Του Κώστα Γκιώνη
Ζούμε σε μια εποχή που τα πάντα καταρρέουν, οι ζωές δοκιμάζονται σ’ ένα περιβάλλον αβέβαιο, όπου τίποτα δεν είναι δεδομένο. Υπάρχει μια κυβέρνηση πανίσχυρη (41%), με μια αντιπολίτευση ανύπαρκτη και πολυδιασπασμένη που λειτουργεί ως κομπάρσος, χορεύοντας σαν την αρκούδα στο ρυθμό που της δίνει το ντέφι της κυβέρνησης.
Και αφού έχουμε λύσει όλα τα θέματά μας, βιώνοντας την απόλυτη ευδαιμονία της ανάπτυξης, είπε η κυβέρνηση να λύσει και το θέμα των ομοφυλοφίλων! Ποιος; Η δεξιά! Που, αν γίνει ένα δημοψήφισμα στους κόλπους της Ν.Δ., πάνω από 90% θα είναι εναντίον. Αλλά και η «αριστερά» δεν πάει και πολύ πίσω…
Ένα θέμα που δεν χρειάζεται να είναι θέμα. Όλοι είμαστε άνθρωποι και έχουμε τα ίδια δικαιώματα, είτε αυτό αρέσει, είτε δεν αρέσει. Διότι όταν αρχίζεις και κάνεις εκπτώσεις στα ανθρώπινα δικαιώματα, ή θεωρείς ότι στον δικό σου κόσμο δεν χωράνε άλλοι κόσμοι, τότε κάποια στιγμή και ο δικός σου κόσμος δεν θα αρέσει σε κάποιους άλλους.
Η αντιπολίτευση έπεσε με τα μούτρα στο τυρί, μη βλέποντας για μια ακόμα φορά τη φάκα, και μπήκε για άλλη μια φορά σ’ αυτήν την κατευθυνόμενη επικαιρότητα, ξεχνώντας τα τεράστια προβλήματα που μας σφίγγουν το λαιμό και δεν μας αφήνουν να πάρουμε ανάσα. Η κοινωνία δεν έχει την δύναμη να αντιδράσει. Σωστά λέει ο φίλος και συνεργάτης του Δρόμου Αντώνης Ανδρουλιδάκης:
«Όπως ένα παιδί που κακοποιείται από τους γονείς του δεν σταματά να αγαπά τους γονείς του, αλλά σταματά να αγαπά τον εαυτό του, έτσι και μια κοινωνία που κακοποιείται κατ’ επανάληψιν από τους κυβερνώντες της, μαθαίνει στο τέλος, όχι να μισεί τους κυβερνώντες-κακοποιητές της, αλλά τον ίδιο τον συλλογικό της εαυτό»…
Εις μνήμην
Μια τέτοια μέρα όμως δεν θα μπορούσα να μην κάνω αναφορά στον μεγάλο αγωνιστή και τραγουδοποιό Πάνο Τζαβέλλα. 27 Γενάρη ήταν του 2009 που αποφάσισε ν’ αφήσει αυτόν τον κόσμο και να πάει εκεί που ανήκει, στο φως…
Ο Πάνος Τζαβέλλας ήταν τεράστια προσωπικότητα, ένας αλύγιστος αγωνιστής. Όπως ο Θεοδωράκης κατάφερε και έβαλε στα χείλη των λαϊκών ανθρώπων του μεροκάματου τους στίχους των μεγάλων μας ποιητών, έτσι και ο Πάνος ο Τζαβέλλας κατόρθωσε να ξαναφέρει στην επικαιρότητα το αντάρτικο και επαναστατικό τραγούδι, και να το σιγοτραγουδήσουν τα νέα παιδιά, που δεν είχαν καμία σχέση ούτε με την εποχή ούτε με τον χώρο της αριστεράς.
Πρόσθεσε κι έναν νέο όρο στην πλούσια ελληνική γλώσσα. Αναφέρομαι στον όρο «κυρ-Παντελής», ο οποίος αντικατέστησε πλήρως τον όρο του συμβιβασμένου που κοιτάει την δουλειά του, ενός τύπου ανθρώπου που είναι εξαιρετικά πιο επικίνδυνος από τον μεγαλοαστό, επειδή είναι αυτός που τον εκτρέφει…
«Ξυπνήστε» έλεγε σ’ ένα τραγούδι του, που παραμένει ακόμα τόσο επίκαιρο…
