Του Ηρακλή Λογοθέτη
Μέρα με τη μέρα πλέον ανεβαίνει ο αρχαιολογικός πυρετός και μάλιστα σε ποικίλα πεδία, ενάλια και χερσαία. Το ναυάγιο των Αντικυθήρων, που ποτέ δεν έχασε την επικαιρότητά του, έρχεται και πάλι στον επίκεντρο του ενδιαφέροντος, με νέες καταδυτικές απόπειρες, με σύγχρονα επιστημονικά μέσα και με τη προσδοκία νέων λαμπρών ανακαλύψεων. Ο χορός της Αμφίπολης καλά κρατεί με την κ. Περιστέρη να διαρρηγνύει τα ιμάτιά της ισχυριζόμενη ότι ο τάφος ανήκει, τελεσίδικα, στον 4ο π.Χ. αιώνα και την κ. Παλαγγιά να την αντικρούει προτείνοντας χρονολόγηση της ρωμαϊκής περιόδου. Στη μετωπική σύγκρουση της μακεδονικής φάλαγγας με τη ρωμαϊκή λεγεώνα λαβαίνουν μέρος και πολλοί σύμμαχοι, άλλοι διατεταγμένοι κι άλλοι αυτόκλητοι. Απ’ όλες τις πλευρές εγείρονται ενστάσεις και διατυπώνονται εικασίες για τον ένοικο (very sic) του ακόμα απροσέγγιστου τάφου της Αμφίπολης. Η κ. Περιστέρη βαστάει γερά το ανάχωμα με την ελληνική σημαία, η κ. Παλαγγιά σείει του ρωμαϊκούς αετούς γι’ αυτό και λοιδωρείται από τους ορθώς σκεπτομένους Έλληνες ως ύπουλη προδότρα και κακούργα με εθνικό φρόνημα μηδέν…
Το αποκορύφωμα του αρχαιολογικού πυρετού, όμως, σημαδεύεται αυτές τις μέρες από την αναζωπύρωση της διαμάχης του Ελληνικού Δημοσίου με το Βρετανικό Μουσείο για τα Μάρμαρα του Παρθενώνα. «Η ίδια παλιά ιστορία», κουνάν με σκεπτικισμό το κεφάλι μερικοί απαισιόδοξοι για την έκβαση της εθνικής μας υπόθεσης. Αλλά δεν έχουν δίκιο, γιατί αυτή τη φορά η Ελλάδα επικουρείται από ισχυρούς συμμάχους. Μη φανταστείτε κανένα σοφό καθηγητή ή κανένα ασπρομάλλη ακαδημαϊκό, διεθνούς κύρους. Τέτοιους είχαμε μπόλικους στο παρελθόν, επιτροπές ολόκληρες από δαύτους, μα προκοπή δεν είδαμε. Τώρα όμως έχουμε την εκθαμβωτικώς διακεκριμένη νομικό Αμάλ Τζελαλουντίν… όχι, την μπέρδεψα με κείνο τον ξεχασμένο Πέρση ποιητή… αλλά δεν πειράζει, έχουμε τέλος πάντων τη δική μας Αμαλία που θα προτάξει τα στήθη της για τα Γλυπτά του Παρθενώνα και θα δώσει σκληρή μάχη για την ανάκτησή τους.
Έτσι δήλωσε η Αμαλία, τώρα που κατέβηκε στην Ελλάδα αγκαζέ με άλλους δύο διαπρεπείς νομικούς και είχε επίσημες επαφές με υπουργούς και πρωθυπουργούς. Και οι δηλώσεις της αυτές έχουν άλλη βαρύτητα, διότι πέρα από την προσωπική της αξία (άξιο και πανάξιο το κορίτσι) είναι, επιπλέον, παντρεμένη με διάσημο χολιγουντιανό ηθοποιό που αυτή τη στιγμή, παρ’ ότι έχω δει πολλές ταινίες του, μου διαφεύγει τ’ όνομά του… Ένα μεσήλικα γόη, με ασημένιους κροτάφους και κείνη τη λάμψη της επιτυχημένης ωριμότητας… Λέγεται επίσης ότι αυτός, ο διεθνούς φήμης ηθοποιός, προορίζεται από κύκλους ισχυρούς για πρόεδρος των ΗΠΑ.
Κι άμα ο θεός της Ελλάδας βάλει το χέρι του και συμβεί κάτι τέτοιο, ποιος μας σταματάει… Διότι, με τον άντρα της Αμαλίας σε τέτοιο πόστο, τι θα κάνουν, αναρωτιέμαι, τα άμοιρα τα Εγγλεζάκια. Θα αψηφήσουν τη Μέκκα του παγκόσμιου σινεμά και τον πλανητάρχη ταυτόχρονα; Το πιθανότερο είναι πως η ακαμψία τους η διαπραγματευτική θα σπάσει. Θα πάρουν αυτό το τυπικό για τους καλλιεργημένους Βρετανούς των ανώτερων τάξεων, μεικτό ύφος υπεροψίας και αυτολύπησης και θα λυγίσουν. Θέλοντας και μη, κάνοντας τη γύψινη καρδιά τους πέτρα, θα μας τα γυρίσουνε τα Μάρμαρα και η Αμαλία θα γίνει για τον Ελληνισμό η νέα Μπουμπουλίνα…
