Ο Π. Καραγιαννάκης μιλά για την πρωτοβουλία των άνεργων του Περάματος.
Συνέντευξη στη Μαίρη Ευθυμιάτου.
Από την προηγούμενη Τρίτη, 7 Ιουνίου, οι εργαζόμενοι-άνεργοι της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης Περάματος ξεκίνησαν καθημερινές κινητοποιήσεις, στην Πλατεία Ηλεκτρικού στον Πειραιά. Ο Παναγιώτης Καραγιαννάκης, μέλος του Δ.Σ. του Συνδικάτου Μετάλλου Πειραιά, από τους πρωτεργάτες αυτής της κίνησης, μιλά στον Δρόμο για αυτή την πρωτοβουλία.
Πείτε μας, ποιοι συγκροτούν την Πρωτοβουλία για τη Διάσωση της Ζώνης και ποιος είναι ο σκοπός των κινητοποιήσεων;
Σε ένα περιβάλλον έντονης εξαθλίωσης των χιλιάδων ανέργων της Ζώνης, αποφασίσαμε μια ομάδα ανθρώπων να ξεκινήσουμε μια Πρωτοβουλία για τη διάσωση της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης, που για χρόνια αποτελούσε τον κύριο πνεύμονα εργασίας και ζωής στην ευρύτερη περιοχή του Πειραιά. Μέσα από συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς, αλλά και στο κέντρο ανέργων της Ζώνης στο Πέραμα, συγκροτήθηκε μια ανοιχτή μάζα ανθρώπων που αποφάσισαν να φτιάξουν την Πρωτοβουλία για τη Διάσωση της Ζώνης. Αποφασίσαμε έτσι, πάντα κατόπιν συνέλευσης, να διευρύνουμε την αντίθεσή μας στην πολιτική της κυβέρνησης και της τρόικας που μας οδηγούν σε περαιτέρω εξαθλίωση και ανεργία, ξεκινώντας κινητοποιήσεις στην Πλατεία του Ηλεκτρικού.
Τι συμβαίνει, λοιπόν, στην Πλατεία Ηλεκτρικού; Πώς ενημερώνετε τον λαό του Πειραιά; Πώς έχετε αποφασίσει να κλιμακώσετε την κινητοποίησή σας;
Ουσιαστικά ο κόσμος που συγκροτεί την Πρωτοβουλία, είναι μέλη του Συνδικάτου Μετάλλου, τα οποία έχουν διαφωνήσει με τις προσπάθειες που έχει έως τώρα κάνει η πλειοψηφία του συνδικάτου για επανενεργοποίηση της Ζώνης και που έχουν οδηγήσει σε αδιέξοδο. Αποφασίσαμε να μεταφέρουμε το κέντρο ανέργων από το Πέραμα, στην πιο «ζωντανή» πλατεία της πόλης του Πειραιά. Εκεί ενημερώνουμε τον κόσμο με έντυπο υλικό, ζητάμε τη συμπαράστασή του, και καλούμε όλους τους πολίτες, αλλά και οργανωμένους φορείς της πόλης να στηρίξουν την Πρωτοβουλία.
Βρισκόμαστε στο ίδιο πνεύμα με το κίνημα της «Πλατείας Συντάγματος» και στόχο έχουμε όχι μόνο να περιγράφουμε τα προβλήματα της Ζώνης και την ανεργία που έχει προκληθεί στην ευρύτερη περιφέρεια του Πειραιά από την αποδυνάμωση της ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας, αλλά να «ζυμώσουμε» στον κόσμο του Πειραιά το πνεύμα της ανατροπής και της αντίστασης, για να φύγει αυτή η πολιτική που μας έχει οδηγήσει έως εδώ.
Ήδη έχουμε αποφασίσει την Κυριακή, 12 Ιουνίου, να ανέβουμε μαζικά στην Πλατεία Συντάγματος, ενώ καλούμε σε μαζική παν-πειραϊκή συγκέντρωση την ερχόμενη Τρίτη, 14 Ιουνίου, στις 19.00, αλλά και συμμετέχουμε ενεργά στην πανεργατική απεργία της 15ης Ιουνίου.
Υπάρχει ανταπόκριση από οργανωμένους φορείς του Πειραιά;
Από τις επαφές που κάναμε για να διευρύνουμε την Πρωτοβουλία, προκύπτει ότι αρκετοί από τους κοινωνικούς και πολιτικούς φορείς του Πειραιά ανταποκρίνονται θετικά. Και τα δημοτικά συμβούλια, αλλά και το Βιοτεχνικό Επιμελητήριο βλέπουν θετικά την κινητοποίηση και φαίνεται να συστρατεύονται στον αγώνα.
