Τακτικές πολιτικής επιβίωσης από ΔΗΜΑΡ και ΠΑΣΟΚ, υπό το βάρος της ογκούμενης λαϊκής αμφισβήτησης
Μέχρι και την ώρα που η εφημερίδα υποχρεωτικά έπρεπε να πάρει το δρόμο του πιεστηρίου, κορυφώνονταν οι κλυδωνισμοί στην τρόικα εσωτερικού. Το άθλιο τρικομματικό παζάρι των Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ για θέσεις και ρόλους με το σύστημα του 4-2-1 φαινόταν ότι δεν μπορούσε να προχωρήσει, κυρίως όχι για τις τυπικές διαφωνίες που διοχετεύονταν στον Τύπο για το ζήτημα της ΕΡΤ και όσα έθετε η κάθε πλευρά, αλλά κυρίως υπό το βάρος των επερχόμενων αδιεξόδων για το σύνολο της κυβερνητικής πολιτικής.
Το κύμα κοινωνικής δυσαρέσκειας και ο νέος γύρος κινητοποιήσεων που ξέσπασε μετά το κλείσιμο της ΕΡΤ, είναι προφανές ότι στένεψε τα περιθώρια ελιγμών και χειρισμών για όλες τις πλευρές. Η επιχείρηση Σαμαρά για φυγή προς τα εμπρός με περισσότερο αυταρχισμό και επιβολή του μαύρου, σε όλα τα επίπεδα, θέλοντας να «κοντύνει» τους Βενιζέλο και Κουβέλη, καθιστώντας τους όλο και πιο συνένοχους μπροστά στην επικείμενη καταστροφή της χώρας, έφτασε όλες τις πλευρές στα όρια των πολιτικών αντοχών τους. Οι όρκοι εμπιστοσύνης της Μέρκελ στον Σαμαρά, μάλλον, δεν στάθηκαν ικανοί να αλλάξουν τα δεδομένα. Οι πιέσεις των εγχώριων και κυρίως των διεθνών κέντρων προς κάθε πλευρά είναι προφανές ότι κορυφώθηκαν, ωστόσο, η κοινωνική πραγματικότητα καθορίζει, τελικά, σε μεγαλύτερο βαθμό τις όποιες επιλογές.
Με τα μέχρι στιγμής δεδομένα (στις 24.00) όλα έδειχναν ότι ο μεν Κουβέλης αποσύρει τη ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση, για να σώσει ό,τι μπορεί από το όποιο πολιτικό του μέλλον, ο δε Βενιζέλος παραμένει στην κυβέρνηση, διεκδικώντας ουσιαστικότερο ρόλο για τον ίδιο και το ΠΑΣΟΚ, λειτουργώντας στον αντίποδα της ΔΗΜΑΡ, αφού οι εκτιμήσεις και τα δημοσκοπικά δεδομένα απειλούν να τον θέσουν εκτός πολιτικής σκηνής σε πιθανές εκλογές.
Όποια κι αν είναι η κυβερνητική ισορροπία που θα διαμορφωθεί τις επόμενες ώρες και μέρες είναι δεδομένο ότι θα πρόκειται για μια ετοιμόρροπη κυβέρνηση.
Σε αυτό το πλαίσιο, το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι η επερχόμενη κατάρρευση, αλλά η διαμόρφωση των όρων διεξόδου από πλευράς του λαϊκού κινήματος, καθώς είναι ολοένα και πιο φανερό ότι η λαϊκή κινητοποίηση εύκολα μπορεί να τους εκθρονίσει, αλλά αυτό από μόνο του δεν φτάνει. Το στοίχημα αφορά τη διαμόρφωση των προϋποθέσεων μιας μεταπολίτευσης του λαού που θα καθορίσει τα στοιχεία μια νέας πραγματικότητας. Στο αίτημα αυτό δοκιμάζεται και η Αριστερά, η οποία καλείται να ξεφύγει από τις εύκολες κριτικές και τη συνθηματολογική αντιπολίτευση, ώστε να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων.
Υ.Γ. Είναι δεδομένο ότι τα θέματα πολιτικής επικαιρότητας στις εσωτερικές σελίδες θα τα διαβάσετε έχοντας κατά νου ότι γράφτηκαν πριν από τις χθεσινοβραδινές εξελίξεις.
