Ένας απολογισμός που πρέπει να γίνεi.
Αυτές τις μέρες συμπληρώνονται δύο «επέτειοι». Η χώρα κλείνει 30 χρόνια συμμετοχής ως πλήρες μέλος στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ) τότε και στην Ευρωπαϊκή Ένωση στη συνέχεια. Στις 1/1/2012, σε λίγες μέρες δηλαδή, κλείνουν 10 χρόνια ύπαρξης του ευρώ και συμμετοχής της Ελλάδας στο κοινό νόμισμα (ανάμεσα στις πρώτες 12 χώρες που το υιοθέτησαν, για να προστεθούν στη συνέχεια άλλες 5 που συναποτελούν την Ευρωζώνη των 17).
Συμπίπτουν, δε, με μια τεράστια αναταραχή στην Ευρώπη, με το βάθεμα της κρίσης και την ένταση των αντιπαραθέσεων ανάμεσα στους ισχυρούς της Ε.Ε. και με πρόδηλη στόχευση τη γερμανοποίηση της Ε.Ε. Συμπίπτουν ακόμα με τη δοκιμασία νέων προτύπων έκτακτων καταστάσεων στην Ελλάδα, μέσα από το τρίγωνο Ε.Ε.-ΔΝΤ-ΕΚΤ που επιβάλλει μια ιδιότυπη οικονομική και πολιτική «κατοχή-χούντα». Μόνο και μόνο από αυτήν την κατάληξη, θα μπορούσε εύκολα να συναχθεί ο αρνητικότατος (καταστροφικός) για τη χώρα απολογισμός της συμμετοχής στην ΕΟΚ, την Ε.Ε. και την Ευρωζώνη.
Όχι μόνο δεν γίνεται αυτός ο απολογισμός, αλλά αντίθετα η άρχουσα τάξη και τα διαπλεκόμενα παπαγαλάκια, εμφανίζουν και αναπαράγουν εκβιαστικά-τρομοκρατικά διλήμματα, πως τάχα δεν υπάρχει ζωή πέρα και έξω από τις «φυλακές» της Ε.Ε. και του ευρώ. Συνέχεια από τη
Ο απολογισμός αυτός -αν γίνονταν- θα έδειχνε περίτρανα, πως η Ε.Ε. και το ευρώ έχουν μεγάλη ευθύνη και ρόλο στις σύγχρονες κακοδαιμονίες της χώρας και του λαού. Η αποσάθρωση της πραγματικής παραγωγής, του αγροτικού κόσμου και της βιομηχανίας, η εκτίναξη του εμπορικού ελλείμματος, η διόγκωση του τραπεζικού συστήματος και μαζί η γιγάντωση του χρέους, η επιβολή όλων των νεοφιλελεύθερων καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων σε όλους τους τομείς της κοινωνίας, η άλωση του δημόσιου τομέα συνδέονται άρρηκτα με τις πολιτικές της Ε.Ε. και την υιοθέτηση-πρόσδεση στο ευρώ, που δεν είναι ένα αθώο νόμισμα, αλλά ένα σκληρό νόμισμα που υποθηκεύει τις πιο αδύναμες χώρες της Ευρώπης στις πιο ισχυρές.
Πρόσφατα -και γύρω από την κρίση της Ευρωζώνης και τα σχέδια αναμόρφωσής της, σύμφωνα με τις γερμανικές απαιτήσεις- έρχονται στην επιφάνεια πιο συστηματικά οι κοινοί δεσμοί, η αλληλοεξάρτηση, η πολιτική επιρροή και οι ανταγωνισμοί που υπάρχουν ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Ε.Ε. Οι όρκοι πίστης του αστισμού της Ελλάδας προς την Ε.Ε. και το ευρώ αντανακλούν την ουσιαστική πρόσδεσή της, στην«Δύση», στο δυτικό καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό κόσμο, την υπαγωγή της στα συμφέροντά του και την οργανική σύνδεσή της με αυτόν.
