Του Νίκου Σταθάκου *.
Εδώ και λίγο καιρό δημιουργήθηκε «το προζύμι» για μία νέα Φιλική Εταιρεία, ένα νέο σύγχρονο ΕΑΜ.
Δεν έχουμε καιρό. Δεν χρειάζεται «να ψάχνουμε τα ίχνη». Το φίδι ενός ολοκληρωτικού ολοκληρωτισμού βρίσκεται μπροστά μας!
Καταστρέφει και ασελγεί στα πάντα.
Κατακτήσεις, ιστορία, πολιτισμός, παράδοση, αλέθονται και πολτοποιούνται με το πιο ανελέητο, επιστημονικά διεστραμμένο τρόπο. Όμως, το Μέτωπο είναι εδώ.
Στο Κολοσσαίο, που έχουν καταστρέψει τη χώρα μας, ο σύγχρονος πολιτικός υπόκοσμος. Η ανατροπή και η αλληλεγγύη θα τους χαλάσουν τα σχέδια.
Όμως πριν πρέπει «να σηκωθούμε όλοι λίγο ψηλότερα»… !
Στα θεμελιώδη, λοιπόν, και όποιος αντέξει.
Ζήτησε «φωτιά». Πορέψου με γνώση. Μίσησε τον οίκτο. Αντιστάσου στη συνήθεια. Ζήσε την πάλη. Σκότωσε την απελπισία. Λάτρεψε τον Τσε. Πόθησε την επανάσταση.
Στη σκάφη της ανάγκης, ζύμωσε την ελπίδα. Ψωμί σταρένιο για όλους να μοιράσουμε. Ένα βιβλίο με το μανιφέστο της Απελευθέρωσης για το προσκέφαλο των παιδιών. Όμως να μην ξεχάσουμε το κρεμασμένο κεφάλι του πρωτοκαπετάνιου. Την κατάμαυρη εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη.
Φτερά να δώσουμε στο λαό μας.
Η ανάγκη με τη ελευθερία μαζί να πολεμήσουν.
Να μαζέψουμε όλα «τα σταφύλια της οργής και της αγανάκτησης».
Να μετατρέψουμε την πίκρα και τον πόνο σε οργάνωση.
Να αποφύγουμε τις συμπληγάδες της πλάνης.
Να βιαστούμε χωρίς άλλο.
Δεν έχουμε καιρό.
Να επιστρέψουμε στα θεμελιώδη.
«Την παλιά στράτα» να περπατήσουμε.
Να τιμήσουμε με πράξεις «τις τράπεζες του αίματος και της θυσίας» των παλιών. Πίστη να στείλουμε στους αδικημένους. Φουρνέλο να βάλουμε στην ηλιθιότητα, την αδικία και την απάτη.
Να σιχαθούμε τα ψίχουλα που μας πετάνε.
Να ξυπνήσει ο αετός μέσα μας.
«Στο χαίρε Καίσαρα οι ηλίθιοι σε χαιρετούν». Να πούμε: «Χαίρε σάπιε, οι προλετάριοι σε ανατρέπουν»!
Καραβοφάναρο να ’χουμε για τις κακοτοπιές. Τις φάμπρικες να βγάλουμε σεργιάνι. Τ’ άρματα «να γυαλίσουμε» στο ήλιο. Ήρθαν χρόνοι δίσεκτοι. Ο εχθρός σαρώνει τα πάντα. Την καρδιά, τη λάβρα πρέπει να στείλουμε στο μέτωπο. Με τους φόβους μας να ξεμπερδέψουμε… φρόνιμα να κουβεντιάσουμε με το παρόν. Οι πράξεις σπέρνουν δίκιο. Έχουν δίκιο. Κοιλοπονούν την ελπίδα.
Καλή μαμή η ιστορία.
Ανθρώπινη ευτυχία γεννάει.
«Δεν πνίγηκε ο νεοσσός στην κούνια του».
Κυκλοφορεί στα πέρατα του κόσμου.
Με καθαρό βλέμμα.
