Πώς αντιμετωπίσατε την αντίπαλη προπαγάνδα στο δημοψήφισμα για το σύμφωνο Μερκοζί;
Η θεσμική προπαγάνδα (κράτος, ΜΜΕ, Ε.Ε.) είναι δύσκολος αντίπαλος. Ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης είναι να μιλάς άμεσα στο λαό. Σε μια εργατική συνοικία του Δουβλίνου μοιράσαμε πάνω από 3.000 φυλλάδια, πόρτα-πόρτα και στους δρόμους. Ο κόσμος ήταν θυμωμένος με τη συστημική προπαγάνδα. Θυμούνταν το δημοψήφισμα για την Ευρωσυνθήκη της Λισαβώνας του 2008-9 και αναρωτιούνταν: «Πού είναι οι δουλειές, η ευημερία και η ασφάλεια που μας υπόσχονταν;». Ο λαός και ιδιαίτερα η εργατική τάξη συνειδητοποιούν πια πως γίνεται συστημική προπαγάνδα, άρα αυτή δεν τους επηρεάζει όσο παλιότερα. Καταλαβαίνουν, πλέον, τις πραγματικές αντιθέσεις στην κοινωνία. Ενστικτωδώς, έστω, δεν πείθονται πια από το γραβατοφορεμένο πολιτικάντη. Σε μια κοινωνία με ισχυρούς και καταπιεστικούς κρατικούς θεσμούς και Εκκλησία, αυτό είναι πολύ σημαντικό. Αιώνιο πρόβλημα της Αριστεράς είναι πως ηγούνται αυτής μεσαία στρώματα, όμως η απελευθέρωση της εργατικής τάξης θα είναι έργο δικό της. Είμαστε ίσως η πιο «εργατική», από άποψη σύνθεσης οργάνωση, κι αυτό είναι καταλυτικός παράγοντας αφού ο καλύτερος τρόπος για να κινητοποιήσεις τους εργάτες είναι να ξέρεις πώς μιλάνε και να χρησιμοποιείς κοινή γλώσσα. Χάσαμε το δημοψήφισμα, αλλά στις εργατικές συνοικίες είχαμε συντριπτικά ποσοστά. Ο μόνος τρόπος αποδυνάμωσης της αντίπαλης προπαγάνδας είναι να λες την αλήθεια, η οποία είναι ισχυρότερη της προπαγάνδας, όσο κι αν ακούγεται κλισέ.
Κινηθήκαμε με παραδοσιακά μέσα: έντυπα, πλακάτ και τραπεζάκια. Όμως, για να διαδώσεις την αλήθεια, πρέπει να αποσπάσεις την προσοχή του κόσμου από τα ΜΜΕ, αλλά και των ΜΜΕ. Βάζαμε πανό ή καταλαμβάναμε τράπεζες και άλλους χώρους συνάθροισης. Είδαμε πόσο ο κόσμος άλλαξε τα τελευταία χρόνια. Εκπλησσόμασταν με τον τρόπο που αναφέρονταν στους πολιτικούς που μας έφεραν ως εδώ. Χρησιμοποιούν τη λέξη «επανάσταση» όσο ποτέ άλλοτε.
Θα λέγατε, επομένως, πως μέσα στην κρίση, οι Ιρλανδοί ριζοσπαστικοποιήθηκαν;
Ναι. Πολλοί βλέπουν πια πως η δυτική κοινωνία, με την τηλεόραση, τη δουλειά, τον καταναλωτισμό, την ψεύτική συνείδηση, είναι μια παγίδα. Δεν θέλω, όμως, να υπερβάλλω. Πολλοί βρίσκονται σε σύγχυση, αλλά τους είναι δύσκολο να σκεφτούν τον κόσμο με διαφορετικό τρόπο. Ωστόσο, οι παλιές «αξίες», που κράταγαν σκλαβωμένους τους ανθρώπους, η εκκλησία, η πίστη στους πολιτικούς, αμφισβητούνται πια. Άρα, υπάρχει το υπόβαθρο για περαιτέρω ριζοσπαστικοποίηση, καθώς η νοοτροπία αλλάζει. Το κλειδί είναι να δώσεις στον κόσμο μια ελπίδα, την οποία έχουν ανάγκη, ένα κίνημα, ένα κόμμα, κάποιον να εξηγήσει την δυνατότητα ύπαρξης εναλλακτικής λύσης. Πολλοί πιστεύουν πως αυτή δεν υπάρχει, αλλά είναι πιο ανοιχτοί να ακούσουν.
