Και άλλα επεισόδια που αναφέρονται στα ΜΜΕ δείχνουν την ένταση της σύγκρουσης κεφαλαίου και εργασίας. […] Στην πόλη Ντατόνγκ της επαρχίας του Σανξί, η κρατική φαρμακευτική επιχείρηση ΞΙΝΓΚΟΥΟ υποχρεώθηκε να κηρύξει πτώχευση και όσοι εργάζονταν σε αυτή πετάχτηκαν στο δρόμο. Μετά από αυτό το επεισόδιο, πάνω από 10.000 άνθρωποι συμμετείχαν σε καθιστική διαμαρτυρία μπροστά από το Δημαρχείο, στη διάρκεια της οποίας πολλοί χτυπήθηκαν από οπλισμένους αστυνομικούς.[…] Στο Σεντσέν όσοι εργαζόμενοι διεκδικούν ή θέλουν να προστατέψουν τα δικαιώματά τους στιγματίζονται και δεν καταφέρνουν να βρουν δουλειά. Αυτά είναι μερικά μόνο από τα περιστατικά που δείχνουν ότι τα προβλήματα οξύνονται.
Το σύνολο της αστικής τάξης μεταφέρει τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων και έχει εξαπολύσει ενάντιά τους άγριο κυνηγητό. Η εργατική τάξη πρέπει να ξεσηκωθεί και να αντισταθεί. Όμως, στο βαθμό που οι εργαζόμενοι έχουν γίνει αδύναμοι τα τελευταία χρόνια, και μετά την αποστέρηση των στοιχειωδών τους δικαιωμάτων που αναφέρονται στο Σύνταγμα, είναι στη δυσάρεστη θέση να μη μπορούν να πάρουν εκδίκηση για τους νεκρούς τους και να μην έχουν αποτέλεσμα οι αγώνες τους. Σύμφωνα με το Σύνταγμα της Κίνας, ιδιαίτερα σύμφωνα με τις τέσσερις βασικές αρχές και τα θεμελιώδη δικαιώματα των πολιτών, κάνουμε αυτή την έκκληση.
Για τι παλεύουμε
Πρώτα από όλα είμαστε πεισμένοι πως πρέπει να υποστηρίξουμε τους εργαζόμενους της Foshan Honda και των άλλων εργοστασίων στο δίκαιο αγώνα τους για επιβίωση και ενάντια στην καταπίεση. Το άρθρο 33 του Κινεζικού Συντάγματος λέει πως «το Κράτος σέβεται και εξασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα». Το δικαίωμα στην απεργία είναι ένα βασικό ανθρώπινο δικαίωμα, ένα από τα στοιχειώδη πολιτικά δικαιώματα που κατοχυρώνεται στα συντάγματα όλων των χωρών. […]
Πρέπει να απαιτήσουμε από τη Foxconn και τις παρεμφερείς επιχειρήσεις να σταματήσουν άμεσα τις απάνθρωπες μεθόδους εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Απαιτούμε την προστασία της σωματικής ακεραιότητας των εργαζομένων, […]την τήρηση των νόμων του κράτους, τη βελτίωση των συνθηκών δουλειάς, την αυστηρή εφαρμογή της 8άωρης εργασίας, και την πληρωμή των υπερωριών. […]
Τα συνδικάτα πρέπει να σταθούν αποφασιστικά στο πλευρό της εργατικής τάξης εκπροσωπώντας και υπερασπιζόμενα τα συμφέροντά της… Αν κάποια συνδικαλιστική οργάνωση δεν εκτελεί τα καθήκοντά της και δρα προς το συμφέρον της ηγεσίας των επιχειρήσεων, πρέπει να καταγγελθεί από την εργατική τάξη. Οι ηγέτες του συνδικάτου κάθε επιχείρησης πρέπει να εκλέγονται δημοκρατικά από τους εργαζόμενους σε αυτή. Οι συγγενείς τους και οι συνεργάτες των ηγετών δεν πρέπει να αναλαμβάνουν αξιώματα στο συνδικάτο. […] Θα έπρεπε να βοηθούνται τα συνδικάτα για να οργανώνουν συνελεύσεις όλων των μελών προκειμένου να αποφασίσουν το οργανόγραμμα τους μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες. Ακόμη η Κυβέρνηση, σε όλα τα επίπεδα, ιδιαίτερα τα επαρχιακά της κλιμάκια, πρέπει να προστατεύει τα πολιτικά δικαιώματα, τηρώντας αυστηρά τους νόμους, επιλύοντας δίκαια τις αντιθέσεις κεφαλαίου-εργασίας και εξασφαλίζοντας την ελευθερία έκφρασης των πολιτών. […] Προκειμένου να εξασφαλιστεί το δικαίωμα του λαού στην πληροφόρηση και τον έλεγχο, πρέπει να επιτρέπεται στα ΜΜΕ να ενημερώνουν ελεύθερα και ειλικρινά για την πορεία των αντιθέσεων κεφαλαίου-εργασίας,[…] πάντα ανεμπόδιστα και χωρίς διαμεσολαβήσεις.
Κάνουμε έκκληση για να επαναφέρουμε την εργατική τάξη στην εξουσία της χώρας μας, και για να ξανακάνουμε την δημόσια σοσιαλιστική ιδιοκτησία πυλώνα της εθνικής μας οικονομίας. […]»
Λι Τσενγρούι, (πρώην διευθυντής της Στατιστικής Υπηρεσίας)
Ξιαντάν Γκονγκ, (καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Πεκίνου)
Χαν Ξιγιά, (πρώην γραμματέας της κινεζικής συνδικαλιστικής συνομοσπονδίας)
Ριξίν Λιου, (πρώην ερευνητής της Κρατικής Επιτροπής Σχεδιασμού)
Ζάο Γκουάνγκβού, (καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Πεκίνου)
Πηγή: www.contropiano.org
Μετάφραση: Άβα Μπουλούμπαση