Με αφορμή ένα χαμόγελο.
Χαμένα δεν πάνε τα χρόνια μας.
Το οφείλουμε
Στον Λαμπράκη, τον Καλτεζά, τον Κουμή, την Κανελλοπούλου, την Σωτηρία, τον Τεμπονέρα, τον Αλέξη…
Τίποτα δεν πάει χαμένο!
Όμως τώρα αρχίζουν τα δύσκολα.
«Η Διεθνής των ικανοποιημένων», ντυμένη φόνος θερίζει τα πάντα.
Πόλεμος ταξικός διεξάγεται χωρίς έλεος.
Να μην υποκύψουμε στους εφιάλτες.
Να μη θεωρήσουμε φυσικό γεγονός τα κλειστά εργοστάσια, τη φτώχεια, την ατιμία, τη ναρκολαγνεία, τους άστεγους, τους πεινασμένους, την πολτοποίηση των νέων, τους σαλεμένους αυτού του κόσμου. Μετά το 1917… να δούμε ξανά την Ιθάκη.
Ομορφιά απέραντη κρύβεται στο έμπα του 21ου αιώνα.
Η μούχλα που απλώνεται ανελέητα παντού, δεν θα γεννήσει πενικιλίνη!
Θα γεννήσει το φάρμακο για την οριστική αντιμετώπιση του κοινωνικού, πολιτιστικού, οικονομικού και ηθικού καρκίνου που απειλεί ακόμη και τις κόρες της Ακρόπολης.
Όμως «το νου μας και τα μάτια μας». Στη γωνία μας περιμένουν σκυλιά ατάιστα.
Η κοινωνία δεν πίστευε στον ερχομό «των δέκα πληγών».
Όταν ο Γερμανός διοικητής ανέκρινε την κλωστοϋφαντουργία Ναταλία, της είπε κομπάζοντας: τι ξέρεις μωρή για τη Διεθνή; Και αυτή του απάντησε «Κάτσε κάτω ρε! Αυτή είναι η Διεθνής!»
Αυτό πρέπει να ‘ναι το Μέτωπο.
Έχουμε δουλειά, σύντροφοι.
Στους καφενέδες. Τις ρούγες και τις μαζώξεις των εργατών «το πάνω χέρι» έχουν οι κλέφτες και οι ρουφιάνοι. Ο πολιτικός υπόκοσμος ντυμένος τάξη «προστασία» πουλάει χωρίς να του το ζητάμε.
Όμως τώρα που ζορίζουν τα πράγματα ολοφάνερα γίνονται όλα.
Έτσι σύντροφοι, πρέπει:
Τον Καιάδα της ανισότητας να κατεδαφίσουμε. Τον σακάτη που μας σακατεύει να καταργήσουμε. Την Ενάτη της επανάστασης να παίξουμε στις εργατογειτονιές του κόσμου.
Να αθροίσουμε τις δυνάμεις μας.
Να αφαιρέσουμε προβλήματα.
Να εξαφανίσουμε την διχόνοια.
Στο δίλημμα Αγχόνη ή Απόσπασμα; Να πούμε Επανάσταση.
Και τότε «θα σμίξουν» ο Άρης με την Ρόζα, ο Τσε με τον Ίλιτς, ο Νίκος με το Φιντέλ χορό να στήσουν στις γραμμές των ανταρτών.
«Οι νεκροί θα βγουν στο ξάγναντο. Πρωτοπανηγυριώτες».
Ένα καλό έχει ο καπιταλισμός τις μέρες μας. Θα μας κάνει όλους κομμουνιστές!
Έτσι, ο κόσμος που θα φτιάξουμε θα ‘χει κάτι από «την τρυφεράδα» της άνοιξης, «τη ζέστη» του καλοκαιριού, «το μέτρο» του φθινοπώρου και «το άσπρο» του χειμώνα.
Γεια και χαρά.
* Ο Νίκος Σταθάκος είναι υποψήφιος για την Περιφέρεια Πειραιά με την Ελεύθερη Αττική.
