Μονόδρομος ο αγώνας για την απόσυρσή του
Του Στρατή Πλωμαρίτη *
Η χρεοκοπία της παρέμβασης που είχε επιχειρηθεί πριν από χρόνια στην Τοπική Αυτοδιοίκηση με τον «Καποδίστρια» ήταν εμφανής και στον τελευταίο πολίτη αυτής της χώρας. Η ανάγκη, λοιπόν, μιας νέας διοικητικής μεταρρύθμισης, που θα αξιολογούσε τι είχε γίνει καθώς και το πώς και το γιατί φθάσαμε στο σημερινό αδιέξοδο, με νομούς και δήμους ανίκανους να απαντήσουν στα προβλήματα της περιφέρειας και των κατοίκων της, υπερχρεωμένους, χωρίς υποδομές και προσωπικό, άνδρα σκανδάλων και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος και πλήρως απαξιωμένους στη συνείδηση του κόσμου, ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής. Μιας διοικητικής μεταρρύθμισης που θα άλλαζε με τρόπο ρηξικέλευθο το μοντέλο διοίκησης της χώρας σε όλα τα επίπεδα άσκησης της εξουσίας.
Κανείς, όμως, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι η απάντηση στο πρόβλημα που αναζητούσε, με τρόπο επιτακτικό και αγωνιώδη, λύση εδώ και τώρα, θα ήταν ο «Καλλικράτης».
Κανείς δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι ο «Καλλικράτης», αντί να εκδημοκρατίσει το μοντέλο διοίκησης στο επίπεδο της περιφέρειας, θα αναπαρήγαγε το συγκεντρωτισμό της κεντρικής-κρατικής εξουσίας. Κανείς δεν μπορούσε να σκεφθεί ότι ο «Καλλικράτης» θα αποτελούσε μια συγκροτημένη, ολοκληρωμένη και καλά μελετημένη προσπάθεια επιβίωσης και επιβολής του δικομματισμού, στο επίπεδο της περιφέρειας, και εξοβελισμού της Αριστεράς αλλά και όλων των μικρών αυτόνομων τοπικών κινήσεων και συλλογικοτήτων από τα κοινά. Κανείς δεν περίμενε ότι, στη θέση της αναγκαίας αποκέντρωσης των αρμοδιοτήτων προς τις αιρετές περιφέρειες, θα επινοούνταν οι περιφερειακές διοικήσεις, που θα υπονόμευαν, εις το διηνεκές, τους αιρετούς και θα αποτελούσαν το μακρύ βραχίονα της κεντρικής-κρατικής διοίκησης, που θέλει να ελέγχει τις ζωές μας και τις δραστηριότητές μας σε όλες τους τις εκφράσεις. Κανείς δεν διέθετε τη διαστροφή να φανταστεί ότι, αντί της απαραίτητης μεταφοράς πόρων προς τα νέα μορφώματα της Αυτοδιοίκησης Α’ και Β’ βαθμού, θα ομολογούσε η κυβέρνηση, με απύθμενο κυνισμό και θράσος, ότι από τη νέα διοικητική μεταρρύθμιση αναμένει οικονομία κλίμακας για την κεντρική διοίκηση. Κανείς, τέλος, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι η νέα παρέμβαση στο χώρο της αυτοδιοίκησης, που ακούει στο εύηχο όνομα «Καλλικράτης», θα αποτελούσε τον «εφιάλτη» για χιλιάδες εργαζόμενους στην Τ.Α. και θα γεννούσε ανεργία, φτώχεια και δυστυχία για χιλιάδες νοικοκυριά. Τα πράγματα, ύστερα από όσα αναφέρθηκαν παραπάνω, είναι κάτι περισσότερο από ξεκάθαρα. Είναι κρυστάλλινα και διάφανα. Ο «Καλλικράτης» είναι ένα ακόμη μέτρο στο πλαίσιο της εφαρμοζόμενης δημοσιονομικής πολιτικής από τη μεριά της κυβέρνησης, όπως είναι οι περικοπές στους μισθούς, οι αυξήσεις στο ΦΠΑ, η κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού, η κατεδάφιση του ασφαλιστικού και τόσα άλλα που μας ετοιμάζει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Έτσι πρέπει να τον αντιμετωπίσουμε και δεν έχουμε παρά να ζητήσουμε την απόσυρσή του, όπως ζητάμε την απόσυρση όλων των άλλων μέτρων. Όταν διεκδικούμε την ανατροπή της ασκούμενης πολιτικής στους χώρους δουλειάς, στους δρόμους, στα συνδικάτα, στη Βουλή και όπου αλλού, πρέπει να έχουμε ξεκάθαρα κατά νου ότι αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της πολιτικής είναι και ο «Καλλικράτης».
Και μέσα από αυτό το πρίσμα πρέπει να δούμε και τη συμμετοχή μας στις προσεχείς δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές. Στις σκέψεις μας, στις προτάσεις μας, στη λογική μας δεν έχουν θέση ιδέες συμπόρευσης ή συνεργασίας οιασδήποτε μορφής με πρόσωπα, κινήσεις και κόμματα που κινούνται στη λογική της ασκούμενης πολιτικής.
*Ο Στρατής Πλωμαρίτης είναι νομαρχιακός σύμβουλος Θεσσαλονίκης.
