Νέα περί του θανάτου του Ισπανού ποιητού
Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα στις 19 Αυγούστου του 1936
Μέσα στο χαντάκι του Καμίνο ντε λα Φουέντε
«…una acción vil y disgraciado»
η Τέχνη κι’ η ποίηση δεν μας βοηθούν να ζήσουμε:
η τέχνη και η ποίησις μας βοηθούνε
να πεθάνουμε
περιφρόνησις απόλυτη
αρμόζει
σ’ όλους αυτούς τους θόρυβους
τις έρευνες
τα σχόλια επί σχολίων
που κάθε τόσο ξεφουρνίζουν
αργόσχολοι και ματαιόδοξοι γραφιάδες
γύρω από τις μυστηριώδικες κι αισχρές συνθήκες
της εκτελέσεως του κακορίζικου του Λόρκα
υπό των φασιστών
μα επί τέλους! πια ο καθείς γνωρίζει
πως
από καιρό τώρα
–και προ παντός στα χρόνια τα δικά μας τα σακάτικα–
είθισται
να δολοφονούν
τους ποιητάς
Εις Γρηγόριον Πατσικιάν
μην πης ποτέ πως μας εγέλασαν
όχι
ετσ’ είναι η ζωή – απλούστατα – Γρηγόρη
και βρήκαμε τη Λήδα άνευ κύκνου
τη Μήδεια χωρίς φαρμάκια
ούτε φάρμακα
τη Σαχραζάτ να μην ξέρει ούτ’ ένα μύθο
τη Σφίγγα δίχως κανένα αίνιγμα
τους ανθρώπους χωρίς χαρά
κι’ όλο ένα μίσος
κι’ ως ξεκινήσαμε βαλθήκαμε – ή δε βαλθήκαμε –
να πείσωμε τον κόσμο
– κι’ ίσως πρώτα πρώτα τους ίδιους μας τους εαυτούς –
πως κάθε άλλο:
τα πράματα έτσι δεν είναι
και προσπαθήσαμε μπαλέψαμε
βασανιστήκαμε:
γι’ αυτόνα το σκοπό όλη μας τη ζωή
χωρίς φειδώ
την κατασπαταλήσαμε
με πάθος
δίχως ουδέ στιγμή να πάη ο νους μας
πως όλες τούτες μας τις μούτες
τις χειρονομίες
( τα σκουξίματα )
σαν όλους – φευ – τους ανθρώπους γύρω μας
τις κάναμε ασάλευτοι στο χείλος
της μαύρης τρούπας
– που έχασκε στα πόδια από την πρώτη μέρα που είδαμε το φως –
της μαύρης τρούπας – λέω –
του τάφου μας
Γρηγόρη
