Ακρωτηριασμένα μυαλά και ακρωτηριασμένα δάχτυλα.
Μεταξύ των ανδρών της Ομάδας Μπράβο, η άποψη για τη δολοφονία ενός Αφγανού πολίτη ήταν το αντικείμενο αμέτρητων συζητήσεων. Έναν «άγριο». Η Ομάδα Μπράβο στάθμευε στην περιοχή του Κανταχάρ, προσπαθώντας με μικρή επιτυχία να εντοπίσει τους Ταλιμπάν και να εδραιώσει την αμερικανική παρουσία. Το πρωί της 15ης Ιανουαρίου, τα ογκώδη οκτάτροχα οχήματα ξεχύθηκαν στην έρημο μέχρι που έφτασαν σε ένα απομονωμένο χωριό κοντά σε αγροκτήματα με παπαρούνες. Ενόσω οι αξιωματικοί μιλούσαν σε ένα ηλικιωμένο αγρότη, δύο στρατιώτες έφτασαν στην άκρη του χωριού, ψάχνοντας να βρουν κάποιον για να τον σκοτώσουν. «Η επικρατούσα γνώμη ήταν ότι αν πας να κάνεις κάτι τρελό, δεν πρέπει να υπάρχουν μάρτυρες», κατέθεσαν αργότερα στους ανακριτές. Γρήγορα εντόπισαν ένα νεαρό δεκαπέντε περίπου ετών μέσα σε ένα χωράφι, με άδεια χέρια, που τους κοιτούσε φιλικά. «Δεν φαινόταν απειλητικός». Στεκόταν ακίνητος. Ο στρατιώτης Μόρλοκ του έριξε μια χειροβομβίδα, ενώ με τον Χολμς πυροβολούσαν με ένα αυτόματο τουφέκι και ένα οπλοπολυβόλο. Όταν κατέφθασαν από τους πυροβολισμούς και άλλοι στρατιώτες, οι δύο δράστες ακουμπούσαν σε ένα τοίχο ευχαριστημένοι από το κατόρθωμά τους.
Ο λοχαγός Πάτρικ Μίτσελ κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, αλλά δεν μίλησε ούτε νοιάστηκε να δει αν ο νεαρός χρειαζόταν βοήθεια. Αντιθέτως, διέταξε ένα λοχία να σιγουρευτεί ότι ο Αφγανός ήταν νεκρός. Ο λοχίας έριξε άλλες δύο σφαίρες στο πτώμα. Μετά, παραβαίνοντας το πρωτόκολλο, οι στρατιώτες άρχισαν να φωτογραφίζονται για να γιορτάσουν το φόνο. Πόζαραν στην κάμερα ανασηκώνοντας το κεφάλι του νεαρού που είχαν γυμνώσει σα να ήταν τρόπαιο ελαφιού. Ο λοχίας Κάλβιν Γκιμπς, φανερά ενθουσιασμένος, με ένα ξυράφι έκοψε το μικρό δάχτυλο του νεκρού και το έβαλε μέσα σε μία πλαστική θήκη για… σουβενίρ.
Όταν οι δολοφονίες αυτού του είδους άρχισαν να δημοσιοποιούνται, ο στρατός έκανε το παν για τις συγκαλύψει. Κατάσχεσαν τις κάμερες, τα τηλέφωνα, ακόμα και τους υπολογιστές και ό,τι άλλο βρήκαν στα σπίτια των συγγενών και φίλων των στρατιωτών στις ΗΠΑ! Απαγόρευσαν τις συνεντεύξεις, απείλησαν τους συνηγόρους υπεράσπισης, άσκησαν διώξεις εναντίον χαμηλόβαθμων, αλλά άφησαν ανενόχλητους τους εμπλεκόμενους αξιωματικούς. Μάλιστα, κάποιοι απ’ αυτούς πήραν και προαγωγή.
Οι φωτογραφίες που αποκάλυψε το Rolling Stone, δείχνουν μια κουλτούρα των αμερικανών στρατιωτών στην οποία οι δολοφονίες Αφγανών πολιτών αποτελούν λόγο πανηγυρισμού. «Οι περισσότεροι μισούν τους Αφγανούς. Τους θεωρούν αγρίους». Σκοτώνουν, διαμελίζουν, ακρωτηριάζουν, βασανίζουν και ταπεινώνουν με κάθε ευκαιρία. Για σπορ!
Κάποιος, μάλιστα, πρότεινε στους συμπολεμιστές του να ρίχνουν καραμέλες από τα τεθωρακισμένα περνώντας μέσα από τα χωριά για να μπορούν να πυροβολούν τα παιδάκια που θα τρέχουν από πίσω για να τις μαζέψουν!!! Και για να συγκαλύπτουν τους φόνους, συνήθως αφήνουν δίπλα στους νεκρούς τουφέκια και χειροβομβίδες που έχουν κατάσχει από άλλους και τα κρύβουν μέσα στα τεθωρακισμένα.
Σύμφωνα με μαρτυρίες, η σιωπή στους στρατιώτες που διαφωνούν μ’ αυτές τις εγκληματικές πράξεις, επιβάλλεται με απειλές για τη ζωή τους και ξυλοδαρμούς.
Τα υλικά στο Rolling Stone συμπεριλαμβάνουν ένα βίντεο (υπάρχει στο σάιτ του περιοδικού), καταγραμμένο από μία κάμερα προσαρμοσμένη στο κράνος ενός στρατιώτη, που δείχνει πώς μια δοιμιρία στήνει ενέδρα και εκτελεί εν ψυχρώ -με ομοβροντία σφαιρών- δύο Αφγανούς οι οποίοι κινούνται αμέριμνοι με ένα μηχανάκι σε ένα χωματόδρομο του χωριού τους. Επίσης, κομμένα κεφάλια, κομμένα πόδια, δεμένους και πυροβολημένους αγρότες δίπλα σε στρατιώτες που ποζάρουν πάνοπλοι και χαμογελαστοί. Οι πολιτισμένοι που εκπολιτίζουν τους αγρίους!
(Το κείμενο αποτελεί σύμπτυξη από το πολυσέλιδο αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του Mark Boal στο Rolling Stone, τ. 1128, 14 Απρ. 2011).
