Ανθολόγος: Λουκάς Αξελός
Αυτή η καρδιά που μισούσε τον πόλεμο
Αυτή η καρδιά που μισούσε τον πόλεμο τώρα χτυπά
για τον αγώνα και τη μάχη!
Αυτή η καρδιά που χτυπούσε στο ρυθμό της παλίρροιας,
των εποχών, των ωρών της ημέρας και της νύχτας,
Τώρα φουσκώνει και στέλνει στις φλέβες ένα αίμα
καυτό, όλο οξύ και μίσος
Και κάνει μέσα στο κεφάλι τόσο θόρυβο που τα αυτιά
βουίζουν.
Αυτή η βουή απλώνεται στην πόλη και στην εξοχή
Σαν ήχος της κουδούνας που καλεί στην μάχη και την
συμπλοκή.
Ακούστε, την ακούω, έρχεται, την στέλνει η ηχώ.
Μα όχι, είναι ο θόρυβος που κάνουν οι άλλες καρδιές,
οι εκατομμύρια καρδιές που πάλλουν όπως η δική μου
στην Γαλλία.
Πάλλουν στον ίδιο ρυθμό, για το ίδιο βάσανο ετούτες
οι καρδιές
Και οι παλμοί τους μοιάζουν με το βουητό της θάλασσας
που σκάει στα βράχια
Όλο αυτό το αίμα κάνει εκατομμύρια κεφάλια να
σκέπτονται μια μόνο λέξη: Επανάσταση ενάντια στον
Χίτλερ και θάνατο στους οπαδούς του!
Όμως αυτή η καρδιά τον πόλεμο μισούσε κι έπαλλε
στον ρυθμό των εποχών,
Και μόνο μια λέξη Ελευθερία! έφτανε να ξυπνήσει
την παλιά οργή
Ω εκατομμύρια Γάλλοι προετοιμάζονται κρυφά για
το καθήκον που επιβάλλει η αυγή.
Γιατί αυτές οι καρδιές που τον πόλεμο μισούσαν,
χτυπούσανε για την ελευθερία, έπαλλαν στον ρυθμό των
εποχών και της παλίρροιας, της μέρας και της νύχτας.
Μια πόλη
Μες στην πόλη που κρεμούν τον διάβολο από τα κέρατα
Μέσα στην πόλη την κλειστή και ανοικτή
Μέσα στην πόλη που με μολύβι και χαρτί μετρούν
όλους τους πόθους
Στην πόλη δίχως τόπο και φωτιά
Στην πόλη δίχως πίστη ή νόμο
Στην πόλη που δεν έχει παλικάρια
Στην πόλη που καθένας διασκεδάζει
Στην πόλη που με παγωμένα δάκρυα κλαιν
Στην πόλη των έντεκα ωρών
Μη νομίζετε ότι ξέρω και πολύ καλά τι τρέχει –
Ακόμη δεν την έχω επισκεφθεί.
Μετάφραση: Βερονίκη Δαλακούρα