Για να μην ξεχνιόμαστε: Ο κ. Παπαδήμος ήταν από τους αρχιερείς της ένταξης της χώρας (και με πλαστά στοιχεία) στην Ευρωζώνη. Τώρα ηγείται ενός σχήματος (με τις ευλογίες Μέρκελ και Σαρκοζί) που μας οδηγεί στη χρεοκοπία και στη νέα αρχιτεκτονική της Ε.Ε. που μπορεί να συμπεριλάβει και αποβολές ή απορρίψεις χωρών από τη «μεγάλη οικογένεια», ως τιμωρία, ως περιττό βάρος στην κούρσα των ηγέτιδων δυνάμεων της Ευρώπης να αντιμετωπίσουν την κρίση.
Η πολιτική, οικονομική και κοινωνική διέξοδος της χώρας είναι πρωταρχικά ζήτημα συσχετισμού δυνάμεων μέσα στην κοινωνία, είναι ζήτημα κατεξοχήν πολιτικό και μπορεί να προκύψει από την προώθηση του πολιτικού αγώνα. Μια μεγάλη ανατροπή του καθεστώτος Μνημονίου και τρόικας και μια σάρωση του πολιτικού συστήματος που στήριξε και στηρίχθηκε στην ευρωενωσιακή και φιλοατλαντική πολιτική, είναι όρος για να απαλλαγεί η χώρα από τα σύγχρονα δεσμά. Μια μεταπολίτευση του λαού, ένας μεγάλος ξεσηκωμός του λαού, που θα καταργήσει συμφωνίες-όρους-δεσμά και θα ανοίξει το δρόμο σε μια παραγωγική ανασυγκρότηση στηριγμένη στη δύναμη ενός μεγάλου κοινωνικού μπλοκ που θα επιβάλει μια διαφορετική διακυβέρνηση και θα στηρίξει όλες τις αναγκαίες ρήξεις με τη σύγχρονη ιμπεριαλιστική πολιτική.
Ο απολογισμός της «σχέσης» Ελλάδας ΕΟΚ-Ε.Ε. και ευρώ πρέπει να γίνει κόντρα στον αστισμό και με τρόπο που να δίνει προοπτική στο μαζικό λαϊκό κίνημα: Να αποκαλύπτει το ρόλο και να φέρνει στην επιφάνεια, να πολιτικοποιεί το κίνημα με τις αναγκαίες πολιτικές κοινωνικές και οικονομικές προϋποθέσεις για μια διαφορετική πορεία της χώρας και του λαού.
Συμπίπτουν, δε, με μια τεράστια αναταραχή στην Ευρώπη, με το βάθεμα της κρίσης και την ένταση των αντιπαραθέσεων ανάμεσα στους ισχυρούς της Ε.Ε. και με πρόδηλη στόχευση τη γερμανοποίηση της Ε.Ε. Συμπίπτουν ακόμα με τη δοκιμασία νέων προτύπων έκτακτων καταστάσεων στην Ελλάδα, μέσα από το τρίγωνο Ε.Ε.-ΔΝΤ-ΕΚΤ που επιβάλλει μια ιδιότυπη οικονομική και πολιτική «κατοχή-χούντα». Μόνο και μόνο από αυτήν την κατάληξη, θα μπορούσε εύκολα να συναχθεί ο αρνητικότατος (καταστροφικός) για τη χώρα απολογισμός της συμμετοχής στην ΕΟΚ, την Ε.Ε. και την Ευρωζώνη.
