Συγκλονίζουν κείμενα μαθητών της Ελευσίνας σε εργασία Αγγλικών, όπου τους ζητήθηκε να γράψουν για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.
Είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι οι όροι ζωής όλων μας, καθημερινά, χειροτερεύουν. Για αυτό φροντίζουν, επίσης καθημερινά, οι διεθνής οργανισμοί (Ε.Ε.-ΔΝΤ) αλλά και η κυβέρνηση με όποιο τρόπο μπορούν. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να φανεί αυτή η επιδείνωση. Από τον τρόπο που συζητάει ο κόσμος πλέον, από την αύξηση της ανεργίας, την μείωση των μισθών, από την πτώση του εμπορικού τζίρου κ.ο.κ. Υπάρχουν και μερικοί άλλοι που είναι πιο εύγλωττοι και πραγματικά σε αφήνουν άφωνο όταν εκδηλώνονται. Ένας από αυτούς φάνηκε από τα γραπτά των μαθητών ενός τμήματος της Β’ Λυκείου από ένα γενικό λύκειο της Ελευσίνας. Στο μάθημα των αγγλικών ζητήθηκε από 23 μαθητές να γράψουν μερικές προτάσεις για το τι προβλήματα αντιμετωπίζουν στη ζωή τους. Συνολικά, οι γραπτές τους απαντήσεις εντυπωσιάζουν, αφού η πλειοψηφία των μαθητών θεώρησε ότι τα βασικότερα προβλήματα που θα αντιμετωπίσουν είναι η ανεργία, οι σπουδές και η εργασιακή ανασφάλεια. Ακόμα συγκλονίζουν οι αναφορές στην οικογένειά τους και την άσχημη οικονομική κατάσταση που βιώνουν.
Ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι ότι η περιοχή τους δεν είναι πλήρως υποβαθμισμένη, τουλάχιστον ώς τα τώρα. Η Ελευσίνα είναι ένας δήμος με περίπου 30.000 κατοίκους. Οι περισσότεροι κάτοικοι είναι εργάτες που δουλεύουν στις τοπικές βιομηχανίες, ενώ πλέον ένα μεγάλο ποσοστό των κατοίκων απασχολούνται σε υπηρεσίες του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα. Παρ’ όλο, όμως, που οι κάτοικοι της Ελευσίνας ζουν σε μια από τις πλέον βιομηχανικές περιοχές της χώρας, η ανεργία συνεχώς ανεβαίνει. Αυτό συμβαίνει και λόγω της αποβιομηχάνισης των τελευταίων ετών αλλά και λόγω της επέλασης της κρίσης το τελευταίο διάστημα. Μεγάλο ποσοστό των κατοίκων βλέπει το εισόδημά του να συρρικνώνεται και οι όροι διαβίωσής του να χειροτερεύουν. Αυτή ακριβώς η επιδείνωση, αλλά και η πεποίθηση ότι τα πράγματα θα συνεχίσουν να χειροτερεύουν αντανακλάστηκε στα γραπτά των μαθητών. Παρακάτω παραθέτουμε μερικές από αυτές, για να βγάλετε από μόνοι σας τα ανάλογα συμπεράσματα, όπως και μια γνώμη της καθηγήτριας που τους έβαλε την εργασία, της Μαρίας Πουλοπούλου.
