Το λιμάνι και το ποτάμι παρασέρνουν τα κόμματα. Αυτός ήταν ο τίτλος άρθρου του Πρώτου Θέματος που παρουσιάζει, διθυραμβικά τα φαινόμενα Θεοδωράκη και Μώραλη – Μαρινάκη σαν πειράματα μεγάλης ανανέωσης της πολιτικής ζωής.
Τους παλιούς πολιτικούς τους γνωρίσαμε. Ας επενδύσουμε τώρα σε νέα, άφθαρτα και πετυχημένα πρόσωπα, μακριά από το παραδοσιακό κομματικό κατεστημένο. Αυτό είναι περίπου το νόημα του άρθρου αλλά και ανάλογων τοποθετήσεων τελευταία. Το νήμα που κάνει – εύστοχα, άθελά του – το συγκεκριμένο άρθρο, είναι ότι συνδέει και αντιμετωπίζει ενιαία τις δύο καταστάσεις σαν όψεις του ίδιου νομίσματος που είναι η πολυπόθητη «ανανέωση» του πολιτικού σκηνικού.
Το πολιτικό σύστημα έχει ένα μεγάλο πρόβλημα. Ο παραδοσιακός δικομματισμός που εγκλώβιζε, μέσα από την αντιπαράθεση των δύο πόλων του, ένα 80% των πολιτών, δεν υπάρχει πια.
Ο χώρος της Ν.Δ. κινείται σε ιστορικά χαμηλά και με φυγόκεντρες τάσεις στο εσωτερικό του. Το πάλαι ποτέ ισχυρό ΠΑΣΟΚ σε πλήρη καθίζηση και αποσύνθεση, σπαρασσόμενο από αντιπαράθεση φατριών και στρατοπέδων. Η Συριζική Αριστερά, παρά τα σοβαρά της ελλείμματα, παραμένει ισχυρή χωρίς να έχει προσδεθεί στο άρμα κάποιου από τους – εγχώριους και διεθνείς – συστημικούς παίκτες.
Πώς θα αναπαραχθεί το σύστημα και θα περισωθεί ο πολιτικός έλεγχος της χώρας με αυτή την κατάσταση στο πολιτικό σκηνικό; Δεν υπάρχει ένα μόνο σενάριο. Η κατάσταση (για να θυμηθούμε τα λόγια ενός άλλου… πετυχημένου στον τομέα του) θυμίζει ασθενή σε δύσκολη κατάσταση στον οποίο δοκιμάζονται διάφορες θεραπείες, μήπως και αντιδράσει θετικά σε κάποια από αυτές, με αμφίβολα ή και αρνητικά πολλές φορές αποτελέσματα.
Πρώτη θεραπεία: Ανασυγκρότηση του δεξιού χώρου με ανοίγματα από Κέντρο μέχρι Ακροδεξιά αλλά και με ευρωπαϊκό προφίλ και ίδρυση νέου κόμματος κατά τα ρηξικέλευθα πρότυπα του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Υπό σκέψη, θα εξεταστεί μετά τις εκλογές.
Δεύτερη θεραπεία: Ανασύσταση των υπολειμμάτων της υπαρκτής Κεντροαριστεράς, ενότητα όσων μπορούν να ενωθούν (ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ και ό,τι άλλο προκύψει) για να φτιαχτεί ένας πόλος. Δοκιμάστηκε με την Ελιά και την ευγενική χορηγία του γνωστού συγκροτήματος αλλά απέτυχε… Αναμένεται συνέχεια με άλλες παραλλαγές.
Τρίτη θεραπεία: Επιχείρηση εξημέρωσης του ΣΥΡΙΖΑ. Μετατόπισή του σε κεντροαριστερές θέσεις, εγκατάλειψη του λαϊκισμού, ώθησή του σε συνεργασίες με κάποιον από τους άλλους υπό διαμόρφωση πόλους με συμπληρωματικό ρόλο. Θα επιχειρείται με διάφορους τρόπους, δοκιμές, γέφυρες και πιέσεις.
Τέταρτη θεραπεία: «Άφθαρτες» λύσεις έξω από την πολιτική. Πετυχημένοι, νέοι, ωραίοι κλπ. Με μέτωπο, κυρίως, απέναντι στο λαϊκισμό και την Αριστερά. Πιο θολή θεραπεία, μαζεύει όμως ψήφους και βλέπουμε τι θα τις κάνουμε.
Πέμπτη θεραπεία: Επιχειρηματική πολιτική σε διάφορες εκδοχές. Μαρινάκης, Κόκκαλης, Μπέος, κόμματα – εταιρίες, κόμματα – ομάδες, κόμματα – γκάνκστερ κλπ. Απευθείας και αδιαμεσολάβητη άσκηση πολιτικής από τα μεγάλα συμφέροντα. Χωρίς πολλά – πολλά, για να γίνονται οι δουλειές απλά και γρήγορα.
Έκτη, έβδομη, όγδοη κλπ θεραπεία είναι στο πρόγραμμα. Θεραπείες – σοκ, μεταμοσχεύσεις, παραισθησιογόνα, υπνωτικά, όλα θα δοκιμάζονται παράλληλα, προσδοκώντας την ανάταξη ή την… ανάσταση. Η πραγματική ανάσταση είναι μια άλλη συζήτηση…
