Απαντά ο Παναγιώτης Μιχαλόπουλος, πρόεδρος Συλλόγου Έκτακτου Εκπαιδευτικού Προσωπικού ΤΕΙ Πάτρας «Αρτίν Δανελιάν»
H πρωτοβουλία αυτή είναι σημαντική, γιατί μιλάμε για πρωτοβάθμια σωματεία και του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα, αμφισβητώντας στην πράξη τη συντεταγμένη προσπάθεια κυβέρνησης και ΜΜΕ να μας πείσουν ότι τα μέτρα αφορούν κυρίως τους δημοσίους υπαλλήλους.
Ο Σύλλογός μας συμμετέχει σ’ αυτή την πρωτοβουλία γιατί αντιλαμβανόμαστε την ανάγκη συντονισμού σε μια δύσκολη μάχη που έχουμε μπροστά μας. Είναι, λοιπόν, απαραίτητο να υπάρχει μια διαφορετική φωνή στο συνδικαλιστικό κίνημα, που να πιέζει τις ηγεσίες του Εργατικού Κέντρου, αλλά και του παραρτήματος της ΑΔΕΔΥ, για να κάνουν, επιτέλους, τη δουλειά τους ως εκπρόσωποι των εργαζομένων και ως συνδικαλιστές και όχι ως εκπρόσωποι της κυβέρνησης.
Δεύτερον, η συσπείρωση αυτή των σωματείων μάς δίνει τη δυνατότητα δημιουργίας γεγονότων, όπως η πολύ επιτυχημένη διαδήλωση που διοργανώθηκε την Τρίτη 9/3, τα οποία να κινητοποιούν και να συσπειρώνουν τους εργαζόμενους. Τρίτον, μέσω αυτής της πρωτοβουλίας φαίνεται στους εργαζόμενους και στο λαό της Πάτρας ότι υπάρχει και κινείται κάτι διαφορετικό στην πόλη από τη (δικαίως) αναξιόπιστη επίσημη συνδικαλιστική κατάσταση.
Οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ ετοιμάζουν σιγά – σιγά το κλείσιμο των κινητοποιήσεων. Επειδή έχουμε μπροστά μας μια μάχη μεγάλης διάρκειας, είναι κρίσιμο για τη συνέχιση του αγώνα, οι δομές, οι πρωτοβουλίες και ο συντονισμός που έχει δημιουργήσει το ίδιο το κίνημα, να πάρουν την πρωτοβουλία των κινήσεων. Χρειάζεται, λοιπόν, αυτή η πρωτοβουλία των σωματείων να διατηρηθεί και να διευρυνθεί με περισσότερους συλλόγους και σωματεία.
Είναι μεγάλη ανάγκη να δημιουργηθεί ένα κέντρο αγώνα και συντονισμού. Η πρωτοβουλία μας μπορεί να συμβάλλει σ’ αυτό, αν απευθυνθεί σε όλους τους χώρους των εργαζομένων – όχι μόνο σε όσους έχουν συνδικαλιστική εκπροσώπηση. Μην ξεχνάμε πως η πλειοψηφία των νέων εργαζομένων δουλεύουν ως συμβασιούχοι ή με μπλοκάκι και είτε δεν υπάρχει κάποιο σωματείο στους χώρους δουλειάς τους, είτε τα υπάρχοντα σωματεία αρνούνται να τους εγγράψουν στη δύναμή τους, ακριβώς λόγω αυτής της σχέσης εργασίας.
Πρέπει να έχουμε στο νου μας το πώς θα κινητοποιηθούν περισσότεροι εργαζόμενοι. Να δώσουμε βάρος στους χώρους δουλειάς, να ανατρέψουμε την ηττοπάθεια και τη μοιρολατρία. Μια ιδέα που συζητιέται, είναι να καθιερωθεί μια συγκεκριμένη μέρα κινητοποίησης μέσα στη βδομάδα, μέχρι να πάρει πίσω τα μέτρα η κυβέρνηση. Με εξορμήσεις σε χώρους δουλειάς, με απογευματινές πορείες, να κάνουμε ό,τι περνάει απ’ το χέρι μας για να κατέβει ο κόσμος της δουλειάς στο δρόμο.
