Άλλοτε η θάλασσα
Άλλοτε η θάλασσα μας είχε σηκώσει στα φτερά της
Μαζί της κατεβαίναμε στον ύπνο
Μαζί της ψαρεύαμε τα πουλιά στον αγέρα
Τις ημέρες κολυμπούσαμε μέσα στις φωνές και τα χρώματα
Τα βράδια ξαπλώναμε κάτω απ’ τα δέντρα και τα σύννεφα
Τις νύχτες ξυπνούσαμε για να τραγουδήσουμε
Ήταν τότε ο καιρός τρικυμία χαλασμός κόσμου
Και μονάχα ύστερα ησυχία
Αλλά εμείς πηγαίναμε χωρίς να μας εμποδίζει κανείς
Να σκορπάμε και να παίρνουμε χαρά
Από τους βράχους ως τα βουνά μας οδηγούσε ο Γαλαξίας
Και όταν έλειπε η θάλασσα ήταν κοντά μας ο Θεός.
Ποίος έντυσε τα μάτια
Ποιος έντυσε τα μάτια
Και ήρθανε απροσκάλεστα
Σε μια γιορτή όπου λείπουν
Άνοιξη και μουσική;
Είναι κόσμος ετούτος
Είναι η ζωή που γδύνεται
Και τρέφει τα όνειρά σειρά;
Τα μάτια μίλησαν
Τελευταία
Και απορρόφησαν τη γιορτή.
Μέσα στη Μουσική
Μέσα στη μουσική υπάρχει χώρος
Να κοιμηθεί ο άνεμος
Μαζί του να ταξιδέψουμε κ’ εμείς
Μέσα στη μουσική εφύτεψαν ένα πάθος
Παράξενο
Άνθος η ζωή μας άνθος
Από στόμα περνά σε στόμα
Κόβονται τα γόνατά μας
Όταν ανεβαίνουμε στ’ άλογα
Τρέχουμε στη μάχη χωρίς κεφάλια
Δε μας αφήνουν τα σύννεφα
Να σηκώσουμε κάτω από τη γη
Να φέρουμε μια ενθύμηση μαζί μας
Κάπου ο κίνδυνος είναι μεγάλος
Όμως αυθόρμητα τραβάμε ίσια
Προχωρούμε όχι πια μέσα στη μουσική
Αλλά μέσα στο θάνατο
Κι ο δρόμος μας δεν έχει τέλος
Είναι Λουλούδι
Τ’ όνομα του κάθε ανθρώπου
Είναι λουλούδι
Έρχεται απ’ την πατρίδα
Των πουλιών
Κατεβαίνει όπως η σελήνη
Στα νερά της θάλασσας
Και φέρνει γαλήνη
Όταν γυρίζει ο ήλιος
Οι γλάροι τ’ ακούουν
Τόσο ψηλά ανεβαίνουν
Που όποιος τους κυττάξει
Δε βρίσκει πια το χώμα.
