Εβδομάδα ανακατατάξεων στην κεντροαριστερά. Το ΠΑΣΟΚ αναδεικνύεται χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια σε αξιωματική αντιπολίτευση, ενισχύοντας την θεσμική του θέση στη Βουλή και παγιώνοντας τη δημοσκοπική πρωτοκαθεδρία του στον χώρο της κεντροαριστεράς. Στον ΣΥΡΙΖΑ μετά το συνέδριο-παρωδία που οδήγησε στη διάσπαση του κόμματος οδηγούνται σε εσωκομματικές εκλογές με δεδομένη τη συρρίκνωση. Μια μέρα πριν τις εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε και ο Στέφανος Κασσελάκης για να ανακοινώσει επίσημα την ίδρυση του δικού του κόμματος. Ο χώρος του πρώην-νυν ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να καταγράφει αθροιστικά χαμηλά ποσοστά, αδυνατώντας να κεφαλαιοποιήσει προς όφελος του μερίδα της κυβερνητικής φθοράς, με έντονα τα σημάδια στρατηγικού αδιεξόδου, γεγονός που αντανακλάται και στην εσωστρεφή περιδίνηση του κάθε κόμματος ξεχωριστά.
Η επιστροφή του ΠΑΣΟΚ στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης φαίνεται ότι κλείνει έναν κύκλο που άνοιξε με την κατάρρευση του δικομματισμού και την ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ σε βασικό ανταγωνιστικό πόλο προς τη Ν.Δ. Είναι ενδιαφέρον πως η επαναφορά αυτή δεν γίνεται μέσα από την ενίσχυση του ΠΑΣΟΚ που μοιάζει να ακολουθεί μια στρατηγική συντήρησης δυνάμεων, αλλά περνά μέσα από την ολική αποσύνθεση του ΣΥΡΙΖΑ που ολοκληρώνει τον κύκλο της μνημονιακής και συστημικής του μετάλλαξης. Τη χαριστική βολή έδωσαν οι δύο βουλευτίνες (Θ. Τζάκρη και Γ. Πούλου), που αποχώρησαν από την Κοινοβουλευτική Ομάδα (Κ.Ο.) του ΣΥΡΙΖΑ, δηλώνοντας πως θα ακολουθήσουν τον Στ. Κασσελάκη στο νέο του πολιτικό εγχείρημα, ανοίγοντας για μια ακόμη φορά τη συζήτηση περί «αποστατών» και «κλεμμένων εδρών».
Σε αυτό το κλίμα, στην Κουμουνδούρου στήνουν κάλπες εκλογής του νέου προέδρου. Μια τετράδα υποψηφίων, χαμηλότερης πολιτικής δυναμικής και λιγοστής κοινωνικής διεισδυτικότητας σε σχέση με προηγούμενες εσωκομματικές μάχες, μια θλιβερή εικόνα αυτού που απέμεινε να είναι το κόμμα που μέχρι πριν λίγο καιρό διεκδικούσε να γίνει κυβέρνηση της χώρας. Χωρίς ξεκάθαρο φαβορί ο κομματικός και ισορροπιστής Σωκράτης Φάμελλος, ο αιχμηρός και απρόβλεπτος Παύλος Πολάκης –κόκκινο πανί μέχρι πρότινος για μεγάλη μερίδα του κόμματος–, ο σοβαρός και ευρωπαίος Νικόλας Φαραντούρης, και ο άσχετος με τα κομματικά πράγματα του ΣΥΡΙΖΑ Απόστολος Γκλέτσος θα προσπαθήσουν να προσελκύσουν τα μέλη και τους φίλους του κόμματος, χωρίς κανένας να περιμένει μεγάλη συμμετοχή και τις δημοσκοπήσεις να επιβεβαιώνουν το αβέβαιο της επόμενης ημέρας, ειδικά αν επιβεβαιωθούν τα σενάρια που βλέπουν ντέρμπι μεταξύ Πολάκη και Φάμελλου σε πιθανό δεύτερο γύρο.
Βέβαια, το μέλλον της κεντροαριστεράς δεν θα κριθεί αποκλειστικά στους εσωκομματικούς διαδρόμους. Πολλά φαίνεται να ζυμώνονται και από όσους δεν βρίσκονται στο πρώτο πλάνο αυτών των εξελίξεων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι ολοένα και πιο συχνές παρεμβάσεις του Αλ. Τσίπρα, ο οποίος παρά την απαξίωση του ΣΥΡΙΖΑ και τις προσωπικές ευθύνες –που μετά την κατάρρευση όλο και περισσότεροι του καταλογίζουν–, εμφανίζεται ως ένας πόλος διαμόρφωσης της επόμενης μέρας της «προοδευτικής παράταξης» και απαλλαγμένος από τα «βαρίδια» του ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να παίξει έναν υπερκομματικό ρόλο σε συζήτηση και με άλλα κέντρα (ΓΑΠ, ευρωπαίοι σοσιαλιστές κ.ά.). Αν στα παραπάνω προσθέσουμε και τη στήριξη που έχουν τα διάφορα σενάρια ανασύστασης και ανασύνθεσης της κεντροαριστεράς από συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα (ενδεικτικότερη αυτή των ΜΜΕ του ομίλου Μαρινάκη) γίνεται φανερό ότι ο κύκλος ανακατατάξεων στον ευρύτερο αυτό χώρο δεν θα κλείσει με τις εκλογικές και τις συνεδριακές διαδικασίες που διεξάγονται αυτές τις ημέρες.
Ν.Τ.