Ποια τα πρώτα συμπεράσματα από τους αγώνες ενάντια στο χαράτσι στην κατοικία και την ιδιωτικοποίηση του νερού;
Η καμπάνια ενάντια στο χαράτσι ήταν απίστευτη, πείστηκε 50% του κόσμου και δη η εργατική τάξη, να μην πληρώσει. Ήταν περισσότερο συνειδητή απόφαση άρνησης πληρωμής παρά αδυναμία πληρωμής, καθώς, 100 ευρώ το χρόνο, δύο ευρώ την εβδομάδα, δεν ήταν πολλά, για τους περισσότερους. Απέδειξε την ύπαρξη δυνατοτήτων. Βοήθησε στη συνεργασία πολιτικών δυνάμεων στη δράση. Είναι πρότυπο δουλειάς για το μέλλον, παρ’ ότι ακόμα υπάρχει σεχταρισμός και καχυποψία. Συνιστά τμήμα της λαϊκής μεταστροφής προς ενεργητικές αντιστάσεις. Μας βοήθησε να ενώσουμε τα σύνθετα πολιτικά και οικονομικά ζητήματα που ενίοτε τρομάζουν το λαό με καθημερινά του ζητήματα. Λέγαμε: «Ο καπιταλισμός καταρρέει και παρά τον υπαρκτό πλούτο ποιος καλείται να σώσει το σύστημα; Εσύ.».
Ποια είναι η συμμετοχή της νεολαίας στα κινήματα και ποια η ιδιαίτερη τακτική σας για να την πετύχετε;
Δεν είναι αόριστη η ιδέα ότι ο καπιταλισμός δημιουργεί στρατιές σκλάβων. Πολλοί νέοι δεν συνδέονται με την πολιτική, αδιαφορούν, προτιμώντας τη μετανάστευση π.χ. στην Αυστραλία από τον αγώνα. Είναι μεγάλο πρόβλημα, στο οποίο συμβάλλει η παιδεία και ο πολιτισμός, που τους κάνει ατομιστές. «Υπάρχει πρόβλημα εδώ; Πήγαινε σε άλλη χώρα, μη σκέφτεσαι την οικογένειά σου ή την πατρίδα σου, απλώς πήγαινε εκεί και πέρνα καλά». Το κόμμα μας αποτελείται κυρίως από νέους και κινητοποιεί νέους συχνά. Θα ήταν ευχής έργον οι νέοι να πολιτικοποιούνταν λόγω των περιστάσεων, αλλά αυτό δεν γίνεται αυτομάτως. Ως τακτική, λοιπόν, ενθαρρύνουμε τους νεολαίους μας να μιλάνε στους νέους ευθέως και να αντιμάχονται τη συστημική προπαγάνδα. Έχουμε κάποιο πλεονέκτημα, καθώς είμαστε ρεπουμπλικανική, μαχητική και επαναστατική παράδοση και οι νέοι πάντα ταυτίζονται -έστω και ενστικτωδώς- με κινήματα σαν τα δικά μας, με σκοπό να προσφέρουν στη χώρα, αντιμαχόμενοι, όχι με εθνικιστικό, αλλά με πατριωτικό τρόπο το ΝΑΤΟ, την κατοχή ή άλλη ξένη ανάμειξη.