Οι μαθητές δεν είναι αδιάφοροι καταναλωτές
Στο πλαίσιο του μαθήματος της Αγγλικής Γλώσσας, σε τμήμα της Β΄ Λυκείου, έχοντας ως ερέθισμα κείμενο όπου παιδιά μιλούσαν για διάφορα προβλήματα, ζητήθηκε από τους μαθητές να γράψουν, αυθόρμητα, ένα ή δύο ζητήματα που τους απασχολούν και θεωρούν προβλήματα. Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά δυσάρεστα για μια γενιά που, συχνά, κατατάσσεται στους «αδιάφορους καταναλωτές». Προκαλεί τουλάχιστον εντύπωση ότι το σύνολο των μαθητών αισθάνεται ανασφάλεια (μπορεί εύκολα να χρησιμοποιηθεί και ο όρος αγωνία) αφού νιώθουν πως ό,τι και να επιλέξουν το σίγουρο μέλλον είναι η αβεβαιότητά τους. Μίλησαν για έλλειψη εκπαίδευσης (χρησιμοποίησαν τον όρο «shortage of education») και για εισαγωγή σε πανεπιστήμια στα οποία πρέπει να εισαχθούν μεν, χωρίς να καταλαβαίνουν τη σύνδεση με τη ζωή τους, δε. Μεγάλη πλειοψηφία χρησιμοποίησε τους όρους «stress», «poverty» (φτώχεια), «unemployment» (ανεργία) για να περιγράψει τα μεγαλύτερα άγχη τους. Αρκετοί αναφέρθηκαν σε ζητήματα του περιβάλλοντος και στο ρατσισμό. Τέλος, δημιουργείται μεγάλη συναισθηματική φόρτιση από την απελπισία που εκφράζουν 16χρονα παιδιά που βιώνουν την ανεργία των γονιών τους, τονίζοντας ότι είναι η καταρράκωση στο βλέμμα της μαμάς και του μπαμπά που τα θλίβει και όχι η έλλειψη αγαθών ζωτικά απαραίτητων.
Μαρία Πουλοπούλου
Καθηγήτρια Αγγλικής Φιλολογίας
Οι γονείς μου δεν έχουν αρκετά λεφτά
Ένα από τα προβλήματά μου είναι ότι η οικονομία της χώρας μου δεν είναι τόσο καλή. Έτσι, οι γονείς μου δεν έχουν αρκετά λεφτά για να ζήσουν μια άνετη ζωή. Αυτό με κάνει δυστυχισμένο επειδή δεν μπορώ να τους βοηθήσω. Ένα ακόμα πρόβλημα είναι ότι πρέπει να δίνουμε χρήματα σε φροντιστήρια για να έχω καλύτερη γνώση. Αυτό με κάνει λυπημένο γιατί δεν μπορούν να το κάνουν να είναι δωρεάν.
Έλλειψη εκπαίδευσης και φτώχεια
Στα χρόνια μου πιστεύω ότι οι έφηβοι έχουν πολλά προβλήματα. Προσωπικά η έλλειψη της εκπαίδευσης είναι ένα από τα περισσότερα προβλήματα. Ένα ακόμη πρόβλημα το οποίο είναι πολύ σοβαρό είναι η φτώχεια. Η φτώχεια κάνει τη ζωή μας πιο δύσκολη και οι γονείς μας δεν έχουν λεφτά να μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Αισθάνομαι δυστυχισμένη και απαισιόδοξη, γιατί νομίζω ότι δεν υπάρχει λύση σ’ αυτά τα προβλήματα.
Απελπίζομαι με τον ρατσισμό
Αυτό που πραγματικά με ανησυχεί είναι η κλιματική αλλαγή που απειλεί τον κόσμο μας. Σε αυτόν τον κόσμο δεν υπάρχει άλλοθι και αισθάνομαι απελπισμένη σχετικά με τον ρατσισμό.
Θα καταλήξω άνεργη
Στα χρόνια μου ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που με νοιάζει είναι το γεγονός ότι στην κοινωνία μας, μέρα με τη μέρα, το να βρεις μια δουλειά γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο. Κάνω μια μεγάλη προσπάθεια για να περάσω τις εξετάσεις και να πάω στο πανεπιστήμιο. Αλλά αυτό που με απογοητεύει πάρα πολύ είναι να ξέρω ότι όσο και να προσπαθώ και να διαβάζω το πιθανότερο είναι να καταλήξω ακόμα μία άνεργη.
Η μητέρα μου δεν έχει δουλειά
Σοβαρό πρόβλημα είναι ότι η μητέρα μου δεν έχει σταθερή απασχόληση. Αισθάνομαι πολύ λυπημένος γιατί η μητέρα μου χάνει την αυτοπεποίθησή της και με κάνει να νιώθω το ίδιο.
Φοβάμαι την ανεργία
Είμαι ενήμερη για το μέλλον μου. Μαθαίνω όλο και περισσότερα για την ανεργία και φοβάμαι για το τι σπουδές θα διαλέξω. Είμαι αγχωμένη για τις εξετάσεις γιατί δεν ξέρω αν θα πετύχω. Γενικά, τα προβλήματά μου είναι σχετικά με τις σπουδές και αν η δουλειά που θα διαλέξω θα έχει ζήτηση.
