Του Μάριου Διονέλλη
Η εικόνα των συνανθρώπων μας που μεταφέρθηκαν στην Τουρκία στο πλαίσιο της συμφωνίας για το προσφυγικό πληγώνει όχι μόνο την ανθρωπιά μας αλλά και το ίδιο το οικοδόμημα της Ευρώπης της (υποτίθεται) δημοκρατίας και του (δήθεν) διαφωτισμού.
Τα κρεμασμένα χέρια τους έξω από τα κελιά των τουρκικών φυλακών δεν θα έπρεπε να αφήνουν κανέναν να κοιμηθεί ήσυχος στην αποδώ πλευρά του Αιγαίου. Ειδικά αν ξέρεις πως λίγες ώρες πριν ζητούσαν από σένα σωτηρία από τον πόλεμο και τη δυστυχία. Ειδικά αν ξέρεις πως η δική σου αριστερή κυβέρνηση συνετέλεσε στην εικόνα αυτή.
Η Τουρκία ΔΕΝ είναι ασφαλής χώρα για τους πρόσφυγες και όσο η Ευρώπη κάνει ότι δεν το βλέπει, τόσο η δική μου χώρα θα έπρεπε να το φωνάζει όλο και πιο δυνατά.
Αντ’ αυτού πανηγυρίζει για μια συμφωνία-ντροπή, ενώ πλέον έφτασε στο σημείο να διώκει και τους αλληλέγγυους, αντί να καταφέρει να ελέγξει την ύπαρξη και λειτουργία των «περίεργων» ΜΚΟ.
Κι όλα αυτά ελπίζοντας πως στο άλλο μέτωπο, θα σου χαρίσουν κάτι τις απ’ το χρέος. Μα ούτε κι εκεί θα σου κάνουν τη χάρη. Γιατί πήραν χαμπάρι πως δεν έχεις καμιά διάθεση να πεις ένα «όχι» και θα σε πατήσουν απ’ όπου μπορούν.
Και συ ετοιμάζεσαι να αυξήσεις κι άλλο τον ΦΠΑ στα τρόφιμα και να κόψεις κι άλλο τις συντάξεις.
Κάποτε έλεγες πως είσαι κάθε λέξη του Συντάγματος. Εμείς και οι πρόσφυγες που… «επαναπροωθείς», είμαστε κάθε λέξη των συμφωνιών κάτω από τις οποίες βάζεις την υπογραφή σου.
