Η προϊστορία του σχεδίου «πωλείται η Ελλάδα» έχει βάθος τουλάχιστον ενός έτους. Εμπνευστές της δεν είναι τα κυβερνητικά στελέχη, αλλά κάποιοι «κολλητοί» απ’ τα παλιά. Ο λόγος για την Goldman Sachs, κορυφαία στελέχη της οποίας πριν ένα χρόνο επιχείρησαν να «πουλήσουν» στον πρωθυπουργό ένα σχέδιο «αξιοποίησης της κρατικής περιουσίας» από το οποίο η κυβέρνηση θα εξασφάλιζε κάποια έσοδα για μείωση του χρέους και η ίδια η αμαρτωλή τράπεζα παχυλές προμήθειες.
Σε αδρές γραμμές, το σχέδιο των χρυσοκάνθαρων της Goldman Sachs, που ήταν ήδη από το 2000 βαθιά χωμένη στο ελληνικό colpo grosso, προέβλεπε τη δημιουργία δύο εταιρειών holding, μιας για τα ακίνητα και μιας για τις κινητές αξίες του κράτους (συμμετοχές σε εισηγμένες στο Χ.Α. εταιρίες) οι οποίες θα αναλάμβαναν να μισθώσουν ή να πουλήσουν περιουσιακά στοιχεία. Οι εταιρίες αυτές θα μπορούσαν να εισαχθούν και στο χρηματιστήριο για να αντλήσουν κεφάλαια και να εκδώσουν τίτλους έναντι των μελλοντικών εσόδων από τις πωλήσεις ακινήτων και ΔΕΚΟ.
Η πρόταση δεν έγινε τότε δεκτή και η εξήγηση δεν πρέπει να αναζητηθεί στην κυβερνητική ευαισθησία, αλλά… στην ευαισθησία της Άνγκελα Μέρκελ. Η Goldman Sachs έχει κηρυχθεί αποδιοπομπαίος τράγος από τη γερμανική ηγεσία από τη στιγμή που αποκαλύφθηκε ο ρόλος της στην χρηματοπιστωτική κρίση και πολύ περισσότερο η δράση της, ως σύμβουλος των ελληνικών κυβερνήσεων, στην απόκρυψη του χρέους με τα σκοτεινά swaps και τα CDS. Παρ’ όλα αυτά, ο δολοφόνος γυρνά πάντα στον τόπο του εγκλήματος. Αυτό τόλμησαν τα στελέχη της επενδυτικής τράπεζας στις αρχές του 2010, αυτό ενδεχομένως επιχείρησε να επαναλάβει και ο Νο 2 της Goldman Γκάρι Κον στα τέλη του προηγούμενου μήνα, περνώντας εν κρυπτώ από την Αθήνα και προφανώς όχι για τουρισμό.
Ήταν αποτελεσματική η δεύτερη απόπειρα να βρεθεί και πάλι στο παιχνίδι; Αυτό δεν μπορεί κανείς να το αποδείξει. Ωστόσο, κάτι λέει το γεγονός ότι το κυβερνητικό σχέδιο εκποίησης της κρατικής περιουσίας σε γενικές γραμμές κινείται στη φιλοσοφία της «τράπεζας που κυβερνά τον κόσμο». Άλλωστε, ακόμη κι αν το γερμανικό Ράιχ επιμείνει στον αποκλεισμό της «άτακτης» Goldman, υπάρχουν κι άλλες αμερικανικές και ευρωπαϊκές επενδυτικές τράπεζες με τεχνογνωσία στο ξεπούλημα κρατικών περιουσιών, πρόθυμες να αρπάξουν τις αδρές προμήθειες ως «σύμβουλοι αποκρατικοποιήσεων». Ουδείς αναντικατάστατος, πλην του πλούτου και της αξιοπρέπειας της κοινωνίας.
Η πρόταση δεν έγινε τότε δεκτή και η εξήγηση δεν πρέπει να αναζητηθεί στην κυβερνητική ευαισθησία, αλλά… στην ευαισθησία της Άνγκελα Μέρκελ. Η Goldman Sachs έχει κηρυχθεί αποδιοπομπαίος τράγος από τη γερμανική ηγεσία από τη στιγμή που αποκαλύφθηκε ο ρόλος της στην χρηματοπιστωτική κρίση και πολύ περισσότερο η δράση της, ως σύμβουλος των ελληνικών κυβερνήσεων, στην απόκρυψη του χρέους με τα σκοτεινά swaps και τα CDS. Παρ’ όλα αυτά, ο δολοφόνος γυρνά πάντα στον τόπο του εγκλήματος. Αυτό τόλμησαν τα στελέχη της επενδυτικής τράπεζας στις αρχές του 2010, αυτό ενδεχομένως επιχείρησε να επαναλάβει και ο Νο 2 της Goldman Γκάρι Κον στα τέλη του προηγούμενου μήνα, περνώντας εν κρυπτώ από την Αθήνα και προφανώς όχι για τουρισμό.
Ήταν αποτελεσματική η δεύτερη απόπειρα να βρεθεί και πάλι στο παιχνίδι; Αυτό δεν μπορεί κανείς να το αποδείξει. Ωστόσο, κάτι λέει το γεγονός ότι το κυβερνητικό σχέδιο εκποίησης της κρατικής περιουσίας σε γενικές γραμμές κινείται στη φιλοσοφία της «τράπεζας που κυβερνά τον κόσμο». Άλλωστε, ακόμη κι αν το γερμανικό Ράιχ επιμείνει στον αποκλεισμό της «άτακτης» Goldman, υπάρχουν κι άλλες αμερικανικές και ευρωπαϊκές επενδυτικές τράπεζες με τεχνογνωσία στο ξεπούλημα κρατικών περιουσιών, πρόθυμες να αρπάξουν τις αδρές προμήθειες ως «σύμβουλοι αποκρατικοποιήσεων». Ουδείς αναντικατάστατος, πλην του πλούτου και της αξιοπρέπειας της κοινωνίας.
Γ.Κ.
Σχόλια
