Ανθολόγος: Λουκάς Αξελός
ΟΣΚΑΡ ΜΙΛΟΖ (1877-1939)
Χορός μαϊμούς
Με τις στροφές μιας ξελογιάστρας φτωχομουσικής, τις πεταχτές
και τις αλαφιασμένες — ενώ πέφτει βροχή σάπια, πέφτει,
πήδα, ψυχή μου, πήδα, γέρικη μαϊμού του οργανοπαίχτη,
γριά μαδημένη, πονηρή, ζώο ρομαντικό, περιπαθές.
Με την ξεφυλλισμένη φθινοπωρινή σου ουρά, φανταχτερά στριμμένη,
σαν ένα ερωτηματικό στον άδειον ουρανό του δειλινού,
τα δάκρυά σου σκούπισε, ερωτιάρα, γελοία και μελαγχολική μαϊμού,
μαϊμού ψωριάρα της νεκρής αγάπης των χαμένων ήμερων μαϊμού
ξεδοντιασμένη.
Ακόμα, ακόμα ένα σκοπό! Εκείνον που μυρίζει καπνούς από τσιγάρα,
προάστιο λεπρό, το πανηγύρι στο φθινόπωρο και τις βαριές οσμές
των τηγανιών,
για να γελάσουν οι κοπέλες που δεν χόρτασαν καλά — ω ισχνή,
φριχτή, βρωμιάρα,
οικτρή, επιληπτική μαϊμού, άδολο ζώο των νοσταλγιών!
Ακόμα ένα σκοπό, τον τελευταίο, αλίμονο! — Και να ’ν’ εκείνο το
φτωχό
βαλς του ποτέ, των πεθαμένων κλεφτών requiem, μια μουσική σε
ηχώ
πού λέει: Αντίο θύμησες, καρύδες ινδικές κι αγάπη…
Ενώ η φτωχή βροχή κάνει γλουγλού μες στην παλιά και βαριά λάσπη.
Μετάφραση: Μήτσος Παπανικολάου
Όταν θα ρθει…
Όταν θα ρθει — θα ’ναι ο καιρός γκρίζος ή πράσινος στα μάτια της,
Πράσινος ή γκρίζος στο ποτάμι;
Η ώρα νέα θα ’ναι στο παμπάλαιο τούτο μέλλον,
Νέα, μα ελάχιστα καινούργια…
Ώρες παλιές που καθετί έχουμε πει, έχουμε δει, έχουμε ονειρευτεί!
Αν το ξέρατε πόσο σας λυπάμαι…
Θα υπάρχουν από το αύριο και το θόρυβο των πόλεων
Τα πάντα όπως αύριο και πάντα —απόπειρες σκληρές!—
Και μυρωδιές —ανάλογα με την εποχή— του Απρίλη ή του Σεπτέμβρη
Κι ο ουρανός απατηλός και νέφη στο ποτάμι·
Και λόγια —ανάλογα με τη στιγμή— χαρούμενα ή σπαραχτικά
Κάτω από ουρανούς που χαίρονται ή κλαίνε,
Γιατί θα έχουμε ζήσει και προσποιηθεί, αχ! τόσο και τόσο,
Όταν θα ρθει στον ποταμό με τα βρόχινα μάτια της.
Θα υπάρχει (φωνή της ανίας, της αδυναμίας γέλιο)
Η παλιά, η στείρα, η ξερή παρούσα στιγμή,
Σφυγμός μιας αιωνιότητας αδελφή της σιωπής·
Η τωρινή στιγμή, ακριβώς όπως τώρα.
Χθες, χρόνια κιόλας δέκα, σήμερα, σ’ ένα μήνα,
Λέξεις φριχτές και σκέψεις πεθαμένες, μα τι σημαίνει.
Να πίνεις, να κοιμάσαι, να πεθαίνεις, — ω πρέπει να
σωθούμε άπ’ τον εαυτό μας
Μ’ αυτόν ή μ’ άλλον τρόπο…
Μετάφραση: Τάσος Κόρφης
Σχόλια
