Όταν το Παρατηρητήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, μια Μη Κυβερνητική Οργάνωση πολύ φιλική στην αμερικανική εξωτερική πολιτική, κατήγγειλε, ύστερα από έρευνα που διεξήγαγε, ως ψευδή τον ισχυρισμό ότι στρατιώτες των κανταφικών δυνάμεων βίαζαν συστηματικά γυναίκες των αντιπάλων τους, τα ίδια ΜΜΕ που αναίσχυντα διέδιδαν αυτές τις «ειδήσεις» δεν δίστασαν να το αναφέρουν.
Όταν, δε, άρχισαν να μιλούν για θηριωδίες των αντικαταφικών ανταρτών κατάλαβε και ο πιο αστοιχείωτος ότι εδώ δεν επρόκειτο περί «αντικειμενικότητας», αλλά περί οργάνωσης ενός παιχνιδιού χειραγώγησης όλων των πιθανών εξελίξεων. Οι νατοϊκοί επιθυμούν να «έχουν στο χέρι» όλες τις πλευρές της λιβυκής σύγκρουσης, γι’ αυτό άλλωστε και η πρόσφατη γαλλική διπλωματική κινητικότητα. Σύμφωνα με δημοσιεύματα του Τύπου (Le Monde), oι Γάλλοι, παράλληλα με την ένταση των βομβαρδισμών και τη ρίψη όπλων στους αντάρτες (κατά πολλοστή παραβίαση του καταρρακωμένου -εξαρχής- ψηφίσματος του ΟΗΕ), προσπαθούν να συνάψουν συμφωνία με τη λιβυκή κυβέρνηση, με απώτερο στόχο να τερματιστεί η νατοϊκή εκστρατεία. Ο Γάλλος υπουργός Άμυνας Ζ. Λονγκέ έσπευσε να ανακοινώσει ότι η κυβέρνησή του είχε ζητήσει από το Προσωρινό Εθνικό Συμβούλιο (ΠΕΣ) της Βεγγάζης να αρχίσει συνομιλίες με το καθεστώς της Τρίπολης, θέτοντας μάλιστα εν αμφιβόλω την απαίτηση του ΠΕΣ «να φύγει πρώτα ο Καντάφι». Οι Αμερικανοί αντέδρασαν αμέσως κατηγορώντας τους Γάλλους ότι έχουν σύγχυση σκοπών και επιμένοντας ότι «πρέπει να φύγει τώρα ο Καντάφι».
Παρά τις ρητορικές αναμετρήσεις, φαίνεται πως οι διαπραγματεύσεις θεωρούνται μια δυνητική διέξοδος από το στρατιωτικό αδιέξοδο, σε ένα περιβάλλον όπου οι διαθέσεις στην Αφρικανική Ένωση έχουν αλλάξει και εντείνονται οι διαμεσολαβητικές προσπάθειες Ρωσίας και Κίνας, ενώ ο στόχος της αλλαγής καθεστώτος δεν έχει επιτευχθεί. Ο Φ. Φιγιόν, πρωθυπουργός της Γαλλίας, είπε στην Εθνοσυνέλευση ότι μια πολιτική λύση είναι πιο απαραίτητη από ποτέ και αρχίζει να διαμορφώνεται. Επειδή ουδείς πιστεύει ότι οι νατοϊκοί, αίφνης, επιδιώκουν το «διάλογο», πρέπει να αναζητήσει αλλού τις εξηγήσεις. Μία που φαίνεται πιθανή είναι ο φόβος μιας εξέλιξης, τύπου Σομαλίας στη Λιβύη. Επιδιώκουν να εκδιώξουν τον Καντάφι, αλλά να διατηρήσουν τον καταπιεστικό μηχανισμό του καθεστώτος του. Η βρετανική Telegraph (24/6) αναφέρει ότι Δυτικοί διπλωμάτες έχουν συζητήσει αναλυτικά για την τήρηση του νόμου και της τάξης, την επανάληψη της παραγωγής πετρελαίου και την ανάπτυξη ειρηνευτικών δυνάμεων του ΟΗΕ. Συζητούν επίσης την ενσωμάτωση αξιωματούχων του καθεστώτος Καντάφι στη μεταβατική διοίκηση. Στην ίδια εφημερίδα, ανώτερος διπλωμάτης υποστηρίζει (ανώνυμα) πως κατά γενική αναγνώριση η δομή του υφιστάμενου κράτους στο δυτικό τμήμα της χώρας δεν θα έπρεπε να διαλυθεί εντελώς, στην περίπτωση μιας γρήγορης πτώσης του καθεστώτος Καντάφι. Ούτως ή άλλως, το ίδιο το Προσωρινό Εθνικό Συμβούλιο αποτελείται σε μεγάλο μέρος του από πρώην υψηλόβαθμα στελέχη της λιβυκής κυβέρνησης και όπως δηλώνουν μέλη του μόνο 30-40 νυν κανταφικοί είναι οι ανεπιθύμητοι ως συνεργάτες.
Και την πίτα ολάκερη και το σκύλο χορτάτο, θέλουν οι νατοϊκοί. Να ξεμπερδεύουν με τον απρόβλεπτο Καντάφι, να περιθωριοποιήσουν τις πιο συνεπείς λαϊκοδημοκρατικές δυνάμεις των εξεγερμένων, να διατηρήσουν τον κανταφικό κρατικό μηχανισμό προς αποφυγή του χάους και να ενεργούν όσο γίνεται πιο ανενόχλητοι στη Βόρεια Αφρική, πολύ κοντά στην Αίγυπτο/Τυνησία όπου το λαϊκό-δημοκρατικό κίνημα δεν λέει να καταλαγιάσει και σε ένα ανήσυχο Μαρόκο. Παράλληλα, κρατούν στο τσεπάκι και την εναλλακτική της χερσαίας εισβολής…
Αρ. Αλ.
