Για όσους δεν το ξέρετε, το www.opengov.gr είναι ο διαδικτυακός τόπος ή αλλιώς η ηλεκτρονική λίμνη, όπου οι πολίτες αυτής της χώρας μπορούν να καταθέτουν τα βιογραφικά τους στοιχεία, συνήθως έμφορτα από τίτλους σπουδών, διακρίσεις ή άλλες «άγνωστες» στο ευρύ κοινό περγαμηνές.
Αφού τα καταθέσουν, διεκδικούν στη συνέχεια να επιλεγούν σε κάποια από τις θέσεις κλειδιά των υπουργείων και των εποπτευόμενων από αυτά φορέων του Δημοσίου.
Η διαδικασία της επιλογής είναι λίγο αργή – πάντοτε το καλό πράγμα αργεί, μην το ξεχνάτε. Δεν είναι πρόχειρη υπόθεση, καθώς μιλάμε για το πρόταγμα της συμμετοχικής δημοκρατίας, το οποίο μεταφράζεται σε επιλογή των αρίστων και όχι των αρεστών, οπότε η βραδύτητα παραμένει ασήμαντη παράμετρος. Προχθές, λοιπόν, μια ακόμη επιλογή προσώπου ήρθε να προστεθεί στο πάζλ των επί εξάμηνο χηρευουσών θέσεων. Μιλάμε γι’ αυτήν στο ΕΚΕΒΙ (Εθνικό Κέντρο Βιβλίου), όπου (φανταζόμαστε) οι υποψήφιοι διαγ(κ)ωνίστηκαν για να επιλεγεί ο καλύτερος, ο εχθρός του καλού δηλαδή…
Το πρόσωπο του νέου προέδρου δεν μας απασχολεί – επί του παρόντος, τουλάχιστον. Αν είναι καλός ή κακός στη δουλειά του θα το δείξει το αποτέλεσμα, εκεί, λένε, ότι κρίνεται πάντα η πολιτική. Η θέση είναι δύσκολη, πάντως. Μόνο έτσι εξηγείται γιατί όλοι οι προκάτοχοί του απέτυχαν. Μα πώς απέτυχαν θα πείτε, αφού το ελληνικό βιβλίο την τελευταία δεκαπενταετία πηγαίνει από ανθοφορία σε ανθοφορία. Αλήθεια είναι αυτό: Η μισή Ελλάδα γράφει και η άλλη μισή αγοράζει τα γραπτά της…
Το βιβλίο, ωστόσο, παρά τους πανηγυρισμούς για το μερίδιο που κατέκτησε στην αγορά, παραμένει προβληματικό. Αναφερόμαστε φυσικά, στο βιβλίο που διεκδικεί ρόλο πνευματικού αγαθού. Αυτό, σε πείσμα των αριθμών, των μεθόδων και των κριτηρίων της αγοράς, παραμένει στο περιθώριο, χωρίς ισχύ ούτε επιρροή στο πολιτιστικό πρόσωπο της εποχής. Εδώ εικονογραφείται η αδυναμία του ΕΚΕΒΙ, της Πολιτείας εν τέλει, να χαράξει μια ολοκληρωμένη πολιτική, η οποία θα έχει στόχο την αναγνωστική παιδεία των Ελλήνων και όχι την ετήσια δαπάνη τους που μόνο την αγορά ικανοποιεί…
Σ.Μ.
