Της Μαρίνας Βήχου *
Αν τα μέτρα που παίρνει τώρα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, σε βάρος μισθών και συντάξεων, τα είχε πάρει κυβέρνηση της Ν.Δ. είναι βέβαιο ότι θα είχε πέσει μέσα στις επόμενες βδομάδες. Αν σήμερα δεν συμβαίνει αυτό, δεν οφείλεται βέβαια ούτε στο ότι τα λαϊκά στρώματα έχουν πειστεί ότι είναι σωστά τα μέτρα ούτε όμως και στο ότι έχουν πειστεί ότι είναι αναγκαία.
Τεράστιες είναι οι ευθύνες της συνδικαλιστικής ηγεσίας που κατά βάση αποδεικνύει ότι αποτελεί το δεκανίκι της κυβερνητικής πολιτικής. Μεγάλες, όμως, είναι οι ευθύνες και των δύο κοινοβουλευτικών κομμάτων της Αριστεράς για τον τρόπο με τον οποίο ασκούν σήμερα αντιπολίτευση στα μέτρα, με δεδομένο ότι Ν.Δ. και ΛΑΟΣ τα έχουν υπερψηφίσει. Τα δύο αυτά κόμματα (ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ) έχουν ένα τεράστιο «ατού» που λέγεται κοινοβουλευτικό χαρτί και που θα πρέπει ουσιαστικά να χρησιμοποιήσουν. Το να καταγγείλουν τα μέτρα και να αποχωρήσουν από τη Βουλή κατά την ψηφοφορία (ΚΚΕ) είναι ανεπαρκές. Το να καταγγείλουν τα μέτρα και να τα καταψηφίσουν είναι εξίσου ανεπαρκές. Αν, πραγματικά, πιστεύουν ότι τα μέτρα αυτά είναι μόνο η αρχή μιας λαίλαπας αντεργατικών και αντιλαϊκών μέτρων, αν πραγματικά πιστεύουν ότι γυρνάμε πίσω σ’ έναν εργατικό μεσαίωνα, τότε το χρέος τους προς τα λαϊκά και εργατικά στρώματα είναι πολύ μεγαλύτερο. Οφείλουν να αναστείλουν τη συμμετοχή τους στο Κοινοβούλιο και να ξεκινήσουν εκστρατεία ενημέρωσης του λαού σ’ όλη τη χώρα, να συμβάλουν σε μια πλατιά καμπάνια ουσιαστικής καταδίκης του Προγράμματος Σταθερότητας της κυβέρνησης και του Συμφώνου Σταθερότητας της Ε.Ε. Αν η ελληνική κυβέρνηση υιοθετεί αυτήν τη στιγμή το «shock doctrine» και με τη συνδρομή των ΜΜΕ επιχειρεί να τρομοκρατήσει τους Έλληνες πολίτες, προκειμένου μεθαύριο να αποδεχτούν ακόμα και την πώληση των νησιών μας για να αποφύγουμε την πτώχευση, τότε οι βουλευτές της Αριστεράς έχουν την υποχρέωση να αντιτάξουν στις Βρυξέλλες, την κυβέρνηση και τους συμμάχους της στη Βουλή τη δική τους «shock therapy». Έτσι κι αλλιώς είναι πλέον ηλίου φαεινότερον ότι αυτήν τη στιγμή το ίδιο το ελληνικό Κοινοβούλιο είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης για το πέρασμα των όποιων αντιλαϊκών μέτρων ακολουθήσουν – που φαίνεται ότι θα ακολουθήσουν και μάλιστα άμεσα, καθώς καραδοκούν τόσο το ΔΝΤ όσο και οι Γερμανοί τραπεζίτες. Το ζητούμενο είναι αν στο επόμενο βραχυπρόθεσμο ή μακροπρόθεσμο διάστημα η Αριστερά «θα έχει λόγο διά να ομιλεί» και τι είδους λόγο. Το ζητούμενο είναι αν στην κοινωνία θα έχει σε μεγάλο βαθμό περάσει η επικίνδυνη άποψη «έλα μωρέ, και οι 300 τα ίδια είναι, όλοι τους βολεμένοι».
Γι’ αυτό, κύριοι βουλευτές της Αριστεράς, πρέπει πια να συνειδητοποιήσετε ότι πλησιάζει η δική σας ώρα, να αρθείτε στο ύψος των περιστάσεων και να αντισταθείτε. Να αντισταθείτε, όμως, πραγματικά και όχι απλά ξεδιπλώνοντας ένα πανό έξω από το Κοινοβούλιο. Αν δεν σταθείτε στο ύψος των περιστάσεων, η ιστορία του αριστερού κινήματος στην Ελλάδα να είστε βέβαιοι ότι δεν θα περάσει στα ψιλά γράμματα αυτή σας τη στάση, αλλά ούτε και τα ίδια τα λαϊκά στρώματα και η νεολαία, στη συνείδηση των οποίων θα καταγραφείτε σαν ένας ακόμα τροχός της αμάξης και μάλιστα σκουριασμένος.
* Η Μαρίνα Βήχου είναι δημοσιογράφος
