Σ’ ευχαριστώ ω εταιρεία, εν αφθονία μου παρέχεις, στέγη τροφή και προστασία…
Οι λέξεις όταν δεν περιορίζονται στη χρηστική τους αξία φιλοδοξούν, συνήθως, να ενσαρκώσουν το πνεύμα αυτού που τις εκφωνεί ή τις αποτυπώνει στο χαρτί. Θα περίμενε λοιπόν κανείς από την Εταιρία Συγγραφέων, σώμα και σωματείο του πνεύματος αν δεν απατώμεθα, ένα πιο διεισδυτικό βλέμμα στα γεγονότα που συνέβησαν ή ακολούθησαν τη μεγαλειώδη διαδήλωση της Κυριακής. Ένα βλέμμα που -εξ αντικειμένου- οφείλει να υπερβαίνει το μήνυμα που εντέχνως εγκλωβίζεται στην επιφάνεια των πραγμάτων, τουτέστιν κάτω από τις πλάκες των σπασμένων μαρμάρων, πίσω από την καμένη βιτρίνα της Kosta Boda ή την είσοδο του κινηματογράφου Αττικόν. Με λίγα λόγια, θα περιμέναμε από το αξιότιμο προεδρείο, να μη συνταχθεί τόσο αβίαστα με την τηλεοπτική ερμηνεία των πραγμάτων, και μάλιστα στην πιο ακραία θεαματική εκδοχή τους – όπως δυστυχώς συνέβη κι αυτή τη φορά.
Τα κεράκια, κ. πρόεδρε, που μερικές δεκάδες ανθρώπων κρατούσαν αναμμένα στα χέρια τους μπροστά από το, κατά την προσφιλή σας έκφραση «βανδαλισμένο» Αττικόν ήταν μια γελοία, εξόχως υποκριτική και προσβλητική χειρονομία. Διότι αυτή η ομάδα των «ολίγιστων» συγγραφέων που μαζεύτηκαν εκεί και τους οποίους επαινείτε – δεν διανοήθηκαν να ανάψουν ούτε κεριά ούτε… λιβάνια, δεν σκέφτηκαν κάτι ευφάνταστο για να αντιδράσουν συλλογικά στην απίστευτη βία που προκαλεί ο γενικευμένος εμπρησμός της χώρας. Δεν διέκριναν το δάσος καν ή μάλλον το διέκριναν μέσα από την αλληλογραφία τους στο Facebook και συμφωνώντας με τον εμπνευστή της διαδικτυακής παρέας Κάθε Σάββατο στην πόλη εξέφρασαν τη λύπη τους, καθώς αυτό το δάσος, ο λαός δηλαδή που πλημμύρισε το Σύνταγμα εκείνη τη μέρα, τους χάλασε το πρόγραμμα της Κυριακής, το οποίο (σημειώστε) προέβλεπε βόλτα και ψώνια στο κέντρο της Αθήνας!
Το σχόλιο, ωστόσο, δεν αναφέρεται σ’ αυτούς, αλλά σ’ εσάς που με σημαία μια ανιστόρητη θέση ξιφουλκείτε ενάντια σε κάθε μορφής βία. Ακόμα κι αν συμμεριζόμασταν την εναντίωσή σας, θα θέλαμε να ρωτήσουμε πώς και δεν δείξατε το ίδιο ευαίσθητος ενάντια στη βία που ξεθεμελιώνει την ελληνική κοινωνία; Δεν είδαμε καμιά ανακοίνωση να καλεί τα μέλη της Εταιρίας να συμμετάσχουν μαζικά στη διαδήλωση, καμιά να καταγγέλλει τα χημικά που έπνιξαν τον κόσμο, κανένα αποτροπιασμό για το παράλογο χτύπημα που δέχθηκαν ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Μανώλης Γλέζος μπροστά απ’ τη Βουλή των Ελλήνων.