Η ιρλανδική Αριστερά άλλαξε στον καιρό της κρίσης;
Πρώτα από όλα μεγάλωσε, ακόμα και εκλογικά, αν προσθέσεις και το Εργατικό Κόμμα, το σοσιαλιστικό, την Ενωμένη Αριστερή Συμμαχία με το Σιν Φέιν, που ο κόσμος θεωρεί αριστερό κίνημα, αν και κεντρίστικο και εθνικιστικό. Έχει προοδεύσει η αριστερά, αφού και ο κόσμος την ακούει και κρίνει καλύτερα τι λέει κάθε συνιστώσα της. Το πρόβλημα, όμως είναι πως το σοσιαλιστικό, το Εργατικό Κόμμα και το Σιν Φέιν προσφέρουν λύσεις εντός του συστήματος, ισχυρίζονται εμμέσως πως ο καπιταλισμός μπορεί να γιατρευτεί, και μας πάνε μια δεκαετία πίσω με τις αναλύσεις τους. Έτσι θα απογοητεύσουν τον κόσμο, όχι επειδή ο καπιταλισμός έφτασε στο τέλος του, αλλά επειδή αυτός, ως τρόπος παραγωγής και κατανάλωσης, δεν θα είναι πια ο ίδιος. Άρα, βασικό πρόβλημα της Αριστεράς είναι η έλλειψη θάρρους να πει τα πράγματα ως έχουν: πως για να υπάρξει μια κοινωνία ομαλώς λειτουργούσα, χρειάζεται ένα νέο μοντέλο, που σημαίνει ρήξη με τον καπιταλισμό.
Ο λαός στοχοποιεί το πολιτικό σύστημα;
Όταν μπήκε η τρόικα, πολλοί άμεσα συνειδητοποίησαν πως «ήρθαν τα αφεντικά» και πολλές από τις λεγόμενες ελευθερίες που αποκτήσαμε το 1921-22 θα εκχωρηθούν. Αυτό είναι βασικό. Ο μηχανισμός της τρόικας το κρύβει, αλλά ο πρωθυπουργός δηλώνει πως επιδιώκει την ανάκτηση της οικονομικής ανεξαρτησίας, αποπειρώμενος να συνδέσει τον επαναστατικό ανεξαρτησιακό αγώνα με το σημερινό «αγώνα» του. Κάποιοι τον πιστεύουν όταν αποδίδει τα δεινά στην προηγούμενη κυβέρνηση. Όμως, γενικά, ο κόσμος καταλαβαίνει πως όλα αυτά είναι λάθος, χωρίς να φτάνει να καταλαβαίνει τη συνθετότητα των πολιτικών πραγμάτων, κι έτσι στρέφεται στις πατριωτικές οργανώσεις, που έχουν τις απαντήσεις που ζητούν. Ακόμα και η Ελλάδα πέτυχε μια μικρή μείωση του χρέους. Εδώ δεν ζήτησαν τίποτα. Το Fine Gael θέλει να μας γυρίσει στο Ηνωμένο Βασίλειο, να γίνουμε μέλη της Κοινοπολιτείας, του ΝΑΤΟ. Ο λαός λοιπόν έχει συνδέσει το πολιτικό σύστημα με την εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας. Ωστόσο, το Σιν Φέιν επωφελείται, καθώς αυτό βλέπει ο κόσμος ως συνέχεια της αντίστασης, πατριώτες.
Υπάρχει λοιπόν και στην Ιρλανδία μια στροφή στα αριστερά… και παράλληλα προς τα δεξιά;
Γενικά, δεν έχουμε πρόβλημα ναζιστών εδώ, παρ’ ότι από το κυβερνητικό κόμμα κάποιοι είχαν πολεμήσει με τον Φράνκο τη δεκαετία του ’30. Ο κόσμος, όμως, δεν συμπαθεί την ακροδεξιά. Υπάρχει, ωστόσο, πόλωση. Οι υποστηρικτές του συστήματος ευθέως επιτίθενται σε ό,τι είναι κοινωνικό, δημόσιο. Είναι σαν τους Ρεπουμπλικάνους των ΗΠΑ πια. Δεν έχουν πρόβλημα με την ελεύθερη αγορά, αλλά με την παρέμβαση της κυβέρνησης σε αυτή. Για τους εργάτες, ωστόσο, η στροφή είναι προς τα αριστερά, έστω όχι ιδεολογική. Το Σιν Φέιν θα μπει στην επόμενη κυβέρνηση. Η εξουσία είναι σημαντική για αυτό, αν και το μάθημα των εκλογών του 2007, που ρητώς το διακήρυττε, τους υποχρεώνει τώρα σε μετριοπαθέστερες δηλώσεις. Δείτε στη Βόρεια Ιρλανδία τι κάνουν. Συγκυβερνούν με ό,τι πιο δεξιό και συντηρητικό υπάρχει στη Δυτική Ευρώπη. Πέρυσι στο Μπέλφαστ, με την ιρλανδική εκδοχή της Κου Κλουξ Κλαν να διαδηλώνει έξω από καθολικές εκκλησίες, υπουργός του τους υποστήριξε.
