Μια χώρα μοιρασμένη στα δύο, υπό διπλή κατοχή: ινδική και πακιστανική. Η Ινδία και το Πακιστάν έχουν πολεμήσει επανειλημμένα μεταξύ τους διεκδικώντας ολόκληρο το έδαφος του Κασμίρ. Όμως καμία από τις δύο κατοχικές δυνάμεις δεν «σκέφτηκε» να ρωτήσει τους ίδιους τους κατοίκους του Κασμίρ, που αντιστέκονται με κάθε τρόπο εδώ και δεκαετίες, σε ποια χώρα θέλουν να ζουν! Και εύλογα: η πλειοψηφία τόσο αυτών που ζουν υπό ινδική κυριαρχία όσο και αυτών που ζουν υπό πακιστανική, επιθυμεί ένα Κασμίρ ενιαίο και ανεξάρτητο. Ενώ υπάρχει και ισχυρό ποσοστό των μουσουλμάνων, που πλειοψηφούν στο Κασμίρ, οι οποίοι ευνοούν την προσχώρηση και του «ινδικού» τμήματος στο Πακιστάν…
Παλιά ιστορία; Πράγματι, έτσι φαίνεται με τα μάτια όποιου περιορίζει την πληροφόρησή του στα μεγάλα διεθνή ΜΜΕ. Διότι δεν ακούγεται πουθενά ότι από τον Ιούλιο ο ακήρυκτος πόλεμος έχει αναζωπυρωθεί, με καθημερινές αιματηρές συγκρούσεις μεταξύ άοπλων διαδηλωτών, ενόπλων ομάδων και του ινδικού και πακιστανικού στρατού. Μονάχα στο «ινδικό» τμήμα οι διαδηλωτές μετρούν 100 νεκρούς και 15.000 τραυματίες! Εκ των οποίων 900 φέρουν τραύματα στα μάτια λόγω της χρήσης πλαστικών σφαιριδίων από τις ινδικές δυνάμεις καταστολής, που σημαδεύουν απευθείας τα κεφάλια…
Όπως επισημαίνει η εφημερίδα «Κόκκινη Σημαία», που απηχεί τις απόψεις ενός από τα μαρξιστικά-λενινιστικά κόμματα της Ινδίας, αυτός ο τερατώδης αριθμός σημαίνει ότι κατά μέσο όρο τραυματίζονται 8 άνθρωποι ανά ώρα, διαρκώς επί δυόμιση μήνες! Αλλά γιατί να ασχοληθούν τα διεθνή ΜΜΕ με τέτοιες λεπτομέρειες στην άλλη άκρη της γης… Το ινδικό επαναστατικό κίνημα στο σύνολό του, και δεδομένου ότι οι διαδοχικές κυβερνήσεις παραβίασαν κατάφωρα τις εγγυήσεις αυτονομίας που προέβλεπε η συνθήκη προσχώρησης του 1951, υποστηρίζει το δικαίωμα των κατοίκων αυτής της κατεχόμενης χώρας στην αυτοδιάθεση και την επίλυση της αιματηρής σύγκρουσης δεκαετιών με ενιαίο δημοψήφισμα σε ολόκληρο το Κασμίρ.