Ήταν, άραγε, το αχνό φως των κεριών που δεν σας επέτρεψε να διακρίνετε -εσείς ένας έγκριτος κριτικός της λογοτεχνίας- τη διαφορά ανάμεσα στα ζωντανά μνημεία και στα αστικά ιστορικά κτίρια του Τσίλερ; Κατά παρέκβαση σας πληροφορούμε κι απ’ αυτή τη θέση, ότι για το θέμα του εμπρησμού της Kosta Boda (όχι του κινηματογράφου Αττικόν, αφού οι πάντες συγκλίνουν πλέον ότι αυτό υπήρξε παράπλευρη απώλεια) η Πυροσβεστική διέταξε ήδη προανάκριση. Που σημαίνει, ότι αυτή η αντι-πνευματική υπηρεσία ψάχνει τα πράγματα κάτω και πέρα από την εύκολη και βολική επιφάνεια. Αναρωτιόμαστε, λοιπόν, πού οφείλεται η μονομέρεια και η τύφλωση υμών: στην τυφλή βία ή σε μια βολική πολιτική μάσκα παντός καιρού που, για ευνόητους λόγους, καλύπτει διπλωματικά το πρόσωπο του προεδρείου της Εταιρίας σας;
Τα κεράκια, κ. πρόεδρε, που μερικές δεκάδες ανθρώπων κρατούσαν αναμμένα στα χέρια τους μπροστά από το, κατά την προσφιλή σας έκφραση «βανδαλισμένο» Αττικόν ήταν μια γελοία, εξόχως υποκριτική και προσβλητική χειρονομία. Διότι αυτή η ομάδα των «ολίγιστων» συγγραφέων που μαζεύτηκαν εκεί και τους οποίους επαινείτε – δεν διανοήθηκαν να ανάψουν ούτε κεριά ούτε… λιβάνια, δεν σκέφτηκαν κάτι ευφάνταστο για να αντιδράσουν συλλογικά στην απίστευτη βία που προκαλεί ο γενικευμένος εμπρησμός της χώρας. Δεν διέκριναν το δάσος καν ή μάλλον το διέκριναν μέσα από την αλληλογραφία τους στο Facebook και συμφωνώντας με τον εμπνευστή της διαδικτυακής παρέας Κάθε Σάββατο στην πόλη εξέφρασαν τη λύπη τους, καθώς αυτό το δάσος, ο λαός δηλαδή που πλημμύρισε το Σύνταγμα εκείνη τη μέρα, τους χάλασε το πρόγραμμα της Κυριακής, το οποίο (σημειώστε) προέβλεπε βόλτα και ψώνια στο κέντρο της Αθήνας!
Το σχόλιο, ωστόσο, δεν αναφέρεται σ’ αυτούς, αλλά σ’ εσάς που με σημαία μια ανιστόρητη θέση ξιφουλκείτε ενάντια σε κάθε μορφής βία. Ακόμα κι αν συμμεριζόμασταν την εναντίωσή σας, θα θέλαμε να ρωτήσουμε πώς και δεν δείξατε το ίδιο ευαίσθητος ενάντια στη βία που ξεθεμελιώνει την ελληνική κοινωνία; Δεν είδαμε καμιά ανακοίνωση να καλεί τα μέλη της Εταιρίας να συμμετάσχουν μαζικά στη διαδήλωση, καμιά να καταγγέλλει τα χημικά που έπνιξαν τον κόσμο, κανένα αποτροπιασμό για το παράλογο χτύπημα που δέχθηκαν ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Μανώλης Γλέζος μπροστά απ’ τη Βουλή των Ελλήνων.
Ήταν, άραγε, το αχνό φως των κεριών που δεν σας επέτρεψε να διακρίνετε -εσείς ένας έγκριτος κριτικός της λογοτεχνίας- τη διαφορά ανάμεσα στα ζωντανά μνημεία και στα αστικά ιστορικά κτίρια του Τσίλερ; Κατά παρέκβαση σας πληροφορούμε κι απ’ αυτή τη θέση, ότι για το θέμα του εμπρησμού της Kosta Boda (όχι του κινηματογράφου Αττικόν, αφού οι πάντες συγκλίνουν πλέον ότι αυτό υπήρξε παράπλευρη απώλεια) η Πυροσβεστική διέταξε ήδη προανάκριση. Που σημαίνει, ότι αυτή η αντι-πνευματική υπηρεσία ψάχνει τα πράγματα κάτω και πέρα από την εύκολη και βολική επιφάνεια. Αναρωτιόμαστε, λοιπόν, πού οφείλεται η μονομέρεια και η τύφλωση υμών: στην τυφλή βία ή σε μια βολική πολιτική μάσκα παντός καιρού που, για ευνόητους λόγους, καλύπτει διπλωματικά το πρόσωπο του προεδρείου της Εταιρίας σας;
Σταμάτης Μαυροειδής
Σχόλια
