Της Μάνιας Μπαρσέφσκι. Το ιδρυτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ θα πραγματοποιηθεί μέσα σε μια κρίσιμη κοινωνική συγκυρία.
Η πολιτική επιστράτευση των καθηγητών Μέσης Εκπαίδευσης ανέδειξε για μια ακόμη φορά ότι η τρικομματική μνημονιακή κυβέρνηση, σε κατάσταση αδυναμίας να συνεχίσει να εφαρμόζει το σχέδιο της αποδόμησης όλων των εργασιακών δικαιωμάτων και σχέσεων, δεν έχει άλλη επιλογή παρά να εκτρέπει το σύστημα διακυβέρνησης σε ειδικό καθεστώς έκτακτης ανάγκης. Το γεγονός αυτό θέτει επιπλέον καθήκοντα στον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, ενώ η ανάγκη της κοινωνικής του γείωσης και πολιτικής ηγεμονίας των προτάσεών του τέμνεται με την ανάγκη συγκρότησης ενός σταθερού και αποφασισμένου κινηματικού μετώπου για την πολιτική ανατροπή. Ενός κινηματικού μετώπου που όχι μόνο αποτελεί προϋπόθεση για την ανάληψη της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά θα πρέπει να παραμείνει εναργές και δραστήριο προκειμένου αυτός να μπορέσει να υλοποιήσει το πολιτικό του σχέδιο.
Ζητούμενο του συνεδρίου είναι ασφαλώς να ενισχυθεί η εσωτερική συνοχή του υπάρχοντος ΣΥΡΙΖΑ, δίνοντας παράλληλα «φωνή» και ρόλο στα νέα μέλη που εντάχθηκαν και συνεχίζουν να εντάσσονται σε αυτόν. Συγχρόνως, όμως, προκύπτει η ανάγκη ενδυνάμωσης εκείνων ακριβώς των ταξικών χαρακτηριστικών και θέσεων που στις εκλογές του περσινού Μαΐου και Ιουνίου κατέστησαν τον ΣΥΡΙΖΑ πολιτικό εκφραστή της νέας κοινωνικής ριζοσπαστικοποίησης και της ρήξης με το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα. Τα πρόσφατα γεγονότα στην Κύπρο απέδειξαν, εξάλλου, ότι οι πιέσεις που θα δεχθεί μία ενδεχόμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι τεράστιες και ότι χωρίς ένα συγκεκριμένο αριστερό πολιτικό σχέδιο που θα προτάσσει τις ανάγκες των ασθενέστερων τάξεων της κοινωνίας και θα υποτάσσει όλες τις άλλες επιλογές σε αυτό το πρόταγμα, δεν μπορούμε να προχωρήσουμε. Πολλές, επίσης, από τις απαντήσεις που θα πρέπει να δοθούν στα κρίσιμα διλήμματα που αντιμετωπίζουμε και θα αντιμετωπίσουμε θα κριθούν όχι μόνο από την πορεία και τη στάση της ευρωζώνης και της Ε.Ε., αλλά και από τη δυνατότητά μας να συγκροτήσουμε ισχυρές συμμαχίες με τα συνολικότερα κινήματα αντίστασης των λαών του ευρωπαϊκού Νότου, της Ευρώπης συνολικότερα και της υφηλίου.
Στο εσωτερικό του, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ χρειάζεται να αποτελέσει πρότυπο δημοκρατικής λειτουργίας και ώσμωσης των ιδεών. Χρειάζεται να εμπεδωθεί η εσωτερική δημοκρατία οριζόντια και καθετοποιημένα, δίνοντας το στίγμα ενός ανοιχτού πολυτασικού κόμματος που προστατεύει με τις διαδικασίες του τον πλούτο που δημιουργεί η διαφορετικότητα, αλλά και τη συνθετική ενότητα στη δράση του. Χρειάζεται, πρωτίστως, να σταματήσουν οι παθογένειες των συχνά αντιφατικών μεταξύ τους πολιτικών εκφωνήσεων, που δεν αποτελούν προϊόν συλλογικών αποφάσεων και υπονομεύουν τις αποφάσεις των οργάνων του πολιτικού μας φορέα. Χρειαζόμαστε ένα κόμμα μη αρχηγικού τύπου, στηριγμένο στην αξία της πολυσυλλεκτικής συλλογικότητας, που κατανέμει αρμοδιότητες στα μέλη και τα στελέχη του με διαφανείς διαδικασίες.
Τάσσομαι, ανεπιφύλακτα, υπέρ της αυτοδιάλυσης όλων των συνιστωσών το ταχύτερο δυνατό, θεωρώ ωστόσο ότι κάτι τέτοιο δεν πρέπει να επιτευχθεί με έναν τρόπο που θα αποκόπτει από τις συλλογικές διαδικασίες λήψης των αποφάσεων συντρόφους και συντρόφισσες, μέλη συνιστωσών που δεν αισθάνονται ακόμη έτοιμες να προχωρήσουν άμεσα σε ένα τέτοιο βήμα. Θα πρέπει να τους δοθεί ο μεταβατικός χρόνος που αποφασίστηκε στην πρόσφατη συνδιάσκεψη. Υπό την προϋπόθεση, βέβαια, ότι οι συνιστώσες που δεν θα αυτοδιαλυθούν τώρα δεν θα έχουν κανένα ειδικό προνόμιο εκπροσώπησης ή οποιουδήποτε άλλου τύπου έναντι των υπολοίπων μελών και ότι όλες οι αποφάσεις θα λαμβάνονται στη βάση του «ένα μέλος μία ψήφος». Επίσης, παρ’ ότι στις μέχρι τώρα εσωτερικές διαδικασίες του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχω συμμεριστεί τη λογική των χωριστών ψηφοδελτίων, πιστεύω ότι θα πρέπει να διαφυλαχθεί το δικαίωμα των τάσεων να εκπροσωπούνται διακριτά στο πλαίσιο ενός ενιαίου ψηφοδελτίου, με δικαίωμα διαπήδησης, ώστε η μάχη των ιδεών να δίνεται με όρους ουσιαστικής αναλογικής εκπροσώπησης στα όργανα και προστασίας των μειοψηφικών τάσεων και ρευμάτων.
Γιατί δημοκρατία, τόσο στο πλαίσιο της κοινωνίας όσο και στο εσωτερικό ενός αριστερού κόμματος, δεν σημαίνει απλώς ανάδειξη των ισχυρών πλειοψηφικά τάσεων, αλλά και σεβασμός στο δικαίωμα των μειοψηφιών να εκπροσωπούνται αναλογικά και να δίνουν το στίγμα των διακριτών ιδεών και προτάσεών τους. Μόνο έτσι είναι δυνατή η συνθετική ιδεολογική ζύμωση που είναι αναγκαία για το παραπέρα προχώρημα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ.
* Η Μάνια Μπαρσέφσκι είναι μέλος της Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ (ΑΝΑΣΑ)
