Με αφορμή το αφιέρωμα της εφημερίδας μας στο περιβάλλον, τους αγώνες που δίνονται για αυτό και τις προοπτικές τους, μιλήσαμε για όλα αυτά με τον Ιωάννη Λαζάρου και τη Νέλλη Ψαρού από τη συλλογικότητα «Η Φωνή του Δάσους» – πρόκειται για τη συλλογικότητα που, μεταξύ άλλων, εκδίδει και το περιοδικό «Η Φωνή του Δάσους» που κυκλοφορεί τακτικά ως ένθετο με την εφημερίδα μας.
Πείτε μας για τη συλλογικότητα «Η Φωνή του Δάσους». Ποια ήταν η αφορμή της δημιουργίας της κίνησης; Με ποιους αγώνες και κινήματα συνδέεστε, συνεργάζεστε κ.ο.κ.;
«Η Φωνή του Δάσους» είναι μια παρέα, που συνδέεται με σχέσεις φιλίας αλλά και συγγένειας, που έχει πάρει τη μορφή της ΑΜΚΕ, προκειμένου να μπορεί να πραγματοποιεί με ευκολία τις πρωτοβουλίες της, όπως είναι η έκδοση μιας εφημερίδας, μια εκδήλωση κ.λπ. Αφορμή αυτής της κίνησης στάθηκε η καταστροφή στη Βόρεια Εύβοια και η έρευνα για τα αίτια που οδήγησαν σε αυτή. Μεγαλύτερο κίνητρο είναι το γεγονός πως μοιραζόμαστε τις ίδιες ανησυχίες αλλά και μια βαθύτερη κοσμοθεώρηση γύρω από τον Άνθρωπο, τη Φύση, την ίδια την ύπαρξη. Με λίγα λόγια, όλοι μας θεωρούμε την απλότητα, τη φιλία, την κοινωνική δράση, την καλή προαίρεση και την υπεράσπιση του αδυνάτου ως σημαντικές αξίες της ζωής μας. Και φυσικά, στο αξιακό μας σύστημα, η πνευματική, η ψυχική και η υλική διάσταση του ανθρώπου οφείλουν να βρίσκονται σε ισορροπία. Ο υλικός κόσμος και οι επιδιώξεις του θα πρέπει να βρίσκουν αρμονία και να υπηρετούν τις άλλες δύο, και όχι το αντίστροφο.
«Θεωρούμε την απλότητα, τη φιλία, την κοινωνική δράση, την καλή προαίρεση και την υπεράσπιση του αδυνάτου ως σημαντικές αξίες της ζωής μας. Και φυσικά, στο αξιακό μας σύστημα, η πνευματική, η ψυχική και η υλική διάσταση του ανθρώπου οφείλουν να βρίσκονται σε ισορροπία»
Με τι ασχολείστε αυτή την περίοδο;
Αυτή την περίοδο βρισκόμαστε ως ομάδα σε μια γαλήνια αναταραχή! Θέλουμε να δούμε την ανταπόκριση που θα έχει το εφημεριδάκι μας, «Η Φωνή του Δάσους», και να θέσουμε τους νέους μας στόχους για το μέλλον. Κάποιοι από την ομάδα ετοιμάζουν κι ένα καινούριο ντοκιμαντέρ, ενώ όλοι μας κάνουμε κάποιες επιμέρους έρευνες, που θα οδηγήσουν σε νέες δημόσιες παρεμβάσεις. Οπότε, το φθινόπωρο θα αποφασίσουμε τα επόμενα βήματά μας.
Βλέπουμε τα διάφορα πεδία, περιβάλλον, πολιτική προστασία, αγροτοδιατροφή, περιφερειακή ανάπτυξη, τοπικός πολιτισμός, ενέργεια, τουρισμός, να διαπλέκονται όλο και περισσότερο. Ποια είναι κατά τη γνώμη σας η προοπτική των τοπικών αγώνων / κοινοτήτων μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα;
Όλα αυτά διαπλέκονται διότι όλα είναι Ένα. Αυτό ισχύει για τα πάντα στη ζωή, και στο Σύμπαν. Με αυτή την έννοια, οι λύσεις για το ένα θέμα επηρεάζουν και ένα άλλο, που μπορεί να μην φαίνεται και τόσο συναφές. Για παράδειγμα, η αποαστικοποίηση, που θεωρούμε πως επιβάλλεται να γίνει, θα ωφελήσει το ζήτημα της διατροφής, αλλά επίσης θα έχει μεγάλη επίδραση και στη Δημοκρατία.
