Απαντά ο Νίκος Καββαδάς, πρόεδρος του Συνδικάτου Ιδιωτικής Υγείας Πειραιά
Κοινή εκτίμηση όλων μας πρέπει να ‘ναι ότι οι εργαζόμενοι δέχονται ιστορικών διαστάσεων επίθεση, μέσα από το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης (βαρβαρότητας), το Σύμφωνο Σταθερότητας της Ε.Ε., τα νομοσχέδια που ετοιμάζονται (ασφαλιστικό, εργασιακές σχέσεις, φορολογικό κ.λπ.), αλλά και τη διαφαινόμενη σκληρή εποπτεία από την Ε.Ε. και το ΔΝΤ.
Απέναντι σ’ αυτήν την επίθεση, οι κινητοποιήσεις που έχουν γίνει είναι σημαντικές, αλλά παραμένει ζητούμενο η πανερ γατική κλιμάκωση των αγώνων με τέτοιο περιεχόμενο και μορφές που θα οδηγήσει στην ανατροπή του προγράμματος σταθερότητας και συνολικά της επίθεσης, θα προασπίσει και θα διεκδικήσει τη βελτίωση της θέσης των εργαζομένων.
Το στοίχημα, λοιπόν, είναι πώς περισσότερα σωματεία με αποφάσεις γενικών συνελεύσεων και την ευρύτερη δυνατή συσπείρωση των εργαζομένων τους θα αποτελέσουν την αιχμή του δόρατος σ’ αυτή την αντεπίθεση της εργατικής τάξης, που πρέπει να ‘ναι γενικευμένη και να δημιουργεί τις βασικές προϋποθέσεις για την ανατροπή όλων των αντιλαϊκών επιλογών και την ανυπακοή απέναντι στις επιταγές της ΟΝΕ, της Ε.Ε. και του ΔΝΤ.
Η πρωτοβουλία των πρωτοβάθμιων σωματείων δημιουργήθηκε από την ανάγκη από τη μια να ξεπεραστούν χρόνιες πρακτικές και να ασκηθεί πίεση στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, από τη σκοπιά πάντα της αναγκαίας αγωνιστικής ενότητας των ίδιων των εργαζομένων και της κινηματικής απάντησης στην επίθεση που δεχόμαστε, και από την άλλη, στην προσπάθεια για κοινά ενωτικά βήματα με τα σωματεία που ελέγχονται από το ΠΑΜΕ ή στο ελάχιστο να περιοριστεί η προσπάθεια καπηλείας του συνδικαλιστικού κινήματος και κομματικής περιχαράκωσης από το ΠΑΜΕ. Ο ρόλος της πρωτοβουλίας είναι σημαντικός και πρέπει να διευρυνθεί με ακόμα περισσότερα σωματεία που συμφωνούν ότι ο αγώνας είναι κοινός για όλους τους εργαζόμενους.
Ο πανελλαδικός συντονισμός της δράσης των πρωτοβουλιών που αναπτύσσονται σε όλο και περισσότερους νομούς της χώρας, είναι το αμέσως επόμενο σημαντικό βήμα. Η προσπάθεια πίεσης ομοσπονδιών, εργατικών κέντρων καθώς και των ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ μέσα από τις παρεμβάσεις μας, είναι το ζητούμενο. Η προσπάθεια για κλιμάκωση των κινητοποιήσεων τώρα, με πανεργατικές, κλαδικές απεργίες, αλλά και με πολύμορφες αγωνιστικές δράσεις, συλλαλητήρια, μορφές έμπρακτης αλληλεγγύης. Το αισιόδοξο σήμερα είναι ότι μια σειρά κλάδοι (νοσοκομειακοί γιατροί, δικαστικοί υπάλληλοι, ΠΟΕ-ΟΤΑ κ.λπ.) κρατούν τη σπίθα αναμμένη και χρειάζεται όλο και περισσότεροι κλάδοι να κλιμακώσουν τον αγώνα, δημιουργώντας ρήγματα στις κυβερνητικές επιλογές, που έχουν τη συναίνεση της Ε.Ε., του κεφαλαίου, αλλά και των ντόπιων εκφραστών τους Ν.Δ., ΛΑΟΣ, ΜΜΕ και όσων άλλων προσπαθούν να χυμήξουν σαν τα κοράκια πάνω στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.