Μιλήστε μας λίγο για το κόμμα σας.
Ιδρυθήκαμε το 2006. Μελετούμε πολύ την ιστορία και την πολιτική μας προέλευση, τη βιετναμέζικη επανάσταση και πώς αντιλαμβάνονταν την ανάπτυξη των κινημάτων τη δεκαετία του ’30. Επιδιώκουμε σε Βορρά και Νότο να μιλάμε με τους εργάτες καθημερινά και, όπως προτάσσει η θεωρία μας, να οικοδομούμε την επανάσταση βασισμένοι στο λαό. Αφιερώνουμε χρόνο στη συζήτηση και την εξαγωγή συμπερασμάτων για το εθνικό ζήτημα, τα κοινωνικά, τις σχέσεις με τις άλλες οργανώσεις κ.λπ. Δεν πιστεύουμε σε ειρηνική μετάβαση σε άλλη κοινωνία. Είναι δύσκολο καθήκον, αλλά έχουμε πολλά έμπειρα μέλη, πρώην πολιτικούς κρατούμενους και αντάρτες, μορφωμένους στο πανεπιστήμιο της ζωής και των βιβλίων. Πέρυσι τον Μάη, στο Δυτικό Μπέλφαστ, προπύργιο του Σιν Φέιν, πήραμε 10%. Αυτό δείχνει μια δυναμική, όπως και στο δημοψήφισμα, όπου εκπλαγήκαμε θετικά από τις αντιδράσεις των εργατών σε όσα το σύστημα τους λέει. Μόνο αν είμαστε ιδεολογικά και οργανωτικά προετοιμασμένοι και καταρτισμένοι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το σύστημα. Είμαστε βαθιά αφοσιωμένοι, δεν ασχολούμαστε για χόμπι με το επαναστατικό κίνημα, μεγαλώσαμε πολλοί σε αυτό, και αυτό μας δίνει πλεονεκτήματα και έναντι άλλων οργανώσεων.
Κλείνοντας, θα ήθελα να στείλω ένα μήνυμα στον ελληνικό λαό. Ο αγώνας μας είναι κοινός. Η Ελλάδα είναι πλούσια χώρα, όχι φτωχή, όπως λένε, με μεγάλες δυνατότητες ο λαός της να ζει χωρίς εκμετάλλευση, με δικαιοσύνη, ανθρωπιά και αξιοπρέπεια. Μεγάλο βάρος πέφτει στους ώμους του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα. Αν μια ημέρα θα είναι αρκετά ισχυροί ώστε να πούνε, «Η τρόικα πρέπει να φύγει», αυτή θα είναι καλή ημέρα για όλους τους λαούς της Ευρώπης. Το μέλλον της Ιρλανδίας, εν πολλοίς, εξαρτάται από τις εξελίξεις στην Ελλάδα. Θα δείξει στο λαό μας πως ήρθε η ώρα να δράσει αποφασιστικά, θα εμπνεύσει τους λαούς των PIIGS. Αυτό που χρειάζεται η Ελλάδα είναι να διώξει τα πραγματικά PIGS, τους ανθρώπους που έφεραν την κοινωνία όπως τους συνέφερε. Διώξτε αυτά τα PIGS, ανακτήστε την κοινωνία σας, και χτίστε μια κοινωνία βασισμένη όχι στον παρασιτισμό και την εκμετάλλευση, αλλά στην αλληλεγγύη, τη δικαιοσύνη και την κοινότητα.
