Μια πρόταση με δύο λέξεις που ψάχνουν να βρουν τον χώρο τους στην καθημερινή μας πραγματικότητα, η μία καταπιεσμένη και περιορισμένη από το άναρχα σχεδιασμένο αστικό περιβάλλον και η άλλη αποκλεισμένη από την ελληνική μουσική βιομηχανία και από την τηλεοπτική επιβολή που καθορίζει τις πολιτιστικές μας συνήθειες.
Jazz στο πάρκο, είναι ο τίτλος μιας διαφορετικής εκδήλωσης, ενταγμένης στο πλαίσιο των ετήσιων υποχρεώσεων των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, οι οποίοι συνήθως αναπαράγουν εκδηλώσεις αλλά δεν δημιουργούν πολιτισμό.
Το πολιτιστικό κέντρο του δήμου Ιλίου τόλμησε να οργανώσει, στο θέατρο του πάρκου «Αντώνης Τρίτσης», μια βραδιά jazz. Τετάρτη 8 Σεπτέμβρη, γύρω στις 9 το βράδυ, το μικρό θέατρο του πάρκου ήταν γεμάτο από ανθρώπους που ήρθαν να ακούσουν μουσική, και που τεσσερσίμιση ώρες αργότερα προσηλωμένοι χειροκροτούσαν το τέλος μιας βραδιάς που είχε καταφέρει να τους ψυχαγωγήσει και όχι απλώς να τους απασχολήσει.
Ο Γιώργος Τρανταλίδης, καλλιτεχνικός διευθυντής της βραδιάς, με την σαραντάχρονη πείρα και πορεία του συμβόλιζε την κατηγορία εκείνων των μουσικών που βάλθηκαν να σπουδάσουν, να μελετήσουν και να δημιουργήσουν μουσική, τη στιγμή που άλλοι συνάδελφοί τους προσπαθούσαν απλώς να αναρριχηθούν στη διασημότητα των ΜΜΕ και των υψηλών κασέ, κάνοντας την τέχνη τους επάγγελμα.
Μαζί του δύο σπουδαίοι μουσικοί, ο Γώργος Κοντραφούρης και ο Γιώτης Σαμαράς, που έκαναν τον κόσμο να παρακολουθεί άναυδος την μουσική τους, την αφιασίδωτη από εμπορικές υπερβολές, τη μουσική που κατέληγε μέσα τους και γινόταν αυθόρμητο χειροκρότημα.
Ο παλιός και ιδιαίτερος ντράμερ Νίκος Σιδηροκαστρίτης, μας θύμισε την ιστορία της ελληνικής jazz, τις πρώτες προσπάθειες στο jazz club του Μπαράκου στην Πλάκα και τη δύσκολη διαδρομή των μουσικών αυτών, όχι μόνο να βιοποριστούν, αλλά κυρίως να εκφραστούν σε ένα περιορισμένο ειδικό κοινό με μουσική αντίληψη και ποιότητα. Μαζί του ο Δ. Τσεκούρας, ο Δ. Θεοχαρης και ο Χάρης Λαμπράκης που με το νέι του, ένα όργανο ανατολίτικης προέλευσης, κατάφεραν να αποδείξουν ότι η μουσική δεν έχει σύνορα, είναι ένα πολυπολιτισμικό προϊόν, που σκοπό έχει να ανυψώσει τον άνθρωπο.
Οι human touch, δηλαδή, ο Σταύρος Λάντσιας, άνθρωπος ορχήστρα, ο Γιώτης Κιουρτσόγλου και ο David Lynch, που ευτυχώς ξέχασε να φύγει από τη χώρα μας, έκλεισαν τη συναυλία αργά το βράδυ, με το ενδιαφέρον του κόσμου αμείωτο Προσηλωμένοι και οι τρεις στα όργανά τους κατάφεραν να δημιουργήσουν στο κοινό την ευχαρίστηση εκείνη που παράγει η ανιδιοτελής διείσδυση του δημιουργού στο δημιούργημά του. Από την στιγμή που ο κορυφαίος πιανίστας Παντελής Μπενετάτος επιχείρησε με τα πλήκτρα του να φτιάξει το κλίμα της βραδιάς, ως το grand jam του τέλους, οι έντεκα κορυφαίοι Έλληνες μουσικοί, σχημάτισαν την εικόνα για το ποια θα πρέπει να είναι η μουσική παράδοση του μέλλοντός μας.
