Λύση, παγίδα ή απειλή οι διπλές εκλογές το Νοέμβρη;

Τις πρόωρες εκλογές δεν τις εισάγει στην επικαιρότητα ο Χ. Καστανίδης, με τις δηλώσεις του. Το θέμα είχε τεθεί μέσω «επίσημων» διαρροών στον Τύπο, από το πρωθυπουργικό γραφείο, αμέσως με την εξαγγελία του Μνημονίου. Τέθηκε εκ νέου πριν από ψηφοφορία για το Αφαλιστικό -«δεν θα κυβερνήσω με 153 βουλευτές»- από τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Τι επιδιώκουν;

Η κρίση και τα αδιέξοδα εντείνονται και εκδηλώνονται, σε όλα τα επίπεδα. Οι αντιπαραθέσεις που οξύνονται, σε κυβερνητικό και κοινοβουλευτικό επίπεδο (Ρέππας, Κακλαμάνης, Βάσω Παπανδρέου), δεν αφορούν συνήθεις κόντρες διαχείρισης της κομματικής και κυβερνητικής επετηρίδας. Η νομιμοποίηση των σκανδαλωδών χρεών στο ΕΣΥ, η άγρια σπέκουλα της Τράπεζας της Ελλάδας με το χρέος, η ιδιωτικοποίηση των συγκοινωνιών, αποτελούν κόμβους υλοποίησης της ληστρικού Μνημονίου. Η κυβέρνηση απολαμβάνει τα… συγχαρητήρια της τρόικας για τη μείωση του ελλείμματος(;). Δηλαδή, τη θανατερή οσμή που αναγγέλλει μία οικονομία σε κώμα, αφού ήδη δοκιμάζεται σε ευρύτατες κατηγορίες συμβασιούχων, συνταξιούχων και μισθωτών η παύση πληρωμής μισθών, συντάξεων και επιδομάτων.

Ο εκλογικός εκβιασμός
Θα ήταν «μία κάποια λύσις» οι εκλογές; Η αξιωματική αντιπολίτευση της Ν.Δ. διαρκώς φθείρεται. Το αποτελέσματα της καραμανλικής εξαετίας δεν ξεπλένονται με τα φτηνά κόλπα της, εκ του ασφαλούς, καταψήφισης του Μνημονίου. Με τη συμπραξη Σαμαρά καταπατήθηκε το Σύνταγμα, που απαιτεί 180 ψήφους για την κατοχύρωση τέτοιων συνθηκών. Από την άλλη, η Αριστερά αδυνατεί ώς τώρα να υποδεχτεί το διογκούμενο κύμα της λαϊκής δυσαρέσκειας και να εμπνεύσει ελπίδα. Δύο, λοιπόν, τα κρατούμενα.
Ο επικοινωνιακός βομβαρδισμός της «μίας και μόνης λύσης», μεταφράζεται αυτόματα στα ολοκληρωτικά διλλήματα: Το «Μνημόνιο ή χρεοκοπία», ισούται με το «ΠΑΣΟΚ ή χάος». Το… στρίβειν διά της εκλογικής απειλής-εκβιασμού, προσκομίζει πολλαπλά οφέλη στην κυβέρνηση. Είναι σαφές το μήνυμα πειθάρχησης προς τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Εκλογές το φθινόπωρο σημαίνουν λίστα και εκκαθάριση. Ραγκούσης, Παπακωσταντίνου, Ξενογιαννακοπούλου κι ακόμα χειρότερα Ξυνίδης και Μόσιαλος είναι τα πρότυπα-κλώνοι του πολιτικού υπάλληλου του ΔΝΤ.
Την ίδια στιγμή η εκλογολογία αναπαράγει τη μικροπολιτική στα ΜΜΕ, ενώ η κυβέρνηση, κάθε δεκαπέντε ημέρες, διαλύει με τους νόμους της τρόικας την ασφάλιση, τις εργασιακές σχέσεις, την υγεία και την παιδεία.

Μπούμερανγκ
Ακούστηκε και το αμίμητο: «Το μνημόνιο δεν προβλέπει πρόωρες εκλογές»! Άρα, αύριο, αφού αυτοί αποφασίζουν και διατάζουν, μπορεί μία χαρά η τρόικα να διατάξει εκλογές-εξπρές. Αν εκτιμήσουν ότι έτσι θα δοθεί μία, έστω προσωρινή, διέξοδος στην πολιτική και κοινωνική κρίση που βαθαίνει.
Ο στόχος; Η νίκη του ΠΑΣΟΚ σε συνθήκες καμένης γης. Εναλλακτική λύση η επιβολή «οικουμενικών» σχημάτων έκτακτης ανάγκης – με ή χωρίς εκλογές. Θα επιδιώξουν, μέσω της τρομοκρατίας των διλλημάτων, να κλέψουν τη λαϊκή συναίνεση. Να καταδικάσουν στην αποχή και την απογοήτευση, την πρωτοφανή αποδοκιμασία του καθεστωτικού πολιτικού συστήματος. «Χούντα» με εκλογική νομιμοποίηση ή οικουμενικό κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, σε κάθε περίπτωση, η εξωτερική επιβολή της τρόικας αποτελεί τη μοναδική βάση στήριξης του χρεοκοπημένου ντόπιου πολιτικο-οικονομικού καρτέλ.
Είναι βαθιά και ριζική η αποξένωση από το λαϊκό κόσμο – το γνωρίζουν και το υπολογίζουν. Φαντασιώνονται ότι με μονόδρομους και απειλές θα βρουν οδό διαφυγής. Οι νέοι πρόθυμοι -εκ δεξιών και εξ αριστερών- καταλύτες της πολιτικής αναμόρφωσης αλά ΔΝΤ, όσο κι αν τους «φουσκώνουν», είναι ακόμη περιορισμένης αποτελεσματικότητας.
Είναι, όμως, απίθανο ή αδύνατο να επιταχυνθούν οι εξελίξεις από την αντίστροφη φορά; Γιατί πάντα το «σύστημα» θα μπορεί, ανενόχλητο, να εκβιάζει; Ένα μέτωπο αγώνα και ανατροπής μπορεί να χρωματίσει αλλιώς την περίοδο. Ο λαϊκός ξεσηκωμός μπορεί να πλήξει το πολιτικό σύστημα, να οικοδομήσει τη μεγάλη ελπίδα της πολιτικής αλλαγής, για την απελευθέρωση της χώρας από τη νεοφιλελεύθερη κατοχή. Μήπως, τότε, οι εκλογικές μηχανορραφίες αποδειχτούν μπούμερανγκ για τους εμπνευστές τους;

Σχόλια