Όχι μόνο δεν γίνεται αυτός ο απολογισμός, αλλά αντίθετα η άρχουσα τάξη και τα διαπλεκόμενα παπαγαλάκια, εμφανίζουν και αναπαράγουν εκβιαστικά-τρομοκρατικά διλήμματα, πως τάχα δεν υπάρχει ζωή πέρα και έξω από τις «φυλακές» της Ε.Ε. και του ευρώ. Συνέχεια από τη
Ο απολογισμός αυτός -αν γίνονταν- θα έδειχνε περίτρανα, πως η Ε.Ε. και το ευρώ έχουν μεγάλη ευθύνη και ρόλο στις σύγχρονες κακοδαιμονίες της χώρας και του λαού. Η αποσάθρωση της πραγματικής παραγωγής, του αγροτικού κόσμου και της βιομηχανίας, η εκτίναξη του εμπορικού ελλείμματος, η διόγκωση του τραπεζικού συστήματος και μαζί η γιγάντωση του χρέους, η επιβολή όλων των νεοφιλελεύθερων καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων σε όλους τους τομείς της κοινωνίας, η άλωση του δημόσιου τομέα συνδέονται άρρηκτα με τις πολιτικές της Ε.Ε. και την υιοθέτηση-πρόσδεση στο ευρώ, που δεν είναι ένα αθώο νόμισμα, αλλά ένα σκληρό νόμισμα που υποθηκεύει τις πιο αδύναμες χώρες της Ευρώπης στις πιο ισχυρές.
Πρόσφατα -και γύρω από την κρίση της Ευρωζώνης και τα σχέδια αναμόρφωσής της, σύμφωνα με τις γερμανικές απαιτήσεις- έρχονται στην επιφάνεια πιο συστηματικά οι κοινοί δεσμοί, η αλληλοεξάρτηση, η πολιτική επιρροή και οι ανταγωνισμοί που υπάρχουν ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Ε.Ε. Οι όρκοι πίστης του αστισμού της Ελλάδας προς την Ε.Ε. και το ευρώ αντανακλούν την ουσιαστική πρόσδεσή της, στην«Δύση», στο δυτικό καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό κόσμο, την υπαγωγή της στα συμφέροντά του και την οργανική σύνδεσή της με αυτόν.
Για να μην ξεχνιόμαστε: Ο κ. Παπαδήμος ήταν από τους αρχιερείς της ένταξης της χώρας (και με πλαστά στοιχεία) στην Ευρωζώνη. Τώρα ηγείται ενός σχήματος (με τις ευλογίες Μέρκελ και Σαρκοζί) που μας οδηγεί στη χρεοκοπία και στη νέα αρχιτεκτονική της Ε.Ε. που μπορεί να συμπεριλάβει και αποβολές ή απορρίψεις χωρών από τη «μεγάλη οικογένεια», ως τιμωρία, ως περιττό βάρος στην κούρσα των ηγέτιδων δυνάμεων της Ευρώπης να αντιμετωπίσουν την κρίση.
Η πολιτική, οικονομική και κοινωνική διέξοδος της χώρας είναι πρωταρχικά ζήτημα συσχετισμού δυνάμεων μέσα στην κοινωνία, είναι ζήτημα κατεξοχήν πολιτικό και μπορεί να προκύψει από την προώθηση του πολιτικού αγώνα. Μια μεγάλη ανατροπή του καθεστώτος Μνημονίου και τρόικας και μια σάρωση του πολιτικού συστήματος που στήριξε και στηρίχθηκε στην ευρωενωσιακή και φιλοατλαντική πολιτική, είναι όρος για να απαλλαγεί η χώρα από τα σύγχρονα δεσμά. Μια μεταπολίτευση του λαού, ένας μεγάλος ξεσηκωμός του λαού, που θα καταργήσει συμφωνίες-όρους-δεσμά και θα ανοίξει το δρόμο σε μια παραγωγική ανασυγκρότηση στηριγμένη στη δύναμη ενός μεγάλου κοινωνικού μπλοκ που θα επιβάλει μια διαφορετική διακυβέρνηση και θα στηρίξει όλες τις αναγκαίες ρήξεις με τη σύγχρονη ιμπεριαλιστική πολιτική.
Ο απολογισμός της «σχέσης» Ελλάδας ΕΟΚ-Ε.Ε. και ευρώ πρέπει να γίνει κόντρα στον αστισμό και με τρόπο που να δίνει προοπτική στο μαζικό λαϊκό κίνημα: Να αποκαλύπτει το ρόλο και να φέρνει στην επιφάνεια, να πολιτικοποιεί το κίνημα με τις αναγκαίες πολιτικές κοινωνικές και οικονομικές προϋποθέσεις για μια διαφορετική πορεία της χώρας και του λαού.
Σχόλια
