Έγραφε ο Δρόμος λίγο πριν τις ευρωεκλογές: «Λίγο να ερευνήσει κανείς αυτές τις πτυχές (τρόπος συγκρότησης ευρωοομάδων και εκλογής ανώτατων αξιωματούχων της Ε.Ε.), θα διαπιστώσει εύκολα ότι κυριαρχούν οι βρώμικες συναλλαγές, χωρίς καμία πολιτική ή άλλη αναστολή. Έτσι από τη μία το “ευρωδημοκρατικό τόξο” καλεί δημοσίως σε πανστρατιά εναντίον των “λαϊκιστών” και της ακροδεξιάς, κι από την άλλη παζαρεύει ασύστολα μαζί τους προκειμένου να επιτύχει τις επιδιώξεις του»*. Και λίγα έγραφε. Τη… θριαμβευτική επανεκλογή της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν στη θέση της αρχικομισάριας, και με λίγο σπρώξιμο από τμήμα της επάρατης Ακροδεξιάς, ακολούθησαν τα παζάρια για τη σύνθεση της νέας Κομισιόν. Νικητής βγήκε η απρόσωπη για το ευρύ κοινό ευρωκρατία, και ο εκπρόσωπός της επί της (ευρωπαϊκής) γης: η Ούρσουλα.
Οι δύο αυτοί παράγοντες, εκμεταλλευόμενοι το στραπάτσο των πάλαι ποτέ «ισχυρών» της Ευρώπης στις κάλπες, και τη βαθιά αμφισβήτηση που αντιμετωπίζουν στις χώρες τους, τους υπαγόρευσαν το είδος του «θεσμού» που ήθελαν: στελεχωμένο κατά το πλείστον από πολιτικά ανθρωπάκια Β΄ διαλογής, ώστε να λάμπει ανενόχλητο το άστρο της διεφθαρμένης και πολεμοχαρούς Γερμανίδας. Η οποία, όμως, δεν είναι πάντα αχάριστη: αναγνωρίζοντας τη διακριτική βοήθεια της Μελόνι (που δεν είναι ακροδεξιά πια, σωστά;), επέλεξε ως εκτελεστικό αντιπρόεδρο της Κομισιόν τον Ραφαέλε Φίτο, δεξί χέρι της Ιταλίδας πρωθυπουργού. Ο σωστός άνθρωπος στη σωστή θέση, αν πάρει κανείς υπόψη του ότι έχει καταδικαστεί για κατάχρηση εξουσίας, διαφθορά και παράνομη χρηματοδότηση πολιτικών κομμάτων. Απομένει να δούμε πόσοι ευρωβουλευτές του λεγόμενου δημοκρατικού τόξου θα εγκρίνουν ενθουσιωδώς (ή και με το ζόρι, λίγο ενδιαφέρει) τον… έντιμο μη-ακροδεξιό.
Χατζάρα για Μπρετόν και Μπορέλ
Αν κάτι δείχνει καθαρά το πώς μαγειρεύτηκε η νέα Κομισιόν, είναι η περίπτωση του Γάλλου Τιερί Μπρετόν, πρώην κομισάριου Εσωτερικής Αγοράς – που μαζί με μια χούφτα ακόμα επιτρόπους είχε το θράσος να επικρίνει κάποιες επιλογές της αρχικομισάριας. Αυτό συνιστά, προφανώς, έγκλημα καθοσιώσεως. Π.χ. η Süddeutsche Zeitung τον επιτίμησε ως εξής: «Το να ξεσπάτε σαν θυμωμένο παιδί επειδή δεν πήρατε ένα γλειφιτζούρι στο ταμείο του σούπερ μάρκετ –μεταφορικά μιλώντας– είναι, αν μη τι άλλο, παιδαριώδες»! Ο Μακρόν πάντως τον ξαναπρότεινε, όπως δικαιούνταν, αλλά έπεσε στον τοίχο της ευρωκρατίας. Και υποτάχθηκε, αντικαθιστώντας τον ενοχλητικό Μπρετόν με τον άχρωμο και άοσμο Στεφάν Σεζουρνέ. Έτσι που η Figaro έφτασε να γράφει: «Ο Εμανουέλ Μακρόν υποκλίνεται στον αυταρχισμό της φον ντερ Λάιεν. Αφού τη βοήθησε να παραμείνει στη θέση της, τώρα παίρνει εντολές από αυτήν. Το να πει κανείς ότι το επεισόδιο έχει αμαυρώσει το κύρος της Γαλλίας θα ήταν λίγο».
Πάντως η… Ουκρανία εξέφρασε την ικανοποίησή της για τη σύνθεση της νέας Κομισιόν: «Η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν θεωρεί την υποστήριξη της Ουκρανίας και τις επιτυχίες της στην άμυνα κατά της ρωσικής επίθεσης, καθώς και στην πορεία προς την ένταξη στην Ε.Ε., ως ένα βαθιά προσωπικό πολιτικό καθήκον, και βασικό μέρος της πολιτικής και ιστορικής κληρονομιάς της», γράφει η ουκρανική New Voice. Η οποία διατυπώνει και τα αιτήματα(!) του Ζελένσκι όσον αφορά τη νέα Κομισιόν: «Αναμένουμε όλοι οι υποψήφιοι να εξεταστούν διεξοδικά στις ακροάσεις στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο όσον αφορά τη στάση τους για την Ουκρανία». Ε μα, εξυπακούεται ότι πρέπει να δώσουν όρκους πίστης! Αλλά ας μην ανησυχούν οι φίλοι Ουκρανοί: με τη δεδομένη σύνθεση, και υπό την υψηλή καθοδήγηση της Ούρσουλα, τα μέλη της νέας Κομισιόν θα αρπάζονται για το ποιος εξ αυτών θα μας φέρει πιο κοντά σε ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η νέα «ΥΠΕΞ» της Ε.Ε., η Εσθονή Κάγια Κάλας (ο προκάτοχός της, ο Ζοζέπ Μπορέλ, είχε την τύχη του Μπρετόν – εξάλλου δεν αρέσει ούτε στο… Ισραήλ). Εν πάση περιπτώσει, αφού η νέα Κομισιόν είναι του γούστου του Κιέβου και του Τελ Αβίβ, μεταξύ άλλων, εμάς δεν μας πέφτει λόγος.
* Βλ. «Η έως τώρα εικόνα θα τροποποιηθεί» (φύλλο 687).