Οι τοπικοί αγώνες εξαρτώνται από την ιστορία και την παράδοση της κάθε περιοχής, αλλά και τη βοήθεια που θα λάβει –εφόσον τη ζητήσει– και από τη μητρόπολη, τα αστικά κέντρα. Δεν υπάρχει μια καθολική απάντηση για όλες τις περιοχές και τα ζητήματα. Θεωρούμε, πάντως, πως μετά από τόση μεγάλη και διαρκή κινηματική καθίζηση, όπως αυτή που βιώνουμε από το 2015 ως σήμερα, σίγουρα θα υπάρξει ανάκαμψη στο προσεχές μέλλον.
Δραστηριοποιήστε σε μια πολύπαθη περιοχή, τόσο εξαιτίας της καταστροφικής διαχείρισης του κράτους σε μεγάλες φυσικές καταστροφές, όσο και λόγω της επέλασης της πράσινης ανάπτυξης, την Εύβοια. Πόσο πιστεύετε έχει επηρεάσει αυτή η πραγματικότητα τον κοινωνικό ιστό, τις κοινωνικές σχέσεις, τον τρόπο ζωής και την ψυχολογία των κατοίκων της περιοχής.
Δεν δραστηριοποιούμαστε όλοι μας στην Εύβοια: τα 2/5 της ομάδας βρίσκεται στη Σαντορίνη, αλλά βέβαια έχει σχέση με την Εύβοια. Η Εύβοια ήταν η αφορμή. Πονάμε και είμαστε αλληλέγγυοι για κάθε τόπο που υποφέρει, είτε είναι τα δέντρα στη Δαδιά, είτε είναι οι άνθρωποι στην Παλαιστίνη. Η καταστροφή στη Βόρεια Εύβοια έχει επηρεάσει καθοριστικά την ψυχολογία των ανθρώπων και νιώθουν απογοήτευση από τα πάντα γύρω τους. Δυστυχώς, η οργή που ένιωσαν τότε δεν μετατράπηκε σε δράση και κινητοποίηση, παρά μόνο για μια μερίδα ανθρώπων, που ούτως ή άλλως κινητοποιούνταν για διάφορα θέματα. Με αυτή την έννοια, δεν έχει υπάρξει κάποια μεγάλη μεταβολή. Όπως όμως ξέρουμε και από το παρελθόν, όταν χρειαστεί, θα είναι εκεί να υπερασπιστούν τον τόπο τους.
Βλέπουμε τα τελευταία χρόνια, δεκάδες μικρούς και μεγάλους αγώνες, κινήματα, πρωτοβουλίες για την προστασία όχι απλά της φύσης, αλλά συνολικά του τόπου σε διάφορες περιοχές της χώρας μας. Τι είναι αυτό που κάνει αυτές τις κινήσεις τόσο «ανθεκτικές» στον χρόνο; Τι πιστεύετε πως λείπει ώστε να γεννήσουν μια εναλλακτική πολιτική απέναντι στο ξερίζωμα και την καταστροφή του κέρδους;
Είναι ανθεκτικές οι κινήσεις αλληλεγγύης και αγώνα διότι είναι κι αυτό ένα συστατικό της ζωής. Οι άνθρωποι είμαστε πολλοί και διαφορετικοί μεταξύ μας. Άλλοι αδιαφορούν, άλλοι κουράζονται, άλλοι δραστηριοποιούνται… Δεν έχει σταματημό όλο αυτό. Δεν πρόκειται περί ανθεκτικότητας, απλώς για αυτονόητες κινήσεις της ίδιας της ζωής και της κοινωνικότητας. Κατά τα άλλα, η γέννηση του νέου δεν έχει ακόμη συσταθεί σε μια ευρύτερη ολότητα διότι, κατά τη γνώμη μας, οι άνθρωποι δεν έχουν ξεκαθαρίσει μέσα τους τη σχέση τους με τα υλικά αγαθά. Δηλαδή, συνεχίζουν να υπηρετούν με τη ζωή τους μια καθημερινότητα που βάλλει τους ίδιους, αλλά δεν μπορούν να κάνουν το άλμα εκείνο που θα τους κάνει να υπερβούν τα υλιστικά διλήμματα. Με αυτή την έννοια, δεν έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και στην ίδια τη ζωή. Προτιμά κανείς μια συνήθεια, μια σταθερότητα, όσο άθλια κι αν είναι, από το να πάρει το ρίσκο για κάτι διαφορετικό, διότι φοβάται πως αυτό μπορεί να είναι και χειρότερο. Εμείς λέμε πως δεν μπορεί ποτέ η ελευθερία να οδηγεί σε χειρότερη μοίρα το πνεύμα και την ψυχή του ανθρώπου. Ο φόβος όμως, όπως ξέρετε κι εσείς, είναι ένας κακός οδηγός. Δεν είναι τυχαίο που τον αγαπούν πολύ οι εκάστοτε εξουσίες. Πιστεύουμε, εν τέλει, πως η εναλλακτική δεν μπορεί να έρθει στην κοινωνία και την πολιτική αν δεν γίνει πρώτα κτήμα στη συνείδηση κάθε ανθρώπου.