Σας κατηγορούν όμως για «φιλοεργοδοτικά αιτήματα»…
Αυτές οι επιθέσεις εκπορεύονται από την πλειοψηφία του Συνδικάτου Μετάλλου. Δεν γίνεται να μας κατηγορούν αφενός ότι «αντιγράψαμε τα αιτήματά τους», αφετέρου ότι «εξυπηρετούμε εργοδοτικά συμφέροντα» ή ότι διασπάμε το Συνδικάτο. Αυτό που η Πρωτοβουλία επιχειρεί είναι να δρομολογήσει μια αγωνιστική κατάσταση που να εμπλέκει όσο περισσότερο πλατύ κόσμο γίνεται, κοινοποιώντας τα προβλήματα της Ζώνης. Ας μην ξεχνάμε ότι η Ζώνη θα μπορούσε να απασχολεί έως και 4.500 ανθρώπους (από στοιχεία του ΟΑΕΔ για όσους λαμβάνουν το έκτακτο επίδομα) και τα τελευταία 2,5 χρόνια απασχολεί μόλις 500 και, μάλιστα, εκ περιτροπής.
Μια διαφορετική συζήτηση για το Xρέος
Συζήτηση με θέμα τα αίτια της κρίσης χρέους της Ελλάδας, καθώς και τις εναλλακτικές προοπτικές εξόδου από την κρίση, πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Πέμπτης στην Πλατεία ΗΣΑΠ στον Πειραιά, με διοργανωτές τους ανέργους μεταλλεργάτες από την Ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη Περάματος και κύριο ομιλητή τον οικονομολόγο Κώστα Λαπαβίτσα. Η εκδήλωση εντάσσεται στην μακρά σειρά κινητοποιήσεων που καθημερινά πλέον πραγματοποιούν οι εργαζόμενοι, ζητώντας λύση στα μακροχρόνια προβλήματά τους. Σημαντικότερο φυσικά, η ανεργία, σε μία χώρα που είναι από τις πρώτες δυνάμεις στη Ναυτιλία παγκοσμίως (!).
Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν εξαιρετική, καθώς εκτός από τους πολλούς ανέργους, αρκετοί άνθρωποι όλων των ηλικιών ανταποκρίθηκαν και συμμετείχαν στη συζήτηση με πλειάδα ερωτήσεων. Η πρώτη κληρονομιά που αφήνει το κίνημα των πλατειών, είναι ακριβώς αυτή η πρωτόγνωρη όσμωση ανθρώπων από διαφορετικά περιβάλλοντα. Τα μεγάλα προβλήματα της Ζώνης, η παραγωγική διάλυση της χώρας, η περαιτέρω χειροτέρευση της θέσης των ανέργων και ο τρόπος που όλα τα προηγούμενα συνδέονται με την κρίση χρέους και τις επιβαλλόμενες πολιτικές, πραγματεύθηκαν σε βάθος, φωτίζοντας πλευρές της πραγματικότητας που κανένα συμβατικό ΜΜΕ δεν πρόκειται να ασχοληθεί. «Υπάρχουν δύο πολιτικές επιλογές σε σχέση με την κρίση. Η μία ακολουθείται στον παρόντα χρόνο και φέρνει ανεργία, ύφεση και το 2014-15 χρεοκοπία. Αλλά υπάρχει και μια ακόμη, υπέρ της εργασίας και της ανάπτυξης. Αλλά προϋποθέτει την ρήξη», ανέφερε ο καθηγητής. Μεγάλος αριθμός ανέργων εξέφρασε ότι «πρέπει να μάθουμε επιτέλους τι χρωστάμε, σε ποιόν, και πόσα», συμφωνώντας με την άποψη του Κ. Λαπαβίτσα ότι «πρέπει να αρνηθούμε να πληρώσουμε το επαχθές χρέος, γιατί εκ των πραγμάτων το χρέος είναι τόσο μεγάλο, που είναι αδύνατον να πληρωθεί. Πρώτα από όλα όμως, πρέπει να υπάρξει κοινωνικός έλεγχος, ώστε να ξέρουμε την πραγματική φύση του χρέους».
Παρά τις εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες, η συζήτηση κράτησε για αρκετές ώρες, δίνοντας ένα ελπιδοφόρο μήνυμα ότι η κοινωνία αρχίζει και σπάει τα δεσμά του μνημονιακού φόβου. Αναλογιστείτε, πόσο συχνά βλέπουμε κοινές συζητήσεις πανεπιστημιακών και μεταλλεργατών;
