχίζει με κάθε τρόπο να απαξιώσει το ρόλο της δημόσιας τηλεόρασης και να ικανοποιήσει τα ρουσφέτια στο χώρο της ελληνικής παραγωγής και στο χώρο του πολιτισμού των ημετέρων και κολλητών.
