Ο φόβος και τα… γαβγίσματα του Πάγκαλου
Του Δημήτρη Υφαντή
Πριν από καιρό, όταν ο σημερινός, άνευ αρμοδιοτήτων, αντιπρόεδρος της κυβέρνησης επιδίδονταν σε επαναλαμβανόμενο αντικομμουνιστικό οχετό, είχαμε τον ακριβώς αντίθετο τίτλο στο σχόλιό μας: «Μαζέψτε τον!». Φαίνεται ότι τέτοιο θέμα δεν υφίσταται πλέον. Ο Θεόδωρος Πάγκαλος βρίσκεται σε αυτή τη θέση σαν το αγριόσκυλο που αλυχτάει μόνο και μόνο για να καλύψει τη δική του ανασφάλεια. Είναι φτηνό και χυδαίο το νέο ιδεολογικό παραλήρημά του. Αποκαλύπτει το ξεγύμνωμα της εφαρμοζόμενης πολιτικής. Μόνο η απόλυτη ενοχοποίηση των εργαζόμενων απέμεινε σαν νομιμοποιητική βάση της κατεδάφισης κατακτήσεων και δικαιωμάτων και του ασύδοτου ξεπουλήματος της χώρας. «Όλοι μαζί τα φάγαμε τα λεφτά!». Το είπαν, πλέον, έξω από τα δόντια. Ξεκάθαρα διατύπωσαν το σκληρό πυρήνα της γενικευμένης επίθεσης που στοχεύει, πριν από όλα, στις συνειδήσεις. Αν είμαστε όλοι ένοχοι, αν όλοι βάλαμε το δάχτυλό μας στο βάζο με το μέλι της διαφθοράς και του εκμαυλισμού, τότε αυτό το χιλιοπαιγμένο ως υπονοούμενο ιδεολογικό όπλο της νεοφιλελεύθερης επέλασης την τελευταία δεκαετία έχει ένα διπλό αποτέλεσμα: Το πολιτικό σύστημα του δικομματισμού βγαίνει λάδι, εφόσον παρά τις ηρωικές προσπάθειες των Πάγκαλων, υπέκυψε στους αδήριτους εκβιασμούς για ρουσφέτια του «κυρίαρχου λαού». Και από την άλλη, δεν υπάρχει κανένα έδαφος αντίστασης στο Μνημόνιο, μια και οι απολύσεις και οι περικοπές είναι υποχρεωτικός μονόδρομος. Τώρα που όλα μας τα πετάνε καταπρόσωπο, χωρίς προσχήματα, τώρα τα ιδεολογήματα θα καταρρεύσουν, αποκαλύπτοντας επιτέλους έναν ωμό φασίζοντα λαϊκισμό, την απεχθή ιδεολογική κουκούλα του εφαρμοζόμενου Μνημονίου. Όχι, δεν έχουμε ζήσει μία εικοσαετία στο τούνελ τής ολοένα και πιο σκληρής λιτότητας, δεν έχουν ξεχαρβαλωθεί τα εργασιακά δικαιώματα, δεν έχει ξεπουληθεί σε ένα όργιο διαφθοράς ο δημόσιος πλούτος, οι στρατιές των ανέργων δεν αποτέλεσαν την πηγή της εξαγοράς συνειδήσεων από το δικομματισμό, στήνοντας την εκβιαστική μηχανή των συμβασιούχων μιας χρήσης. Δεν φυλακίσανε μία ολόκληρη γενιά της εργασιακής περιπλάνησης και της ελαστικής υπερεκμετάλλευσης στα δεσμά του υπερδανεισμού, στην καταναλωτική απάτη, δεν υπονομεύσανε ολόκληρη την οικονομία στην υπερχρέωση.
«Τα φάγαμε όλοι μαζί!». Ας ακουστεί κι άλλο, ξανά και ξανά, πιο δυνατά, από όλο και περισσότερους πρόθυμους. Θόδωρε Πάγκαλε, για άλλη μία φορά ανοίγεις δρόμους. Προκαλείς ένα χαμόγελο ειρωνικό, γεμάτο οργή που θα ξεχειλίσει. Σαν το αγριόσκυλο, που λέγαμε, αυτό φοβάσαι κι αυτόν το φόβο σου θαρρείς πως κρύβεις με τα γαβγίσματά σου.
